Kolejnym ważnym problemem standaryzacji 802.22 jest koegzystencja. Dotyka ona problemu operowania w zakresie częstotliwości dzielonym z innymi systemami. Przypadek koegzystencji pomiędzy współzawodniczącymi systemami 802.22 operatorów jest bardzo istotnym problemem. Na terenie ze znaczącą liczbą użytkowników wspólnie wykorzystujących pasmo (np. dużą ilością telewizyjnych kanałów lub inną siecią 802.22), wolne kanały będą deficytowym towarem.

Gdy w tym samym rejonie działa wielu operatorów, niezbędne są sprawiedliwy przydział kanałów i metody rezerwacji, aby zapobiec zmonopolizowaniu całej dostępnej przepustowości przez jednego operatora. W celu usprawnienia komunikacji pomiędzy operatorami określany jest kanał komunikacyjny między stacjami bazowymi w standardzie 802.22. Przy użyciu tego mechanizmu współzawodniczące stacje bazowe mogą negocjować między sobą sprawiedliwy podział dostępnych kanałów. Ponadto mogą wypracować rozwiązanie zadowalające kilku operatorów. Dokładna metodologia rozwiązywania konfliktów nie została jeszcze zdefiniowana. Aktualna propozycja zawiera użycie żetonów i preferowanie systemów, których operatorzy zapłaciliby więcej za wykorzystanie dostępnych kanałów.

Zobacz również:

• Netgear wkracza z Wi-Fi 7 dla klientów biznesowych
• Wi-Fi 7 - kompendium wiedzy o nadchodzącym standardzie

Model usługowy sieci WRAN

Model usługowy definiuje typowe parametry użytkowe systemów, przeznaczone dla operatorów w ramach stosowanej technologii. Dla potencjalnych klientów ważne są także specyfikacje metod zarządzania jakością pakietów oraz mechanizmy bezpieczeństwa. Model QoS (Quality of Service), podobnie jak standard 802.16e, będzie wykorzystywał klasyfikację przepływów UGS, rtPS, nrtPS, BE. Oczekuje się obsługi modelu DiffServ i RSVP w relacji od końca do końca. Podobnie jak QoS opcje bezpieczeństwa nie są jeszcze do końca zdefiniowane. Obsługa takich opcji, jak uwierzytelnianie, integralność wiadomości i szyfrowanie danych, będzie ustalona w końcowej specyfikacji standardu.

Kiedy standard?

Specyfikacja 802.22 będzie określała statyczny bezprzewodowy system punkt-wielopunkt operujący w paśmie rozgłoszeniowym VHF/UHF. Standaryzacja WRAN (Wireless Regional Area Networks) rozpoczęła się w listopadzie 2004 r. Głównymi zadaniami komitetu standaryzacyjnego jest definicja warstwy kontroli dostępu do medium MAC (Media Access Control), specyfikacja warstwy fizycznej PHY oraz określenie polityki i procedur pracy w paśmie telewizyjnym. Standard określi interfejs radiowy, włączając wspomnianą warstwę fizyczną oraz warstwę dostępu do medium. Ewolucja standardu trwa nadal. Wstępne wymagania zdefiniowano we wrześniu 2005 r. Odpowiedzi na zgłoszone propozycje i wybór najlepszych pomysłów zostały dokonane w styczniu 2006 r. W tym czasie rozpoczął się także proces tworzenia wstępnej specyfikacji dokumentu. W styczniu 2008 r. standard powinien być gotowy.

Podsumowanie

Ewolucja mobilnych standardów trwa i ciągle jesteśmy zaskakiwani nowymi standardami. Technologia WRAN jest adresowana do bezprzewodowego szerokopasmowego dostępu dla geograficznie rozległych, słabo zurbanizowanych terenów. Zasięg transmisji może sięgać 100 km, co jest cechą unikalną wśród bezprzewodowych systemów transmisji. Praca w trybie braku linii widoczności (NLOS) wynika z użycia niewykorzystywanego rozgłoszeniowego pasma TV. Docelowy rynek kliencki dla sieci 802.22 WRAN to domowi użytkownicy, rynek SOHO, małe przedsiębiorstwa, budynki i kampusy. Czy standard ma szansę wkroczyć na rynek i podbić serca operatorów? Wszystko zależy od rozpowszechnienia aktualnie wykorzystywanych systemów mobilnych, które nie stanowią jednak bezpośredniej konkurencji dla 802.22. Zainwestowane pieniądze w zbudowaną infrastrukturę WiMAX muszą się przecież zwrócić. Standard 802.22 ze względu na zasięg może być jednak dobrą alternatywą dla nowych wdrożeń w niedalekiej przyszłości.