Jeszcze do 2008 roku firma właściwie nie miała żadnej polityki PR-owej i była całkowicie niedostępna dla przedstawicieli mediów. W tamtym okresie jej klientami było kilkudziesięciu światowych operatorów telekomunikacyjnych, a na tym polu liczyły się jedynie relacje bezpośrednie. Trudności z rozwojem działalności na rynku Stanów Zjednoczonych (firma nieoficjalnie była postrzegana jako stanowiąca potencjalne zagrożenie dla bezpieczeństwa USA) i nowa strategia zakładająca ekspansję na rynku Enterprise i zaistnienie na rynku konsumenckim wymusiły zmiany. Pojawili się elokwentni rzecznicy, organizacja otworzyła się na kontakty z prasą i włożyła wiele wysiłku w to, żeby prezentować się jako normalny, równoprawny dostawca. Z jednym wszakże wyjątkiem. Ścisłe kierownictwo firmy działa bez rozgłosu, co oczywiście nie pomaga w rozwianiu wątpliwości dotyczących jej celów i ukrytej misji.

Ren Zhengfei, jej 67-letni założyciel i właściciel około 1,5% akcji, nie udzielił jeszcze żadnego wywiadu prasowego. Nie występuje na konferencjach, nie pokazuje się publicznie. Ale nie jest to wyjątek w Chinach; szefowie tamtych firm z uwagi na kontekst kulturowy często pozostają w cieniu.

Ken Hu, członek zarządu Huawei, wystosował w 2011 roku ważny list, w którym odniósł się do wielu zarzutów dotyczących zarzutów o szpiegostwo, kradzież własności intelektualnej czy zagrożenia bezpieczeństwa, jakie stwarzają produkty tej firmy (http://online.wsj.com/public/resources/documents/Huawei20110205.pdf). Wątpliwości jednak pozostały, tak jak pytania, na które nikt nie odpowie. Rynek plotkuje na temat powiązania kierownictwa firmy z Chińską Armią Ludowo-Wyzwoleńczą czy Ministerstwem Bezpieczeństwa oraz realizacji przez Huawei różnych zadań specjalnych, ale nikt tego nie udowodnił.

Konkurenci kwestionują również doskonałość technologiczną rozwiązań Huawei - ich zdaniem, operatorzy w dobie walki konkurencyjnej i presji na redukcję kosztów nie mają wystarczających zasobów i wiedzy, by w pełni weryfikować obietnice dostawców. Kupują, godząc się na rosnące ryzyko, i dopiero czas, kiedy sieci zostaną maksymalnie obciążone w realnych warunkach, wykaże faktyczną jakość oferowanych rozwiązań.

Dla ekonomistów i analityków to ledwie dostrzegalny szczegół. Oni widzą przede wszystkim to, że już na koniec tej dekady Chiny będą miały takie samo PKB jak Stany Zjednoczone. W ciągu następnych 20 lat osiągną dwukrotną przewagę. Można przypuszczać, że Huawei będzie miał w tym swój udział. Sama firma ogłosiła w 2011, że za 10 lat chce mieć 100 mld USD rocznego przychodu.