Bezpieczeństwo energetyczne państwa - stan gospodarki umożliwiający pokrycie bieżącego i perspektywicznego zapotrzebowania odbiorców na paliwa i energię, w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy zachowaniu ciągłości (i niezawodności) dostaw i odpowiednich parametrów jakościowych oraz warunków ochrony środowiska, po społecznie akceptowalnych cenach. Bezpieczeństwo energetyczne jest uzależnione od wielu czynników, m.in. wielkości potencjału źródeł energii, stanu technicznego systemu zaopatrzenia i form własności jego infrastruktury, lokalizacji i stopnia dywersyfikacji i wykorzystania krajowych i zagranicznych źródeł zaopatrzenia (szczególnie złóż gazu ziemnego i ropy naftowej), zróżnicowania bazy paliwowej dla elektroenergetyki i ciepłownictwa, możliwości magazynowania paliw, stopnia rozwoju i przepustowości krajowych i międzynarodowych połączeń systemów energetycznych (elektroenergetycznego i gazowniczego) oraz warunków wewnętrznej i międzynarodowej stabilności i preferowanych przez państwo mechanizmów rynkowych. Wzrostowi bezpieczeństwa energetycznego sprzyja kreowanie warunków konkurencyjności, rozumianej jako tworzenie jednakowych warunków działalności dla wszystkich uczestników rynku energii, racjonalizacja zużycia energii, poprawa efektywności jej wytwarzania, przesyłania i zużycia oraz rozwój wykorzystania krajowych (szczególnie lokalnych, w tym odnawialnych) źródeł energii.

Czyste technologie węglowe (CTW) - technologie zaprojektowane w celu poprawy skuteczności wydobycia, przeróbki, przetwarzania oraz utylizacji węgla i zwiększenia akceptowalności tych procesów z uwagi na ich wpływ na środowisko naturalne. Można wyróżnić cztery główne podobszary, z którymi wiążą się CTW:

- wydobycie węgla i przeróbka (tzw. mechaniczna przeróbka węgla),

- transport, składowanie węgla i uśrednianie węgla,

- wykorzystanie węgla (w energetyce oraz przetwórstwo węgla),

- zagospodarowanie "pozostałości" z wydobycia i wykorzystania węgla, czyli różnego rodzaju odpadów.

Energia pierwotna jest to suma energii zawartej w pierwotnych nośnikach energii. Do nośników, które pozyskuje się bezpośrednio z natury, należą: węgiel kamienny energetyczny, węgiel kamienny koksowy, węgiel brunatny, ropa naftowa, gaz ziemny wysokometanowy, gaz ziemny zaazotowany, torf dla celów opałowych, drewno opałowe, paliwa odpadowe stałe roślinne i zwierzęce, odpady przemysłowe stałe i ciekłe, odpady komunalne, inne surowce wykorzystywane do celów energetycznych (np. metanol, etanol), energia wody, energia wiatru, energia słoneczna, energia geotermalna.

Energia finalna (pochodna) - energia zaspokajająca potrzeby odbiorców ostatecznych, będąca przedmiotem zakupu - konsumpcji, zużywana bezpośrednio w odbiornikach lub służąca jako surowiec przemysłowy: brykiety z węgla kamiennego i z węgla brunatnego, produkty procesów koksowania węgla (np. koks, gaz koksowniczy), produkty przerobu ropy naftowej w rafineriach, paliwa gazowe z procesów technologicznych (np. gaz wielkopiecowy), energia elektryczna oraz ciepło.

Kogeneracja - proces technologiczny jednoczesnego wytwarzania energii elektrycznej i energii cieplnej w elektrociepłowni. Jest on ekologiczny i ekonomiczny - pozwala na mniejsze zużycie paliwa niż oddzielne wytwarzanie ciepła w ciepłowni i energii elektrycznej w elektrowni.

Techniki zarządzania popytem (DSM) polegają na efektywnym gospodarowaniu zapotrzebowaniem na energię oraz tzw. adaptacji zapotrzebowania, czyli przesunięciu obciążenia i przewidywaniu procesu zapotrzebowania. W zależności od czynników rynkowych mogą być oparte na programie ukierunkowanym na niezawodność, który reaguje na ograniczenia w pracy systemu elektroenergetycznego oraz na programie ukierunkowanym na rynek, który jest zależny od sygnałów cenowych i w którym odbiorca sam decyduje o zmniejszeniu poboru lub podporządkowuje się zdalnemu odciążaniu (redukcja zużycia). Jeżeli zatem odbiorca zdecydowałby się regulować zużycie energii elektrycznej w zależności od momentów szczytowych, to obniżyłby swoje koszty nabycia energii. W dłuższej perspektywie pośrednią korzyścią dla odbiorców końcowych byłoby względne obniżenie cen energii, wynikające z optymalizacji warunków szczytowej pracy systemu oraz z zakupu drogiej energii w celu pokrycia zapotrzebowania w okresie szczytowym.

Źródło: Urząd Regulacji Energetyki, Główny Instytut Górnictwa