Złożona metoda kodowania sygnału świetlnego ma kilka cech charakterystycznych, istotnych podczas wdrażania systemu komunikacyjnego. Po pierwsze, urządzenia zarządzające transmisją optyczną są podobne do tych, które stosuje się w klasycznych systemach optycznych 10 Gb/s, a więc są one już dobrze sprawdzone praktycznie. Po drugie, procesor sygnałowy DSP przeznaczony do cyfrowej korekcji parametrów sygnału optycznego może dynamicznie reagować w bardzo szerokich granicach elektronicznej kompensacji chromatycznej (+/- 50 000 ps/nm), co sprawia, że przekaz jest odporny nawet na silną degradację dyspersji chromatycznej sygnału. Po trzecie, cyfrowa korekta procesorem DSP pozwala także regulować dyspersję polaryzacyjną typu PMD (Polarization Mode Dispersion), o precyzji nieosiąganej dotąd nawet w przekazach optycznych 10 Gb/s.

Dzięki tym cechom, pierwsze aplikacje 40 Gb/s z podwójną polaryzacją światła umożliwiły podwojenie zasięgów w porównaniu z technologią 10 Gb/s, a pozostałe elementy mają wiele cech wspólnych z technologią transportową 10 Gb/s. Tworzenie kanałów z przepustowością 40 Gb/s stało się więc konkurencyjne cenowo i możliwe w realizacji przez wielu dostawców sprzętu optycznego. Transport optyczny 100 Gb/s, zgodny z projektem standardu 100GbE, ma słać informację na odległość do 6 mil (10 km) światłowodem jednomodowym SM (Single Mode) oraz na dystansie 328 stóp (100 m) poprzez wielomodowe włókna klasy OM3 lub OM4. Przedstawiona w 2007 r. propozycja nowego standardu ma być oficjalnie zatwierdzona w połowie 2010 r.

Nowa generacja

Trend do wdrażania systemów światłowodowych o wysokiej przepustowości - określany jako NGA (Next Generation Access) - obejmuje różne technologie miedziane i optyczne, które mają umożliwić budowanie infrastruktury adekwatnej do rynkowych potrzeb o gigabitowych i terabitowych szybkościach. Sieć nowej generacji ma udostępniać wszelkie aplikacje strumieniowe (triple play) oraz spersonalizowane usługi IP, z możliwością dostosowania ich funkcji do preferencji użytkownika.

Rozwiązania NGA ze scentralizowanym nadzorem rozciągają się od przełączanych sieci IP DSLAM, przez platformy i przełączniki optyczne ROADM, po biznesowe sieci LAN i specyficzne systemy okablowania w ethernetowych aplikacjach przemysłowych. Są one przystosowane do transmisji głosu (VoIP), danych (pliki), obrazu (TV) i komunikatów (automatyka przemysłowa) - co przyczynia się do redukcji kosztów operacyjnych. Chociaż poszczególne elementy systemu są w większości znane, nowym ich składnikiem jest bardziej bezpieczna obsługa narastających i zmiennych w czasie wymagań. O ile na potrzeby standardów 40GbE i 100GbE będzie można jeszcze wykorzystywać istniejącą infrastrukturę optyczną, o tyle dla sieci kolejnej generacji TbE (Terabit Ethernet) będą potrzebne zupełnie nowe lasery i światłowody. Ich opracowanie stanie się niezbędne w kilka lat po zainstalowaniu pierwszych aplikacji 40/100GbE, kiedy w sieciach szkieletowych pojawią się potrzeby podniesienia przepustowości do terabitowego poziomu (1 Tb/s).