Pole do modyfikacji konstrukcji samych serwerów stelażowych jest stosunkowo niewielkie, choć i tu pojawiają się nowe pomysły. Przykładem mogą być serwery HP ProLiant SL pozbawione większości typowych elementów wewnętrznej obudowy, co pozwoliło na zwiększenie efektywności wentylacji, zmniejszenie zużycia mocy o 28% i wagi komputera o blisko jedną trzecią w porównaniu do standardowych serwerów stelażowych. Tego typu konstrukcje, choć dotyczące serwerów przeznaczonych do specjalizowanych zastosowań, oferują też inni producenci jak IBM (iDataPlex), Rackable Systems lub Verari Systems.

Firmowe kasety

W przypadku serwerów kasetowych nie ma praktycznie żadnego popularnego i uznanego standardu i każdy producent oferuje własne firmowe konstrukcje obudów, serwerów, modułów zarządzających i pamięci masowych, które są wzajemnie dopasowane i z reguły nie współpracują z elementami innych firm.

Ostatnio pojawiły się koncepcje standaryzacji również architektury kasetowej, ale jak na razie nie spotkały się ze wsparciem ze strony producentów sprzętu. Trudno się temu dziwić, bo to otworzyłoby drogę do konkurencji ze strony mniejszych firm, które mogłyby zaoferować przynajmniej niektóre, mniej zaawansowane elementy infrastruktury nie ponosząc kosztów opracowywania i projektowania architektury. Producenci systemów kasetowych podkreślają oczywiście i to nie bez uzasadnienia, że ich rozwiązania zapewniają wyższą jakość, niezawodność i dobrą współpracę między elementami takimi jak obudowa, system chłodzenia, zasilania oraz zarządzania serwerami, przełącznikami sieciowymi i pamięciami masowymi, które są standardowymi elementami systemu kasetowego.

Przyszłość serwerowych architektur

Nie wydaje się by w najbliższych latach mogły nastąpić jakieś rewolucyjne zmiany w podstawowej konstrukcji serwerów i zapewne wszystkie trzy architektury wolnostojąca, stelażowa i kasetowa będą się uzupełniać i współistnieć na rynku.

Ale niektórzy analitycy prognozują, że serwery kasetowe już za kilka lat zostaną zastąpione nową, znacznie bardziej elastyczną architekturą komputerów wykorzystujących procesory, pamięć i interfejsy I/O jako współdzielone zasoby, które będą mogły być przydzielane i konfigurowane zależnie od bieżących, zmieniających się potrzeb użytkowników centrum przetwarzania danych.

Obecnie użytkownicy serwerów kasetowych są uzależnieni od producentów, którzy decydują, jakie proporcje między mocą obliczeniową, pojemnością pamięci i przepustowością interfejsów I/O są udostępniane przez sprzęt. Nowa architektura umożliwi, by użytkownik sam decydował, jakie zasoby i w jakiej ilości są mu niezbędne i niezależnie dopasowywał do nich każdy z elementów systemu. To na razie tylko dość ogólna wizja, której praktyczna realizacja zależy oczywiście od producentów sprzętu. Ale wydaje się, że ma ona realne perspektywy urzeczywistnienia, zwłaszcza że już obecnie pojawiają się podobne koncepcje i na rynku są dostępne kasetowe serwery bezstanowe, które udostępniają tylko moc przetwarzania kontrolowaną przez centralny system, która zarządza też współdzielonymi zasobami pamięci.