Na platformie Linuxa jedynym serwerem z interfejsem graficznym jest Secure Web Server 2.0 firmy Red Hat Software, zawierający Apache 1.3.

Należy mieć również na uwadze fakt, że niektóre z tych produktów, na przykład Domino Application Server i Netscape Enterprise Server, zawierają dużo więcej mechanizmów niż prosty serwer webowy.

Największe różnice pomiędzy produktami platformy NT i Linuxa istnieją na poziomie funkcji administracyjnych. Netscape Enterprise Server faworyzuje administrację opartą na interfejsie przeglądarki, przeprowadzaną z pomocą intuicyjnych, łatwych w użyciu ekranów - formularzy do wprowadzania danych konfiguracyjnych. IIS oferuje wybór pomiędzy metodą wierszy komend, okienek Windows lub interfejsem przeglądarki, ale samo w sobie nie czyni to jednak sterowania łatwiejszym czy bardziej przejrzystym. W Lotus Domino Application Server system zakładek administracyjnych, zapewniających dostęp do wielu funkcji, zmniejsza klarowność sterowania, tracąc czasami miano "przyjazny dla użytkownika".

WebSite firmy O'Reilly ma dobrze zorganizowane menu, zapewniające łatwe uzyskiwanie informacji. Główny ekran sterujący administratora przypomina okna Microsoftu, jest jednak lepiej zaaranżowany, a praca z nim jest łatwiejsza.

Web Server firmy Zeus i Roxen Challenger firmy Idonex wykorzystują metodę konfigurowania opartą na przeglądarce i połączeniach SSL. Web Server oferuje dość skąpy wybór opcji, Roxen natomiast udostępnia większy repertuar ustawień sterujących i zawiera mechanizmy kastomizacyjne, pozwalające na

tworzenie form prezentacji. Modularność Challengera pozwala na rozszerzanie funkcji metodą instalowania i konfigurowania modułów "w locie".

Na samym dole skali, w kategorii administrowania, można umieścić Secure Web Server firmy Red Hat Software i thttpd firmy Acme. Administrowanie tymi pakietami, realizowane za pośrednictwem bezpośredniej edycji plików, wymaga od administratora dużego doświadczenia. Serwer thttpd pozwala na wprowadzanie zmian w kodzie źródłowym i nic poza tym; Secure Web Server usprawnia nieco ten proces, udostępniając listę i definicje dostępnych dyrektyw konfiguracyjnych. Pomimo tego wsparcia nadal jego "podstawową wadą pozostaje konieczność wykonywania zmian konfiguracyjnych drogą bezpośredniej edycji pliku konfiguracyjnego.

Dobrze wiedzieć, kto...

Serwery webowe produkują pliki logów, które przedstawiają jakąkolwiek wartość jedynie wtedy, gdy administrator ośrodka webowego może wyciągnąć z nich użyteczną informację. W przypadku serwerów webowych jest to najczęściej informacja o tym, kto i jak często odwiedza dany ośrodek. Lotus Domino zawiera bogaty wybór środków raportowania - tak duży, że wybranie takich, które pozwolą na najszybsze uzyskanie potrzebnej informacji, wymaga sporej ilości czasu. Netscape Enterprise Server i IIS także zapewniają wyczerpujące środki do przeglądania logów i monitorów wydajności. Web Site Professional prekonfiguruje ekran monitora wydajności NT, umożliwiając w ten sposób bezpośredni ogląd stanu serwera.

Secure Web Server firmy Red Hat i thttpd firmy Acme nie oferują użytkownikowi żadnego wspomagania w zadaniu "wyciągania" informacji z plików logu. Web Server Zeusa i Roxen Idonexa zapewniają trochę lepszy dostęp do danych z logu - przez interfejs przeglądarki. Roxen ogranicza się do określenia, co powinno być rejestrowane i gdzie dane powinny być gromadzone, ale na tym kończy. Być może użytkownicy są w ten sposób zachęcani do zakupu produktu Roxen Logyiew tej firmy - narzędzia do analizy ruchu webowego.

Acme jest jedyną firmą, która nie zawarła w swoim serwerze webowym mechanizmów ochrony. Wszystkie pozostałe produkty obsługują SSL 3.0 z szyfrowaniem 128-bitowym, także wszystkie (z wyjątkiem Acme i Idonex) obsługują certyfikacje X.509. Lotus i Netscape dorzucają do tego ACL (Access Control List), pozwalającą użytkownikowi definiować różne poziomy dostępu. IIS, dzięki rodzimych możliwościom NT i Microsoft Management Console, realizuje równie szczegółowy zakres kontroli.

