Jak to działa? Zdalna ładowarka – np. znajdująca się w drugim końcu pokoju – emituje fale ultradźwiękowe, które docierają do specjalnego odbiornika zainstalowanego wewnątrz komórki. Odbiornik zamienia je na energię elektryczną, która doładowuje baterię.

Twórca technologii (Meredith Perry) poinformował kilka dni temu opinię publiczną, że zbudował w pełni funkcjonalny prototyp takiej bezprzewodowej ładowarki. Ma ona tylko 5 mm grubości i można ją w prosty sposób przymocować np. do ściany. Oba urządzenia – a więc ładowarka i smartfon – muszą się oczywiście znajdować w tym samym pomieszczeniu, gdyż fale ultradźwiękowe nie przechodzą przez ściany. Wynalazca twierdzi, że pierwsze ładowarki oparte na tej technologii mogą trafić do sprzedaży już za dwa lata.

Nie znamy jeszcze szczegółów technicznych budowy ładowarki, w tym tego jaki ma zasięg oraz jak dużą moc jest w stanie przekazać zdalnemu urządzeniu. Pozostaje też kwestią otwartą czy fale ultradźwiękowe nie będą szkodliwe dla zdrowia. Można się tylko domyślać – a właściwie być pewnym – że technologia ta wzbudzi równie gorącą dyskusję dotyczącą szkodliwości, jak ma to miejsce w odniesieniu do fal radiowych emitowanych przez same telefony komórkowe i smartfony. Ładowarki ultradźwiękowe mogą też spowodować, że w smartfonach pojawią się dużo mniejsze baterie, gdyż będzie je można właściwie permanentnie doładowywać.

Można też spekulować, czy z czasem nie pojawią się rozwiązania bazujące na tej samej technologii, pozwalające nie tylko doładowywać zdalnie baterie, ale również transmitować dane. Póki co nie słychać jednak o takich eksperymentach.