Jednak porównując za i przeciw można ogólnie stwierdzić, że NDS jest systemem w porównaniu ze StreetTalk bardziej zawiłym i trudnym w obsłudze - jest to kłopotliwe dla administratora sieci np. w trakcie dołączania do niej kolejnego serwera, co wymaga aktualizacji podsystemu opisującego sieć.

Systemy LAN Server oraz Windows NTAS stosują organizację opartą na domenach. Grupa serwerów w domenie może pracować pod kontrolą tak jakby pojedynczego, logicznego NOS. Wewnątrz domeny użytkownik ustala dostęp jednorazowo do wszystkich serwerów w domenie oraz tylko raz podaje hasło. Zarządanie domenowe jest szczególnie korzystne wtedy, gdy domenom mogą odpowiadać poszczególne komórki organizacyjne w przedsiębiorstwie - w ten sposób struktura sieciowa jest ściśle zintegrowana z organizacją firmy składającej się np. z wydziałow i zakładów.

Każda z domen jest wyposażona w PDC (Primary Domain Controller) - serwer, który zawiera informację o użytkownikach, przywilejach dostępu i mechanizmach kontroli. Użytkownik może się logować w swojej domenie właśnie na PDC.

Pakiet Windows NTAS oferuje m.in. usługę Interdomain Trust, dzięki której użytkownik może się logować do większej niż jedna, liczbie domen poprzez zgłoszenie się do PDC w swojej domenie - zaś ten wysyła dalej życzenie użytkownika do następnych PDC, bez każdorazowego rozpatrywania autoryzacji i potwierdzania zgłoszeń.

Ten typ organizacji sieci to stopień pośredni między rodzajem domenowym a globalnym.

W przypadku powszechnie stosowanych systemów sieciowych NetWare 2.x czy 3.x zasoby jednego serwera są zorganizowane niezależnie od innych. Każdy z nich ma własną bazę danych - tzw. bindery - przez co wykonanie takiego zadania jak dołączenie nowego użytkownika jest przeprowadzane na każdym z serwerów oddzielnie. Na dodatek, użytkownik powinien wiedzieć, na którym z serwerów znajdują się potrzebne mu zasoby. Taka architektura sieci jest stosowana dla instalacji, wspomagających pracę grupy korzystającej z dwóch lub trzech serwerów.