Kod 128 umożliwia zakodowanie 128 znaków ASCII, takich jak cyfry, liczby i znaki funkcyjne np. symbol procenta, dolara czy spacji zaś jego długość jest dowolna. Jest on używany w przemyśle, a także w firmach przewozowych i przez pocztę do znakowania przesyłek.

Kod 2 z 5 charakteryzuje się wysoką gęstością i pozwala kodować tylko parzystą liczbę cyfr. Występuje w kilku odmianach i jest stosowany w przemyśle, transporcie lotniczym (znakowanie biletów i bagażu) oraz w bibliotekach.

Coraz lepsze możliwości odczytu kodu kreskowego powodują, iż ewoluuje on w kierunku systemów o bardzo dużej gęstości, mogących zawierać znacznie więcej informacji niż kody tradycyjne. Przykładem takiego kodu nowej generacji jest dwuwymiarowy kod PDF 417. Symbol składa się tu z 3-90 rzędów znaków i może zakodować maksymalnie 925 słów. Zastosowania kodów dwuwymiarowych upatruje się głównie w laboratoriach medycznych do znakowania probówek oraz w transporcie, jako zamiennik listu przewozowego.

Historia kodu kreskowego

Geneza kodów kreskowych jest związana z historią Stanów Zjednoczonych i sektorem handlu detalicznego. W związku z gwałtownym rozwojem supermarketów w latach 40. doceniony został pomysł pracy magisterskiej Wallace'a Flinta nt. automatycznych punktów kasowych. Idea ta zaowocowała w 1949 r. patentem kodu kreskowego, który otrzymali Joe Woodland i Berny Silver.

Pierwotnie kod był miniaturową tarczą, której pierścienie stanowiły koncentrycznie zakrzywione jasne i ciemne kreski.

Kod kreskowy zaczął być użyteczny dopiero w momencie, gdy został zgłoszony projekt, aby odwzorowywał on cyfry. Dalszym krokiem było sprostanie wymogowi jednolitego znakowania towarów odpowiednimi symbolami. Na tej podstawie opracowano i oficjalnie zatwierdzono system kodu kreskowego UPC. Korzyści płynące z możliwości automatycznej identyfikacji towarów w punktach kasowych wywołały zainteresowanie systemem za granicą, a szczególnie w Europie. W rezultacie wprowadzony został jednolity system identyfikacji EAN - wzorowany na amerykańskim UPC. Następnym krokiem w rozwoju symboliki kodu kreskowego było wzbogacenie go o pozostałe znaki kodu ASCII: litery i znaki pomocnicze.

Czytniki kresek

Do odczytywania kodów służą urządzenia zwane czytnikami lub skanerami. Odczyt polega na przetworzeniu obrazu kodu na sygnały elektryczne. Każdy czytnik ma wbudowany elektrooptyczny system, którego zadaniem jest oświetlenie kresek i określenie współczynnika odbicia czarnych i białych pasków. Elektryczny sygnał powracający do czytnika jest przekształcany przez procesor na informacje alfanumeryczne, które są następnie przesyłane do komputera. Najpopularniejszymi interfejsami wyjściowymi są: łącze RS232, emulacja klawiatury lub emulacja pióra świetlnego (wand emulation). W elektronicznych punktach sprzedaży najbardziej przydatny jest interfejs RS232, natomiast w przypadku, gdy konieczne jest zastosowanie aktywnej aplikacji komputerowej, znajduje swoje zastosowanie interfejs klawiaturowy. Emulacja pióra świetlnego przydaje się, gdy czytnik podłączamy do terminala przenośnego.

Ze względu na cechy fizyczne można skanery podzielić na stacjonarne i ręczne. Jeśli zaś podstawą tego podziału uczynimy mechanizm skanujący, wyróżnić możemy czytniki diodowe i laserowe. W zależności od tych parametrów skanery różnią się głębią i szerokością pola odczytu, liczbą odczytów na sekundę, odpornością na upadek, a także prostotą obsługi. Czytniki diodowe, które pojawiły się ostatnio na rynku, łączą w sobie zalety czytników laserowych - przede wszystkim głębię pola odczytu - z trwałością i niezawodnością. Sprawdzające się znakomicie w wymagającym środowisku pracy, są wytrzymałe na upadek i pozwalają na bezbłędny odczyt nawet kodów bardzo niskiej jakości, także dwuwymiarowych. Z kolei przy produkcji najnowszych czytników laserowych wykorzystano zaawansowaną technologię hologramów. Czytniki takie, to urządzenia stacjonarne, wielokierunkowe, o wyjątkowo głębokim polu odczytu.

Zakreskowany świat

Znakowanie przedmiotów paskami jest związane ściśle z komputerami i system ten nie zrobiłby dziś zapewne tak oszałamiającej kariery, gdyby nie rozpowszechnienie systemów informatycznych. Bazy danych, pracujące w przedsiębiorstwach i organizacjach, przechowują dane w postaci cyfrowej - naturalne jest zatem takież cyfrowe oznakowanie elementów, które przez te systemy są ewidencjonowane. Wyeliminowanie żmudnego i wyjątkowo nudnego procesu "wklepywania danych" przez operatorów sprawiło, że informacje nie ulegają przekłamaniu, a pracownikom żyje się przyjemniej.

Kreskowanie świata związane jest również ze wzrostem liczby zaludniających go ludzi, a więc również klientów wszystkich owych firm, urzędów i zakładów usługowych. Gdy sklep miał w magazynie kilkaset rodzajów towarów, można było poradzić sobie bez pasków - gdy jest ich dziesiątki tysięcy, bez kresek ani rusz.

Przyzwyczailiśmy się już do tego, że w wielkiej anonimowej hali nie ma już sprzedawców, tylko anonimowi kasjerzy, którzy oświetlają zawartość naszych koszyków, nie interesując się nawet, co tak naprawdę tam się znajduje. Towary mają wydrukowane paski, ale klient często nie wie, ile co kosztuje. Zupełnie inaczej jest na zwykłym bazarze, gdzie znajomy rolnik zważy kilogram ziemniaków (na oborniku, oczywiście) i marchewki (słowo honoru, nie pryskana), a przy okazji pogawędzi z nami na temat prognozy tegorocznych zbiorów. W takich miejscach wciąż można nawiązać bezpośredni kontakt między klientem a sprzedawcą, ceny są zwyczajnie napisane na kawałkach kartonu, a kreski - no cóż, wydaje się, że mimo tak znacznego skomputeryzowania naszego świata, pozostaną w nim oazy, w których kody cyfrowe przez jakiś czas nie będą jeszcze stosowane.