Złożoność cech głosu powoduje jednak, że nawet w przypadku niewyraźnej mowy wynikającej z przeziębienia lub innych czynników możliwa jest identyfikacja użytkownika. Jedynie w sytuacjach skrajnych mówca może mieć problemy z głosowym dostępem do systemu. Również upływ czasu, który sprawia, że z wiekiem zmienia się barwa naszego głosu, nie jest barierą dla tego rozwiązania. Regularne logowanie za pomocą głosu powoduje, że system „uczy się” głosu użytkownika oraz towarzyszących mu zmian. Jedynie w przypadku, kiedy użytkownik dokonałby rejestracji w wieku np. 20 lat i skorzystałby z usługi biometrii głosowej w tym systemie dopiero po kilku kolejnych latach, wymagana jest ponowna procedura rejestracji.

Nie ma również możliwości uzyskania dostępu do systemu na podstawie nagranej próbki obcego głosu odtworzonego podczas weryfikacji. Takie nagranie nie umożliwia pełnego skopiowania indywidualnych cech fizjologicznych głosu. Ponadto system biometryczny posiada szereg zabezpieczeń. Próby nieautoryzowanego dostępu można zidentyfikować przez detekcję nagrań i detekcję ryzykownego mówcy. Gdy próba weryfikacji tożsamości podejmowana jest z wykorzystaniem nagrania wcześniej zarejestrowanej przez system biometryczny wypowiedzi, konto użytkownika może zostać zablokowane, a system alarmuje o zdarzeniu. Mówimy wtedy o detekcji nagrań. Jeśli system zarejestruje wielokrotne próby niewłaściwego dostępu do różnych tożsamości wykonywane przez ten sam głos, alarmowany jest administrator systemu.

Aby biometria głosowa stała się powszechnym rozwiązaniem w systemach obsługi klienta, niezbędne jest dostosowanie przepisów prawnych do tej technologii. Niezbędne jest przygotowanie przepisów i stworzenie zdefiniowanego systemu zarządzania danymi biometrycznymi, wyboru osób uprawnionych do dostępu do nich i sprawowania nad nimi nadzoru.

Dr inż. Jakub Gałka jest pracownikiem Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.