W VS.Net nie ma oddzielnego narzędzia do projektowania aplikacji internetowych. Bez względu na to, czy tworzony jest interfejs Web czy klasyczna aplikacja Windows, programista pracuje w ten sam sposób - rysując formatkę i oprogramowując odpowiednie zdarzenia. Niestety, nie jest możliwa automatyczna konwersja pomiędzy Web Forms a Win Forms - podobne są tylko metody tworzenia interfejsu.

Wraz z VS.Net programiści otrzymują Mobile Internet Toolkit. Dzięki niemu aplikacje oparte na Web Forms są poprawnie wyświetlane na urządzeniach przenośnych.

Jedną z największych zalet VS.Net jest łatwość tworzenia i stosowania usług Web.

Z punktu widzenia programisty, który chce stworzyć usługę Web, jego praca niewiele się różni od pisania standardowych komponentów COM - obok definicji komponentu musi tylko umieścić atrybut WebMethod. Kompilator VS.Net przetworzy taki komponent, definiując odpowiednie fragmenty kodu. Także wykorzystanie usług Web niewiele się różni od skorzystania z komponentów - zamiast dodawać odwołanie do pakietu, dodawana jest referencja do usługi Web (po podaniu adresu URL).

W pakiecie jest zawarta przeglądarka UDDI, umożliwiająca wyszukanie określonej usługi w sieci. Trzy kliknięcia myszą wystarczą, by usługę Web dołączyć do projektu.

Duże zmiany wprowadzono także w <font color="#A55129">Visual C++.Net. Podobnie jak w poprzednich wersjach, narzędzie to w największym stopniu pozwala programiście zachować kontrolę nad kodem.

W VC++ można wykorzystywać atrybuty, co bardzo upraszcza tworzenie klas COM. Atrybuty, tak jak słowa kluczowe C++, są rozpoznawane w trakcie kompilacji i w ich miejsce jest podstawiany odpowiedni kod. Co ważniejsze, "dostarczyciel" atrybutów może znajdować się poza główną klasą/projektem lub niektóre jego cechy mogą być znane dopiero w czasie działania programu. Atrybuty posłużyły także do realizacji wielu elementów wbudowanych w COM+ i fragmentów po-wiązanych z tworzeniem zarządzalnego kodu .Net.

Wzorce w C++ mogą być parametryzowane przy użyciu innych zmiennych. Na poziomie klasy bazowej można zablokować przesłanianie określonych funkcji. VC++ potrafi wykorzystywać rozszerzone zestawy instrukcji procesorów (MMX, SSE, SSE2, 3DNOW!). Wbudowany asembler pozwala na stosowanie tych instrukcji we wstawkach asemblerowych.

Nowym typem projektu są tzw. serwery ATL, ułatwiające tworzenie niemal dowolnych obiektów typu COM - zarówno ISAPI, będące rozszerzeniem IIS, jak i usługi Web oparte na SOAP.

Specjalna opcja powoduje, że podczas kompilacji jest dołączany kod sprawdzający na bieżąco poprawność aplikacji (np. odwołań do pamięci czy stan stosu). Dzięki temu aplikacja informuje np. o przekroczeniu bufora i innych błędach.

Zmiany pojawiły się także w bibliotece MFC. Znacznie rozbudowano system pomocy. Microsoft zdecydował się, by do dokumentacji MFC dodać krótkie przykłady ilustrujące wykorzystanie niemal każdej metody klas MFC. Bardzo uprości to naukę początkującym. Główna część kodu MFC pozostała bez zmian.

<font color="#A55129">Debugger VS.Net pozwala śledzić aplikację, której fragmenty napisane są w różnych językach. Nie sprawia kłopotu poruszanie się pomiędzy kodem działającym na serwerze, zdalną usługą Web a fragmentem odpowiedzialnym za interfejs użytkownika.