NGN - u progu sieci następnej generacji (cz. 1)
- Adam Urbanek,
- 01.01.2002
Architektury sieci następnej generacji
Przykład otwartej architektury sieciowej (Siemens)
W architekturze sieci następnej generacji całkowicie wyeliminowano separację głosu i danych, zastępując ją jednolitą pakietową siecią transportową, wspólną dla wszystkich przekazów multimedialnych (głos, dane, obraz). Jej kluczową cechą jest zdolność do świadczenia usług zarówno tradycyjnych, jak i zupełnie nowych, wszechstronnych, a zarazem prostych w stosowaniu przez użytkownika (niekoniecznie abonenta sieci). Obecnie funkcjonuje kilka rozwiązań traktowanych jako przyszłościowe systemy telekomunikacyjne nowej generacji, jednak nie wszystkie z nich zasługują na taką nobilitację. Na szczególną uwagę zasługują dwa odrębne rozwiązania o zbliżonych cechach użytkowych: centrale serwerowe nowej generacji NGS i systemy przełączające typu Softswitch.
Telekomunikacyjne centrale serwerowe
Architektura centrali nowej generacji NGS (Lucent)
W tego typu rozwiązaniach stosuje się nowoczesne platformy sterująco-usługowe, zachowując jednak tradycyjne sposoby komutowania czasowego TDM (Time Division Multiplexing) dla telefonii głosowej, uzupełnionej elementami komutacji pakietowej, stanowiącymi bramy medialne sieci. Jednakże zasadniczą rolę w przełączaniu traktów danych pakietowych pełnią inteligentne komutatory ATM (czyli przełączniki) - mniej lub bardziej zintegrowane z centralą, nazywaną potocznie serwerem telefonicznym. Serwer telefoniczny jest wyposażony w inteligencję pozwalającą mu zdefiniować wiele podstawowych funkcji usługowych (tradycyjnych i nowych), a następnie realizować je przez sieć głosową lub danych.
Ewolucja serwera telekomunikacyjnego (Alcatel 1000 MM)
W rzeczywistości serwery telefoniczne stanowią pośredni etap między cyfrowymi systemami komutacyjnymi (które stanowią już prawie 100 proc. wszystkich central głosowych), a rozwiązaniami następnej generacji.
Systemy komutacji klasy Softswitch
Telekomunikacyjne systemy przełączające typu Softswitch następnej generacji wraz z towarzyszącymi im bramami medialnymi - MGW (Media Gateway) - są najnowszym rozwiązaniem współczesnego centrum przełączania informacji w telekomunikacji. Pod pojęciem Softswitch należy rozumieć zmianę scentralizowanego modelu działania tradycyjnej sieci telekomunikacyjnej na system rozproszony, oparty na wielu komponentach sieciowych, współpracujących ze sobą przez otwarte protokoły komunikacyjne.
Architektura sieci następnej generacji (NGW)
W teleinformatycznej centrali przełączającej klasy Softswitch zawsze znajdują się co najmniej dwa podstawowe elementy: blok funkcjonalny Softswitch - stanowiący właściwe inteligentne centrum komutacji i zarządzania siecią oraz bramy medialne - MGW - będące elementami konsolidującymi różne mechanizmy transportowe sieci w ramach jednego wspólnego rozwiązania bądź przez różne otwarte transportowe interfejsy komunikacyjne.
Istotę samego centrum przełączania Softswitch stanowi rozległy system komutacji realizowany przez wysoko wydajną pakietową sieć szkieletową (IP/ATM), spełniającą w tradycyjnych rozwiązaniach funkcję przestrzenno-czasowej matrycy przełączającej. W rozwiązaniu Softswitch pole komutacji nie jest więc zlokalizowane w jednym miejscu centrali przełączającej, lecz może być konfigurowane między oddalonymi obiektami komutacji, którymi są rozproszone bramy medialne lub dostępowe. Jest to niewątpliwie najbardziej istotna cecha sieci następnej generacji (NGN), odróżniająca ją od innych tego typu rozwiązań.