Połączenie z bazą danych

W dziedzinie połączeń z bazą danych Netscape, Lotus i Microsoft oferują wsparcie wielu różnych produktów bazodanowych. Lotus proponuje Domino Enterprise Connection Services jako środek do tworzenia własnego "bezszwowego" dostępu do większości powszechnie używanych baz danych przedsiębiorstw. Microsoft preferuje podejście wykorzystujące Active Server Pages i obiekty ActiveX. Active Server Pages udostępniają środowisko aplikacyjne, w ramach którego można tworzyć dynamiczne aplikacje biznesowe, łącząc HTML, skrypty i komponenty ActiveX. Netscape zapewnia całą listę różnych opcji połączeń z bazami danych, dając w praktyce ten sam zakres możliwości co inni dostawcy. Generalnie dostawcy produktów na platformy NT dobrze spełniają oczekiwania użytkowników w zakresie dostępu do baz danych przedsiębiorstwa.

Firma Idonex w podstawowym serwerze Roxen udostępniła minimalne możliwości połączenia z bazami danych. W odróżnieniu od pozostałych dostawców zawarła je w swoim dodatkowym produkcie Roxen Database API Pro, który zapewnia połączenia do baz danych niedostępne w pakiecie podstawowym. Podstawowy serwer Roxen oferuje wsparcie CGI i Fast CGI, jak również darmowe bazy danych MySQL, mSQL i Postgres. Zeus i O'Reilly w opcjach połączeniowych udostępniają ODBC (Open Database Connectivity) i JDBC (]ava DaBase Connectivity). Natomiast thttpd jako opcję połączenia oferuje jedynie CGI. Połączenia zapewniane przez Red Hat to gdbm, ndbm i PHP3 - internetowy język skryptowy. Z tych wszystkich jedynie PHP3 z odniesieniami do Oracle, Sybase, ODBC i innych jest realnym utility.

Instalacja i konfigurowanie

Tak jak w innych kategoriach, również w podstawowych procedurach instalacji należy odnotować istotne różnice pomiędzy produktami platform NT i Linux. W przypadku serwerów webowych NT instalacja jest prosta i często nie odbiega od instalacji typowego pakietu biurowego.

Z serwerów pracujących na platformie Linux najłatwiejszym do instalacji jest serwer Red Hat. Proste GUI i klarowna dokumentacja Secure Web Server pozwala administratorowi obznajomionemu z Linuxem na szybkie i bezproblemowe wykonanie instalacji.

W przypadku trzech pozostałych serwerów webowych Linuxa dekompresję i instalowanie programów trzeba wykonać posługując się wierszami komend. Nie jest to co prawda uciążliwe dla osób z większym doświadczeniem (są wśród nich tacy, którzy z pogardą odnoszą się do GUI), ale większości użytkowników interfejs GUI zapewne ułatwiłby życie.

Do tej swobody działania, połączonej z możliwością przebudowy oprogramowania, Acme i Red Hat dodają niską cenę i olbrzymią społeczność entuzjastów, gotowych w razie potrzeby przyjść z pomocą. Nowości, jakimi są Web Server i Roxen Challenger, zapowiadają się nieźle, ale wykazują się także pewnymi osobliwościami, które nie są rzadkością w nowym oprogramowaniu. Połączenie możliwości administrowania techniką webową i zerowych kosztów nabycia powinno zachęcać niektórych do zainteresowania się Roxenem.

Z grupy NT na najwyższą punktację zasługuje Netscape Enterprise Server. Na drugim miejscu można postawić Domino Application Server R5 Lotusa, zawierający wśród swoich funkcji operacje klastrowanych serwerów na poziomie przedsiębiorstwa. IIS Microsoftu cieszy się dużą popularnością, ponieważ jest częścią Windows NT. Jego możliwości administracyjne, chociaż niezbyt intuicyjne, nie wymagają zbyt wiele czasu na naukę. O'Reilly potrzebuje jedynie wzbogacenia swego WebSite Professional o lepsze możliwości połączenia z bazami danych, a wtedy stanie się zapewne konkurencyjnym dla pozostałych.