Producenci pamięci masowych oferują dzisiaj najczęściej kontrolery macierzy dyskowych, które łączą komputery z dyskami UltraSCSI i innymi urządzeniami pamięci masowych, używając do tego celu technologii Fibre Channel. Kontrolery takie łączą zalety, jakie oferują macierze dyskowe (takie jak duża dostępność danych i odporność na błędy), z zaletami technologii FC-AL (wydajność, elastyczność i łatwość konfigurowania). W przyszłości pętle arbitrażowe Fibre Channel będzie można podłączać do sieci szkieletowych Fibre Channel, tworząc wysokowydajną strukturę, składającą się z wielu rozproszonych elementów.

Na rysunku 5 widać arbitrażową pętlę Fibre Channel podłączoną do sieci szkieletowej Fibre Channel, używającą do tego celu portu typu FGL (FL-Port). Właśnie z myślą o tego rodzaju konfiguracjach standard Fibre Channel został uzupełniony o specyfikację FL-Port. Rysunek ten pokazuje, że pamięć masowa dołączona do pętli arbitrażowej może być wykorzystywana zarówno przez lokalne aplikacje, jak i zdalne aplikacje.

Podstawowym elementem sieci szkieletowej Fibre Channel jest przełącznik krzyżowy. Przełącznik taki (w typowej konfiguracji) potrafi obsłużyć 16 węzłów, zapewniając możliwość jednoczesnej transmisji pakietów ośmiu parom portów. Protokoły Fibre Channel potrafią obsługiwać zarówno stałe ścieżki połączeń, jak i ścieżki konfigurowane dynamicznie. Stałe ścieżki połączeń (Class 1 lub Class 2) gwarantują obu komunikującym się ze sobą węzłom określoną przepustowość. Są też dostępne takie przełączniki (kaskadowe), które można łączyć, tworząc w ten sposób wieżę.

I na koniec należy jeszcze wspomnieć o kolejnym typie portu, nazwanym portem E (E-Port), który zaprojektowano z myślą o łączeniu ze sobą w jeden organizm wielu rozproszonych przełączników.

<hr width="50%" align="center">

Słowniczek

ANSI (American National Standards Institute) – amerykańska organizacja czuwająca nad procesem standaryzacji (technologią Fibre Channel zajmuje się komitet X3T11.).

Arbitrated Loop (topologia pętli z mechanizmem arbitrażu) – jedna z tanich topologii stosowanych przy budowaniu sieci pracujących w technologii Fibre Channel (FC-AL), pozwalająca dołączać do jednej pętli wiele portów komunikacyjnych.

Arbitraż – przyznawanie jednemu spośród wielu dołączonych do pętli węzłów (zgłaszających jednocześnie żądanie transmisji danych) prawa do korzystania z medium.

Broadcast (rozgłoszenie) – tryb transmisji danych polegający na wysyłaniu przez jeden port pakietów, które powinny odebrać wszystkie pozostałe porty podłączone do danej sieci.

CRC (Cyclic Redundancy Check) – powszechnie stosowany system sprawdzania i korekcji błędów, używany też w sieciach pracujących w technologii Fibre Channel.

Datagram – usługa typu Class 3, oferowana przez sieci pracujące w technologii Fibre Channel, pozwalająca na szybkie przesyłanie pakietów do wielu stacji, bez możliwości sprawdzania, czy dotarły one do adresatów.

E, port typu E (E-Port; od słowa Extension) – rodzaj portu poszerzający funkcjonalność przełącznika Fibre Channel.

ESCON – łącze standardu Enterprise Systems Connection.

Exchange (wymiana) – termin odnoszący się do jednego z bloków konstrukcyjnych Fibre Channel dla jednej operacji, składającego się najczęściej z kilku sekwencji wykonywanych w różnych okresach.

F, port typu F (F-Port; od słowa Fabric) – fizyczny punkt dostępu do sieci szkieletowej, do którego podłączane są węzły dysponujące portami typu N (N-Port).

Fabric Multiple Fibre Channel – kanał komunikacyjny (właściwie sieć szkieletowa) składający się najczęściej z kilku przełączników Fibre Channel, sprzęgających ze sobą wiele stacji (routing ramek generowanych przez poszczególne węzły) podłączonych do układu.

FC-PH Fibre Channel – standard opisujący pracę warstwy fizycznej łącza, składającej się z trzech podwarstw: FC-0, FC-1 i FC-2.

FC-0 – najniższa podwarstwa warstwy FC-PH, opisująca fizyczne właściwości interfejsu i charakterystykę medium.

FC-1 – środkowa podwarstwa warstwy FC-PH, definiująca metodę kodowania 8B/10B i protokół zarządzający procesem transmitowania danych.

FC-2 – najwyższa podwarstwa warstwy FC-PH, definiująca reguły obowiązujące przy obsłudze protokołu (przetwarzanie sygnałów), określająca sposób transmitowania ramek, ich sekwencję itp.

FC-3 – hierarchiczny poziom standardu Fibre Channel, definiujący różne usługi, takie jak np. stripping pakietów (smużenie).

FC-4 – hierarchiczny poziom standardu Fibre Channel, zarządzający procesem mapowania protokołów pracujących w górnych warstwach (ULP) na protokoły pracujące w niższych warstwach.

