Pierwsze tego typu narzędzie, Archie, pojawiło się w 1990 roku. Był to program automatycznie zbierający listy katalogów oraz nazwy plików z publicznie dostępnych serwerów FTP i umieszczający je w bazie danych wyposażonej w mechanizmy umożliwiające jej przeszukiwanie. W 1993 roku opracowano pierwsze programy do automatycznego przeszukiwania i indeksacji serwerów webowych - World Wide Web Wanderer oraz JumpStation. W połowie lat 90. na rynku nastąpił wysyp przeszukiwarek internetowych. Pojawiły się m.in. AltaVista, Excite, Magellan, Yahoo!, a w 1998 roku Microsoft udostępnił usługę MSN Search.

Natomiast opracowane przez Google technologie i interfejsy do przeszukiwania Internetu zaczęły zdobywać istotną pozycję dopiero ok. 2000 roku. Obecnie firma ta ma blisko 80-proc. udział w tym segmencie rynku i jest korporacją nie ustępującą Microsoftowi.

Wideokonferencje

Systemy wideokonferencyjne są dostępne na rynku już od kilkunastu lat, ale związane z nimi technologie były rozwijane przede wszystkim przez firmy wąsko specjalizujące się w takich rozwiązaniach, jak Polycom, Tandberg, Radvision lub LifeSize i nie znajdowały masowych zastosowań. Dopiero w ostatnich latach podstawowe elementy niezbędne w systemie wideokonferencyjnym gwarantującym wysoką jakość i niezawodność działania, jak wielkoformatowe monitory i kamery wideo klasy HD, a przede wszystkim szerokopasmowe łącza o wysokiej przepustowości, stały się powszechnie dostępne. Tym segmentem zainteresowali się więc potentaci rynku IT, jak Cisco lub HP.

W efekcie, masowa popularyzacja systemów wideokonferencyjnych zaczyna nabierać tempa. Gartner sądzi, że do 2013 roku segment ten będzie rósł w tempie 17,8% rocznie, a wartość obrotów osiągnie w 2013 roku poziom 8,6 mld USD (w 2008 roku było to 3,8 mld USD).

Technologia ta może mieć ogromny wpływ na biznes wielu firm, zarówno użytkowników systemów wideokonferencyjnych, jak dostawców usług lub infrastruktury telekomunikacyjnej i sieciowej. Oprócz tego, będzie wpływać na zmianę relacji międzyludzkich i przyzwyczajeń do standardowych form kontaktów, jak telefon lub osobiste spotkanie.

VoIP - cyfrowy głos

Transmisja głosu lub faksów za pośrednictwem Internetu, a nie klasycznej sieci PSTN (Public Switched Telephone Network), to pomysł, który pojawił się na początku lat 90. i stał się zaczynem dla rozwoju technologii VoIP (Voice over IP), której synonimami są określenia "telefonia IP" lub "telefonia internetowa".

W 1995 r. VocalTek wprowadził pierwszy komercyjny pakiet oprogramowania do realizacji tego typu połączeń głosowych, a w 1996 r. organizacja ITU opublikowała pierwszy zestaw specyfikacji, H.323, definiujących podstawowe mechanizmy umożliwiające kontrolę strumieni audio i wideo w sieciach IP. W tym samym roku amerykańscy potentaci telekomunikacyjni zwrócili się, bez sukcesu, do Kongresu USA z petycją o zakazanie telefonii internetowej.

Pierwsze systemy VoIP oferowały niską jakość, bo sieci IP nie są przystosowane do transmisji ciągłych strumieni danych, a utrata pakietów i opóźnienia powodują trudne do zaakceptowania zakłócenia i zniekształcenia sygnałów. Z czasem jednak wskutek rozwoju algorytmów kompresji i kodowania strumieni danych audio, mechanizmów umożliwiających kontrolowanie priorytetów ruchu i usług gwarantujących jakość transmisji, a także popularyzacji łączy szerokopasmowych, VoIP stał się technologią powszechnie stosowaną, również przez dostawców komercyjnych usług telefonicznych.

Architektury usługowe

Pod koniec lat 90. pojawiły się koncepcje tzw. architektur usługowych - SOA (Service Oriented Architecture). Do chwili obecnej nie mają ONE jednolitej definicji, ale spowodowały rozwój wielu nowych technologii i usług dostarczanych za pośrednictwem sieci, z których korzystać mogą duże korporacje, firmy z sektora MSP, jak i indywidualni użytkownicy Internetu.