Pierwsza interpretacja stoi na stanowisku, że w przypadku określonego utworu twórca może nie być reprezentowany przez organizację. Zgodnie z drugim podejściem, sama organizacja zbiorowego zarządzania może udzielić odpowiedniej licencji. Podejście numer trzy daje twórcy prawo do samodzielnego udzielania licencji na utwory rozpowszechniane nieodpłatnie jednocześnie pozostawiając organizacjom zbiorowego zarządzania prawo do udzielania wszelkich licencji odpłatnych. Zdaniem Piotra Wasilewskiego, jest to podejście najbardziej właściwe. Zdaniem Creative Commons, rozwiązaniem dylematu "co może, a czego nie może twórca" jest odejście od powierniczego przeniesienia praw twórcy na organizacje zbiorowego zarządzania, które w praktyce dotyczy wszystkich utworów, na wszystkich polach eksploatacji i pozbawia twórcę wszystkich praw oraz wprowadzenie możliwości udostępnienia utworów na licencji Creative Commons dla celów niekomercyjnych również przez tych artystów, którzy powierzyli utwory w zarząd zbiorowy.

Polskie organizacje zbiorowego zarządzania stoją zasadniczo na stanowisku, że licencje CC nie mają na nie wpływu w przypadku, w którym są udzielane dla celów niekomercyjnych. Z drugiej jednak strony trzeźwo zwracają uwagę na szereg problemów, które pociągnęłoby za sobą wprowadzenie propozycji CC w życie. Creative Commons proponuje m.in., by organizacje zbiorowego zarządzania wypłacały licencjodawcom przysługujące im niezbywalne wynagrodzenie niezależnie od udzielonej przez nich licencji. Licencjodawcy powinni również otrzymywać wynagrodzenie pobrane od użytkowników komercyjnie korzystających z utworów udostępnianych na licencjach z warunkiem "użycie niekomercyjne". Jednocześnie wynagrodzenie pobierane przez organizacje powinno być zmniejszone w sytuacji, w której użytkownik korzysta z utworów na licencjach CC bez warunku "użycie niekomercyjne". Nie wiadomo jednak, skąd czerpać informacje, które utwory są, a które nie są objęte licencją CC (nie istnieje jeden rejestr utworów rozpowszechnianych na licencjach CC), nie wiadomo również, jak np. DJ puszczający wolną muzykę miałby udowodnić np. policji prawo do wykorzystywania puszczanych utworów.

Na konferencji pojawiła się propozycja analogiczna do tej wyrażonej przez STOART, który zasugerował, że "powinna zostać stworzona i na bieżąco aktualizowana baza licencjonowanych przez CC utworów i artystycznych wykonań, dzięki której będzie można zweryfikować status danego utworu czy artystycznego wykonania, a w szczególności sprawdzić, czy dane artystyczne wykonanie jest chronione przez STOART i czy wszyscy artyści wykonawcy udzielili bądź nie udzielili licencji na komercyjne jego wykorzystywanie". Creative Commons nie jest jednak stroną umowy licencyjnej i nie posiada danych na temat wszystkich licencjonowanych na zasadach CC utworów.

Konferencja "Czy wolna kultura jest legalna? Licencje Creative Commons w polskim prawie autorskim" zorganizowana została przez Creative Commons Polska i Koło Naukowe Własności Intelektualnej "IP", pod patronatem Kancelarii Grynhoff Woźny Maliński.