Visual Studio .Net to pierwszy pakiet RAD, który zaciera różnice pomiędzy językami programowania.

W nowym Visual Studio - zestawie grupującym wszystkie narzędzia Microsoftu - programista porusza się w obrębie jednego, spójnego środowiska IDE. Bez względu na to, czy tworzona jest aplikacja w języku C#, Visual Basic.Net czy w C++ programista posługuje się tymi samymi narzędziami edycyjnymi, bardzo podobnymi oknami dialogowymi, oknami projektantów i paskami narzędziowymi. "Projekt" (znany z VC czy VB 6.0) nazywany jest teraz "rozwiązaniem" i zawiera wszystkie potrzebne składniki, począwszy od modułów napisanych w dowolnych językach, skończywszy na pakietach instalacyjnych i plikach pomocy.

Większość operacji wykonuje się przy użyciu kreatorów. Zamiast jednak rozbudowanych narzędzi (znanych z VB 6.0 czy VC 6.0), programista dodaje do rozwiązania składniki - klasę, komponent realizujący określone zadanie czy fragment kodu, wygenerowanego na podstawie odpowiedniego wzorca i podanych parametrów. W przypadku Visual C++.Net i aplikacji opartej na MFC, zamiast kreatora Class Wizard, dostępny jest zbiór narzędzi, które pozwalają oprogramować zdarzenie czy zaimplementować funkcję w klasie pochodnej przy użyciu interfejsu przypominającego ten znany np. z VB 6.0 (dotyczy to nie tylko elementów wizualnych, ale także innych składników MFC). Podobnie dzieje się przy pracy z hierarchią klas C++, zdefiniowaną od początku przez użytkownika.

Dotychczas dostępne pakiety RAD były ograniczone do wspomagania projektowania warstwy interfejsu użytkownika. W <font color="#A55129">VS.Net nawet tworząc komponenty działające w warstwie środkowej korzysta się z elementów przyspieszających kodowanie (kreatory, automatycznie generowane bloki funkcjonalne). <font color="#A55129">VS.Net wraz z platformą .Net pozwala nawet, by programowanie logiki biznesowej także w dużym stopniu sprowadzało się do oprogramowywania zdarzeń.

Ciekawym pomysłem jest przeglądarka (eksplorator) serwerów. Tak jak dotąd pasek narzędziowy był źródłem komponentów do umieszczania na formatce, tak eksplorator serwera pozwala "przeciągać" usługi z serwera na obszar projektowanej aplikacji czy komponentu. Automatycznie tworzona jest instancja obiektu i inicjowane są parametry niezbędne do połączenia. Nawet skomplikowane operacje, jak zainicjowanie kolejki komunikatów MSMQ, polegają na przeciągnięciu odpowiedniego obiektu z eksploratora serwerów.

Mechanizm dostępu do danych jest oparty na technologii ADO.Net (następcy ADO). Programista wybiera, czy chce przetwarzać dane jako dokument XML czy jako standardowy "zestaw rekordów". Nowym elementem ADO.Net jest tzw. DataSet, czyli wirtualna baza danych, w której programista definiuje dowolne reguły integralności (w pewnym sensie wyzwalacze - triggery).

ADO.Net jest dostosowane do pracy bez konieczności ciągłego połączenia z serwerem. Procesem aktualizacji danych i ściąganiem odpowiedniej porcji informacji zajmuje się ADO.Net, ale proces może być kontrolowany przez programistę. Specjalne narzędzie pozwala łączyć informacje pochodzące z różnych źródeł. Graficznie projektowane są relacje, więzy, zasady translacji pól. Zdefiniowany zestaw DataSet może być następnie wykorzystywany tak samo, jak źródło danych w VB 6.0.

Edycja kodu w VS.Net została usprawniona. Oprócz wszechobecnej Intellisense, podpowiadającej zakończenia wyrażeń, w narzędziach C# i VB bardzo łatwo zwija się i rozwija definicje klas, a nawet kod procedur i funkcji. W edytorze kodu na bieżąco podkreślane są błędy składniowe. To znacznie wygodniejszy mechanizm niż ten w VB 6.0, który wyświetla okno dialogowe z komunikatem Syntax Error.

Po raz pierwszy w narzędziach Microsoftu programista może wykonywać równolegle zmiany przy użyciu graficznych projektantów i bezpośrednio w kodzie odpowiedzialnym za wygląd aplikacji. Gdy wprowadzone ręcznie zmiany nie są poprawne, edycja graficzna nie jest możliwa.