Z uwagi na ograniczoną dostępność modemów między węzłami sieci MSK zastosowano szybkość transmisji 2400 b/s. W warstwie czwartej zaimplementowano elementy protokołu transportowego, opisanego w dokumencie roboczym ISO DP 8073. Funkcje wyższych warstw zredukowano do protokołu wirtualnego terminalu, zaprojektowanego i uruchomionego przez Jerzego Wietrzycha, oraz protokołu transferu zbiorów opartego na dokumentach roboczych ISO DP 8571. Opracowany i zaimplementowany został również język dostępu użytkownika do sieci (opracowanie - Jerzy Wietrzych).

Trójwęzłowa sieć MSK została uruchomiona w 1984 r. Organizowane były wtedy sesje dostępu z terminali w Warszawie i Gliwicach do bazy informacji bibliograficznej INSPEC we Wrocławiu. W drugiej połowie lat 80. sieć MSK zaczęto rozszerzać na inne ośrodki akademickie, w tym m.in. Poznań, Kraków i Szczecin. W tym czasie powstały w tych ośrodkach zespoły projektantów zdolnych do samodzielnej implementacji protokołów sieciowych zdefiniowanych w normach ISO i zaleceniach CCITT.

Zalecenie X.25 było przygotowane z myślą o sieci transmisji danych opartej na komutacji pakietów. ISO uzupełniło to zalecenie o procedury komunikacji między urządzeniami końcowymi (DTE). W ten sposób powstały normy ISO/IEC 7776 - dla warstwy 2 oraz ISO/IEC 8208 dla warstwy 3. Normy PN dotyczące tych warstw (poz. 3, 4, 5 i 6 tabeli 2) są tłumaczeniem odpowiednio: ISO/IEC 7776: 1995 i ISO/IEC 8208: 1990 z poprawkami z 1993 r. Wymienione wyżej normy, jak również norma dotycząca warstwy 4 (EN 28073) zawierają załączniki (normatywne) , w których zamieszczono formularze deklaracji zgodności implementacji protokołu PICS (Protocol Implementation Conformance Statement).

Twórcy norm przygotowali formularze, tak aby można je było wykorzystać bezpośrednio w praktyce, w relacjach handlowych i technicznych. Producent/dostawca urządzeń sieciowych, wypełniając formularz, deklaruje, jaki podzbiór normy został zaimplementowany w danym urządzeniu. Pozwala to na wstępną ocenę przydatności urządzenia dla klienta. Deklaracje PICS są także niezbędne przy testowaniu. Z uwagi na ten praktyczny aspekt PKN wyraził zgodę na wydanie załączników jako osobne normy. Od kilku lat wszystkie nowe normy dotyczące protokołów są dwuczęściowe (pierwsza zawiera specyfikację protokołu, a druga - formularz PICS). Również ze względów praktycznych, przewidując relacje w skali międzynarodowej, normy określające formularze PICS (poz. 4, 6 i 8) zostały wydane w wersji dwujęzycznej (polsko-angielskiej).

Normy związane z testowaniem zgodności

Testowanie urządzeń sieci komputerowych jest procesem złożonym. Wynika to ze złożoności stosowanych procedur komunikacyjnych. Liczba możliwych kombinacji zdarzeń podczas protokołowej wymiany informacji jest tak duża, że wyczerpujące testowanie wszystkich możliwych sytuacji jest praktycznie niemożliwe i to zarówno z przyczyn technicznych, jak i ekonomicznych. Testowanie może obejmować protokoły, profile, składnie transferu związane z protokołami oraz obiekty informacyjne (np. obiekty zarządzane). Podane wyżej cechy testowania spowodowały, że zajmują się nim specjalistyczne laboratoria, które mogą mieć uprawnienia do wydawania certyfikatów zgodności urządzeń z odpowiednimi normami. Aby była możliwa porównywalność rezultatów testowania prowadzonego w różnych laboratoriach, opracowano siedmioarkuszową normę zawierającą szczegółowe opisy procesu oceny zgodności urządzeń z normą (normami).

Arkusz 1 zawiera koncepcje ogólne, w tym definicje 129 terminów związanych z procesem oceny, np. zgodność statyczna i dynamiczna, zestaw testów, kampania testowania, preambuła testu, werdykt testu. Omówione są trzy fazy procesu oceny zgodności: przygotowanie do testowania, wykonanie testowania i opracowanie raportu z testowania. Pełny kontekst procesu przedstawia rysunek 3. Przedstawiona jest także hierarchiczna struktura testów; w hierarchii wyróżniony jest zestaw testów, grupa testów i egzemplarz testu. Zestawy testów są przedmiotem norm. Na przykład zestaw testów dla protokołu warstwy łącza danych, zawarty w normie ISO/IEC 8882-2, zawiera 287 grup testów i egzemplarzy testów, w tym 38 grup do testowania fazy zestawienia łącza danych - 37 grup do fazy rozłączania i 11 grup do testowania parametrów systemu i odtwarzania po błędzie. Tak duża liczba testów wynika z faktu, że testowana jest reakcja urządzenia w sytuacjach poprawnych, ale także w sytuacjach niepoprawnych, np. składniowo, semantycznie, lub niezgodnych czasowo.