FDDI (Fiber Distributed Data Interface) – architektura ANSI stosowana w sieciach MAN (Metropolitan Area Network); sieci takie są oparte na światłowodzie i transmitują dane z szybkością 100 Mb/s.

FL, port typu FL (FL-Port; od słów Fabric i Loop) – fizyczny punkt dostępu do sieci szkieletowej, do której podłączane są węzły dysponujące portami typu NL (NL-Port).

FSP (Fibre Channel Service Protocol) – przezroczysty protokół poziomu FC-4, obsługujący wszystkie usługi, pracujący tak samo, niezależnie od rodzaju zastosowanej topologii czy układów.

G, port typu G (G-Port; G od słowa Generic – port typu F lub typu E, instalowany w przełącznikach. Rodzaj portu jest definiowany automatycznie w czasie operacji login, to jest wtedy, gdy dany węzeł inicjuje swoją pracę w sieci.

Gwiazda – fizyczna topologia (konfiguracja), w której wiele portów komunikuje się z usytuowanym w jednym centralnym punkcie urządzeniem (najczęściej hubem), sterującym pakietami wymienianymi między wszystkimi portami.

HIPPI (High Performance Parallel Interface)– wydajny interfejs pracujący z szybkością 800 Mb/s (uznany przez ANSI), stosowany najczęściej do łączenia superkomputerów ze światem zewnętrznym.

Hunt – kilka portów typu N (N-Port), tworzących grupę Hunt, podłączonych do pojedynczego węzła. Portom tym przypisuje się specjalny identyfikator, dzięki któremu każda z ramek zawierająca podobny identyfikator może być transmitowana do innego dowolnego i dostępnego portu pracującego w danej grupie portów.

Hub – urządzenie Fibre Channel łączące węzły w logiczną pętlę, tworzące topologię gwiazdy. Huby rozpoznają automatycznie aktywne węzły, włączając je do pętli. Jeśli węzeł ulega awarii (lub nie został po prostu włączony), hub wyklucza go automatycznie z pętli.

Intermix – rodzaj usługi oferowanej przez Fibre Channel, która rezerwuje całą przepustowość łącza dedykowanemu połączeniu Class 1, ale pozwala też przesyłać pakiety w trybie bezpołączeniowym (Class 2 – przełączanie), jeśli jest to tylko możliwe.

Kodowanie 8B/10B A – schemat kodowania opracowany przez IBM (stosowany w łączach Fibre Channel), polegający na kodowaniu jednego bajta danych (osiem bitów) w dziesięciu taktach zegarowych. Efektywność kodowania wynosi wtedy ok. 87%.

Kontroler – moduł zainstalowany w węźle, interpretujący sygnały wymieniane między tym komputerem i innymi stacjami (portami) pracującymi w sieci.

L, port typu L (L-Port; od słowa Loop) – port przygotowany do wymiany danych w ramach pętli (mechanizm arbitrażu).

Login – funkcja inicjowana przez węzeł sieci, kierowana najczęściej do innego węzła (logicznie rzecz biorąc serwera), zainstalowanego w sieci szkieletowej, który odbiera żądanie i wysyła odpowiedź, dopuszczając węzeł do pracy w sieci.

Multicast – tryb transmisji danych, polegający na tym, że jedna stacja wysyła pakiety do wielu innych stacji (w środowisku Fibre Channel do portów typu N) pracujących w danej sieci.

Name Server – serwer świadczący usługę rozwiązywania nazw węzłów, to jest konwertujący nazwę konkretnego węzła na przypisany mu identyfikator portu typu N.

N, port typu N (N-Port) – standardowy port (karta) instalowany w węźle dołączanym do sieci Fibre Channel.

Ordered Set – termin używany w środowisku Fibre Channel, odnoszący się do czterech 10-bitowych znaków (kombinacja danych i znaków specjalnych), używanych przez funkcje niskiego poziomu kontrolujące połączenia (np. demarkacja ramek i obsługa sygnałów wymienianych między węzłami). Funkcje takie inicjują proces wymiany pakietów i są nieraz używane w przypadku wystąpienia błędów (odzyskiwanie danych).

PBC (Port Bypass Circuit) – układ instalowany w hubach i węzłach, zamykający lub otwierający automatycznie pętlę, które to operacje są najczęściej wykonywane w przypadku dołączania do pętli nowego urządzenie lub usuwania starego.

Połączenie typu punkt–punkt – podstawowy tryb pracy polegający na bezpośredniej wymianie pakietów między dwoma węzłami zainstalowanymi w sieci.

SCSI – interfejs Small Computer System Interface.

Sekwencja – termin odnoszący się do jednego z bloków konstrukcyjnych Fibre Channel dla jednej operacji, składającego się najczęściej z kilku powiązanych ramek.

Stripping – metoda przesyłania danych pozwalająca lepiej wykorzystać przepustowość łącza, polegająca na tym, że wiele portów typu N transmituje jednocześnie na kilku poziomach pojedynczą porcję informacji.

Time Server – usługa pozwalająca ustalać jeden czas dla całej sieci, zgodnie z którym będą pracować wszystkie zainstalowane w niej urządzenia.

Virtual circuit (wirtualne połączenie) – jednokierunkowa ścieżka sprzęgająca dwa porty typu N, wykorzystująca część przepustowości oferowanej przez łącze.