Kiedy rozlicza się ulgę?

Ulga podatkowa jest rozliczana raz w roku, w rocznym zeznaniu podatkowym. Jest to inna metoda niż w przypadku amortyzacji wydatku na nabycie nowej technologii, która następuje: jednorazowo w miesiącu wprowadzenia do ewidencji lub miesięcznie, kwartalnie, rocznie w okresie 24 miesięcy (programy komputerowe), czy 60 miesięcy (pozostałe wartości niematerialne i prawne).

Ulgę podatkową można rozliczyć w zeznaniu podatkowym za rok, w którym nastąpiło wprowadzenie nowej technologii do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w zeznaniu za rok następny. Przykładowo, w roku 2007 nastąpiła przedpłata 10% ceny (100 tys. zł), w roku 2008 dopłata 80% ceny (800 tys. zł) i wprowadzenie nowej technologii do ewidencji. W zeznaniu za 2008 r. można odliczyć 50% z kwoty 900 tys. zł, a w zeznaniu za 2009 r. 50% z kwoty 100 tys. zł. Można też całość ulgi odliczyć w zeznaniu za rok 2009.

Jeśli występuje strata lub dochód w danym roku podatkowym nie wystarcza na pokrycie przysługującej ulgi, można ją rozliczać przez kolejne trzy lata podatkowe.

Utrata prawa do ulgi

Krytyczny dla utraty ulgi jest okres trzech lat podatkowych, licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadzono nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ulgę w całości traci przedsiębiorca, który w okresie trzech lat udzielił innemu podmiotowi prawa do nowej technologii (nie dotyczy to przekształcenia, połączenia i podziału w oparciu o przepisy kodeksu spółek handlowych). Ulgę traci też w całości przedsiębiorca, który w okresie trzech lat został postawiony w stan likwidacji albo co do którego została ogłoszona upadłość obejmująca likwidację majątku (nie dotyczy to więc upadłości z możliwością zawarcia układu).

Częściowo lub w całości traci ulgę przedsiębiorca, który w okresie trzech lat otrzymał zwrot wydatków na nabycie nowej technologii w jakiejkolwiek formie (nie dotyczy to jednak odliczenia wydatków w koszty podatkowe przez amortyzację, dlatego ulga ta jest dodatkowym bonusem podatkowym). Utrata ulgi z tego powodu jest proporcjonalna do udziału zwróconych wydatków w wartości początkowej nowej technologii.

Przykładowo, w 2007 r. przedsiębiorca na nabycie nowej technologii wydał 1 mln zł, z czego 700 tys. zł pochodziło z zaciągniętego kredytu technologicznego. Przysługująca ulga to 500 tys. zł. W 2008 r. jednak nastąpiło umorzenie kredytu technologicznego w wysokości 350 tys. zł, a więc 35% wartości początkowej. Wówczas następuje utrata części ulgi, a przedsiębiorca jest zobowiązany do zwrotu proporcjonalnie 35% jej wartości, czyli 175 tys. zł.

Ulgę oddaje się - dolicza się do podstawy opodatkowania lub zmniejsza o nią stratę - w roku podatkowym, w którym wystąpiło zdarzenie powodujące utratę prawa do ulgi. Rozliczenie to następuje w zeznaniu rocznym. Analogiczne zasady obowiązują, jeśli grupa kapitałowa, która korzystała z ulgi utraciła status podatnika - ulgę oddaje wtedy ta spółka z grupy kapitałowej, która ma nową technologię w swojej ewidencji.

Podsumowanie

Nabywca nowej technologii: amortyzuje wydatek na nabycie nowej technologii w całości jednorazowo, w ciągu 24 lub 60 miesięcy, na zasadach ogólnych; w ramach ulgi odlicza 50% wydatku od podstawy opodatkowania; zakładając że mówimy o podatku w wysokości 19%, oszczędność w ramach tej ulgi wynosi 9,5% kwoty wydanej na nabycie innowacyjnej technologii.

Warto jest to porównać z innymi formami pomocy publicznej dla przedsiębiorstw innowacyjnych, być może korzystniejszymi finansowo. Są to fundusze unijne pokrywające kilkadziesiąt procent wydatków czy umorzenie kredytu technologicznego udzielanego przez Bank Gospodarstwa Krajowego, dochodzące w niektórych przypadkach do 50% poniesionych wydatków. Jeśli jednak nie lubimy zawiłych procedur aplikacyjnych, opisana powyżej ulga podatkowa jest najprostszym sposobem na uzyskanie dodatkowego wsparcia finansowego w inwestycji innowacyjnej.

Beata Kuczek-Maruta jest wspólnikiem kancelarii radców prawnych Kuczek-Maruta.