Koncern Nokia (Nokia Networks) - już oferujący szeroki asortyment urządzeń i narzędzi do przekazów radiowych, takich jak: Bluetooth, WAP, EPOC oraz IP i Wireless Java - oznajmił, że ma na ukończeniu kompletne rozwiązanie dla sieci w standardzie GPRS (łącznie z węzłami SGSN i GGSN), dostępne w handlu również w 2000 r. Ważnym elementem wdrażania tego procesu była demonstracja w Genewie skalowalnego systemu billingowego CCB (Datacom Customer Billing System), przeznaczonego dla operatorów komunikacji bezprzewodowej, nie tylko w celu taryfikacji systemu GPRS. Nokia jest pierwszym dostawcą oferującym billing w sieciach GPRS - upraszczający operatorom procedurę rozliczeń i obsługi takich sieci danych.

Alcatel był jedyną firmą demonstrującą na wystawie Telecom`99 rzeczywiście działające prototypy telefonów komórkowych wyposażonych w transmisję pakietową GPRS. Wprawdzie laboratoryjny pokaz asymetrycznej (!) transmisji danych przez telefony GSM niewiele odbiegał od tradycyjnych przepływności uzyskiwanych w sieciach konwencjonalnych, jednak uzyskiwane szybkości: 14,4 kb/s - w kierunku sieci oraz 43,2 kb/s w dół (z Internetu do abonenta), już realnie przybliżały nas, użytkowników, do przyszłych możliwości transmisji przez sieci komórkowe. Rozwiązanie sieci szkieletowej Alcatel 1000 GPRS (o szybkości do 170 kb/s), wkomponowane w całą rodzinę firmowych produktów bezprzewodowych Evolium GSM Solution Alcatela, z zastosowaniem inteligentnych węzłów SGSN i GGSN produkowanych przez Cisco, ma stanowić krok przejściowy w kierunku przekazów multimedialnych trzeciej generacji Alcatel EDGE (Enhanced Data GSM Evolution) o przepływności do 384 kb/s do łącznej transmisji głosu i obrazu, także przez Internet.

W ofercie firmy znajduje się kompletny zestaw rozwiązań obejmujący: węzły SGSN, GGSN, serwery przełączające, sposób zarządzania wraz z ofertą bezprzewodowej aplikacji WAP (Wireless Application Protocol). Alcatel już rozpoczął proces wdrażania aplikacji GPRS w kilku europejskich sieciach komórkowych GSM, wśród których znajdują się: Cegetel i France Telecom (Francja), Mannesmann (Austria) i T-Mobil (Niemcy).

Zaprezentowane przez firmę Siemens na wystawie Telecom`99 w Genewie rozwiązanie transmisji GPRS było oparte na platformie transportowej ATM. W jego skład weszły węzły pomocnicze SGSN (Serving GPRS Support Nodes) oraz węzły bramowe GGSN (Gateway GPRS Support Nodes). Interesującym rozwiązaniem firmowym była możliwość zdalnej aktualizacji (rozszerzenia o funkcje systemu GPRS) oferowanych do tej pory przez Siemensa stacji bazowych BTS, przez zdalny przekaz oprogramowania; tak więc nie będzie potrzeby ich ręcznego konfigurowania przez personel serwisowy. Na stoisku demonstrowano działające łącze radiowe GPRS pomiędzy serwerem internetowym a terminalem końcowym.

Zdaniem firmy Panasonic (Matsushita), mocno zaangażowanej w konstrukcję bezprzewodowego telefonu z transmisją GPRS, osiągnięcie dwukierunkowej przepływności 56 kb/s będzie możliwe, jednak nie wcześniej niż pod koniec 2000 r. i na takową demonstrację w Genewie było jeszcze o wiele za wcześnie. Nie należy się tym martwić, gdyż ocze-kiwania potencjalnych użytkowników, którymi będą na początku przede wszystkim biznesmeni, ciągle tylko rosną, a innych możliwości przyspieszenia transmisji danych z terminali ruchomych i tak nie widać w bliskiej przyszłości. Oni będą nadal czekać na zapowiadaną od co najmniej roku światową inaugurację japońskiego systemu trzeciej generacji (3G) w pierwszym roku nowego tysiąclecia (2001 r.).

Nie rozwiązane problemy

Przy bliższym zainteresowaniu się szybszą transmisją pakietową okazuje się, że istnieją nadal nie rozwiązane problemy fundamentalnej natury, związane z bardziej efektywną transmisją radiową. Przyczyną jest nadmierna radiacja, a zwłaszcza szkodliwe promieniowanie mikrofalowe telefonów komórkowych wyposażonych w przekazy standardu GPRS.

Podczas gdy cyfrowe telefony komórkowe GSM drugiej generacji (transmisja 9,6 kb/s) przekazują na zewnątrz energię mikrofalową tylko w bardzo niewielkim ułamku czasu przeznaczonego na prowadzoną rozmowę (brak emisji radiowej w terminalu podczas przerw w trakcie rozmowy, przy rejestracji ciszy i słuchaniu rozmówcy bądź nadchodzących komunikatów), to w przypadku nadawania danych w systemie GPRS - ciągła praca terminalu z maksymalną szybkością może powodować znacznie większe (wielokrotnie) napromieniowanie otoczenia. Dodatkowym mankamentem jest to, że wypromieniowana, lecz stracona energia (nagrzewanie otoczenia) wpływa destrukcyjnie na czas pracy urządzeń przenośnych, w większości zasilanych bateryjnie. Eksperci twierdzą, że nie są to nierozwiązalne problemy, ale stają się one kolejnym wyzwaniem dla producentów sprzętu komórkowego, powodując dalsze opóźnienia w dostawach gotowych, sprawdzonych i bezpiecznych terminali radiowych sieci GSM.

Zaistniałe opóźnienie w seryjnej produkcji terminali GPRS dla sieci GSM ma jednak również swoje dobre strony. W szczególności umożliwiło one właściwe dopracowanie i ukończenie aplikacji WAP (Wireless Application Protocol), bardzo efektywnie wykorzystującej dostęp do Internetu na zupełnie nowych zasadach, zwłaszcza w przekazach pakietowych GPRS przewidzianych w konstrukcji prostych terminali przenośnych. Wprawdzie już teraz można kontaktować się z Internetem za pomocą terminali drugiej generacji wyposażonych w aplikację WAP, ale samo nawiązanie połączenia zabiera dużo czasu. Nokia, która jako pierwsza zainstalowała protokół WAP w terminalach swojej produkcji, zapewnia uzyskanie połączenia z siecią Internetu w czasie około 40 sekund, natomiast spływ informacji ze stron webowych WWW dokonuje się w tych terminalach z szybkością najwyżej 14,4 kb/s, co może być dosyć irytujące podczas ściągania większych plików.

Mimo wszystko wydaje się, że na nową technologię szybszych przekazów pakietowych GPRS przez sieć GSM warto jeszcze trochę poczekać. Szersze pasmo przenoszenia nie jest bowiem jedyną atrakcją tego systemu. Odmienny sposób zestawiania łącza znacznie skraca czas samego połączenia z siecią Internetu, a koszty obsługi pakietowej mogą być niskie, gdyż pakiety danych będą zwykle transmitowane przez nieużywane pasmo komunikacyjne (istotna cecha przekazów pakietowych). Według zgodnej opinii fachowców pakietowe transmisje danych nie są dodatkiem do przekazów głosowych, ale kierunkiem, w którym podąża łączność bezprzewodowa.