Innym projektem finansowanym przez Pentagon było połączenie kilku szpitali amerykańskich z obozami żołnierzy znajdujących się w Bośni. W wyznaczonych miejscach znajdowała się specjalistyczna aparatura medyczna (tomograf komputerowy, rezonans magnetyczny), która była połączona za pomocą łączy satelitarnych z trzema szpitalami, gdzie specjaliści pełnili dyżur i byli gotowi udzielić natychmiastowej pomocy.

W Bośni zostały też przetestowane przenośne zestawy telemedyczne, służące do komunikacji żołnierzy-pielęgniarzy z lekarzami znajdującymi się poza linią frontu. Taki zestaw umożliwia np. przeprowadzenie badania USG i przesłanie jego obrazu przez satelitę do wcześniej określonego miejsca.

Funkcjonują już zestawy telemedyczne na statkach morskich. Podczas długich rejsów może bowiem się zdarzyć niejedna przykra niespodzianka.

Projekt MERMAID ma na celu przygotowanie odpowiedniego zestawu urządzeń do konsultacji z odpowiednim specjalistą w przypadku nagłej choroby. Operatorem urządzeń jest przeszkolony w podstawowych zasadach udzielania pierwszej pomocy marynarz-pielęgniarz. Operator ma na głowie specjalny kask z zamontowaną kamerą i słuchawkami. Jednocześnie do ciała badanego podłączane są aparaty diagnostyczne monitorujące jego stan.

W najgorszych wypadkach system ten umożliwia przeprowadzanie prostych operacji z wycięciem wyrostka robaczkowego włącznie. Jest przeznaczony dla jednostek morskich przebywających długi czas na morzu. Ze względów ekonomicznych armatora nie stać na opłacenie honorarium dla kilku lekarzy przebywających na pokładzie, a przepisy wymagają zabezpieczenia opieki medycznej dla wszystkich członków załogi. W tym przypadku system telemedyczny jest pod względem ekonomicznym najlepszym rozwiązaniem tego problemu.

Systemy telemedyczne pierwszej pomocy są też zainstalowane na pokładach śmigłowców i karetek pogotowia np. w Wielkiej Brytanii. Karetka pogotowia (lub śmigłowiec) wioząca ofiarę z miejsca wypadku ma możliwość transmisji danych o pacjencie do szpitala, w którym ma odbyć się operacja. W tym czasie na miejscu operacji przygotowywane są niezbędne środki (np. jest dostarczana krew odpowiedniej grupy, ściągani są najlepsi specjaliści do wykonania zabiegu operacyjnego lub też następuje połączenie wideokonferencyjne z ośrodkiem specjalizującym się w leczeniu urazów, jakim uległ pacjent). Dzięki odpowiedniej infrastrukturze teleinformatycznej w trakcie zabiegu istnieje możliwość konsultacji z ośrodkami referencyjnymi w danym kraju lub za granicą.

To nie wszystko. Telemedycyna jest doskonałą metodą na wszelkiego rodzaju działania medyczne w miejscach trudno dostępnych. Przenośne zestawy telemedyczne są doskonałym zabezpieczeniem wypraw wysokogórskich czy antarktycznych. Nie należy zapominać o systemach telemedycznych dla przyszłych mieszkańców międzynarodowych stacji kosmicznych.

Dość powszechnie wykorzystuje się, w celach edukacyjnych, komputerowe systemy wideokonferencyjne do cyfrowego przekazu obrazów z sal operacyjnych.

Studenci mogą "na żywo" obserwować przebieg zabiegu, zadawać pytania chirurgowi dokonującemu operacji. Kamery instalowane są w lampach operacyjnych lub instrumentach medycznych wprowadzanych do ciała pacjenta. Dzięki temu powstaje baza informacji dotyczących postępowania w trakcie przeprowadzania konkretnych zabiegów.