Zasoby mieszkaniowe

Podobnie jak w większości obszarów, do wspomagania zarządzania zasobami mieszkaniowymi służą głównie proste aplikacje naliczające czynsze bądź dodatki mieszkaniowe. Aż prosi się, aby do ewidencji zasobów wykorzystywać systemy klasy CAD/CAM/GIS, pozwalające zinwentaryzować w formie graficznej plany budynków, wewnętrzne instalacje, informacje o remontach, przebudowach, terminach przeglądów czy rodzaju użytej farby lub wykładziny. Tego typu rozwiązanie wdrożono w niemieckim mieście Aachen przy użyciu niedrogich narzędzi klasy desktop mapping. W warunkach polskich jest to jeszcze daleka przyszłość.

Wielki Brat

Monitoring sam w sobie nie jest usługą publiczną. Jest natomiast narzędziem, które w takich usługach ma szerokie zastosowanie. Jedna z jego podstawowych funkcji to budowanie systemu bezpieczeństwa na obszarze miasta. Kamery monitorujące mogą służyć zarówno służbom miejskim, jak i współpracującym (np. policji). Należy pamiętać, że sam system informatyczny nie rozwiąże problemów. Istotą są ludzie, którzy go używają.

Niedawna prowokacja dziennikarzy wykazała zawodność takiego rozwiązania. W Łodzi dziennikarze ustawili w polu widzenia kamery wózek dziecięcy w czasie silnego mrozu. Przez kilka godzin nikt nie zareagował. Doskonały system monitoringu wdrożony przez służby IT nie zda się na nic, jeśli odpowiedzialne służby nie będą go używać. Tak naprawdę przydatność i efektywność wykorzystania wszelkiego rodzaju rozwiązań i narzędzi IT zależy przede wszystkim od dotyczących użytkowników ww. rozwiązań czynników "nieinformatycznych", takich jak: organizacja i odpowiednio sformalizowane (procedury) zasady funkcjonowania instytucji, świadomość i odpowiedni poziom wiedzy użytkowników, w tym zwłaszcza kierownictwa instytucji, a także niezbędne zabezpieczenie finansowe projektu (wraz z jego utrzymaniem i niezbędnymi modernizacjami).

"Budowane w różnych krajach świata na potrzeby służb mających reagować na różnorodne zagrożenia i eksploatowane z powodzeniem systemy teleinformatyczne, bazujące m.in. na monitoringu, ZAWSZE na pierwszym miejscu stawiają odpowiednie zorganizowanie niezbędnych działań wszystkich uczestniczących potencjalnie podmiotów oraz precyzyjne PROCEDURY postępowania w poszczególnych sytuacjach. Właśnie te procedury stanowią najbardziej chronioną wiedzę typu «know how» i decydują o sukcesach lub porażkach konkretnego rozwiązania oraz o jego wartości. Wykorzystywane technologie informatyczne są oczywiście niezbędnym, ale nie najważniejszym elementem realizowanego projektu" - mówi Jan Maciej Czajkowski, pełnomocnik prezydenta Łodzi ds. informatyki.

Karta miejska

Idea karty miejskiej polega na zintegrowaniu na karcie mikroprocesorowej wielu funkcjonalności związanych z działalnością w obszarze municypalnym i okołomunicypalnym. Karta taka ma swoje zastosowania dla różnorodnych grup mieszkańców oraz urzędników. W tym drugim przypadku karta miejska przejmuje zadania legitymacji urzędnika.

Technologicznie karta miejska jest kartą mikroprocesorową z wbudowanym interfejsem bezstykowym (anteną). Rozwiązanie takie pozwala na dokonywanie operacji zarówno za pomocą czytników zbliżeniowych, jak i stykowych. Na karcie poza innymi danymi (zależnymi od żądanej funkcjonalności) jest umieszczany klucz prywatny (wraz z certyfikatem klucza publicznego) służący do realizacji podpisu cyfrowego.

Podstawową funkcjonalnością karty miejskiej jest identyfikacja mieszkańca w zdalnych relacjach z administracją publiczną. Karta może być wówczas wykorzystywana do podpisywania cyfrowo składanych pism oraz autoryzacji podczas zdalnego dostępu do spraw. Dzięki użyciu karty miejskiej (a dokładnie umieszczonego na niej klucza prywatnego) mieszkaniec ma możliwość inicjowania, uzupełniania oraz przeglądania w sposób zdalny pism i spraw, które go dotyczą.

Podpis składany za pomocą karty miejskiej może być pod określonymi warunkami traktowany jako oświadczenie woli ze wszystkimi tego konsekwencjami. Funkcjonalność taka zastosowana w odniesieniu do pracowników urzędu pozwala na podpisywanie cyfrowo każdej operacji wykonywanej w systemie elektronicznego obiegu informacji oraz cyfrowe podpisywanie decyzji administracyjnych.

Zagadnienie płatności za pomocą karty miejskiej można rozpatrywać w dwóch obszarach: opłat miejskich oraz opłat za towary i usługi niezwiązane z usługami publicznymi.

W pierwszym obszarze na karcie jest umieszczana funkcjonalność tzw. elektronicznej portmonetki, czyli przypisanie określonej kwoty pieniędzy bezpośrednio karcie. Doładowanie karty następuje za pośrednictwem specjalnych punktów zorganizowanych przez miasto. Karta ma wówczas zastosowanie do dokonywania opłat za przejazdy komunikacją miejską, parkingi, wizyty w teatrach, na basenach oraz wszelkie inne usługi publiczne, czyli świadczone przez miasto na rzecz jego mieszkańców. Wszelkie płatności odbywają się na linii miasto - obywatel.

W drugim obszarze występuje zaangażowanie lokalnego banku, który każdą kartę wiąże z kontem bankowym. Wówczas karta miejska pełni jednocześnie funkcję lokalnej karty płatniczej. Karta taka może być wykorzystywana w punktach handlowych i usługowych, które zdecydują się przystąpić do systemu lokalnych płatności. Ważne jest, że istnieje możliwość indywidualnego ograniczenia liczby punktów, w których można dokonywać transakcji za pomocą takiej karty. Przykładem takiego zastosowania może być ograniczenie możliwości płatniczych do punktów handlowych zlokalizowanych wyłącznie na terenie szkoły. Wówczas karta miejska (wydana uczniowi) stanowi jednocześnie legitymację szkolną, kartę wstępu (patrz: Kontrola dostępu do zasobów) oraz kartę płatniczą, którą można wykorzystać jedynie w szkolnym sklepie lub stołówce. Kontrola dostępu do zasobów realizowana za pomocą karty miejskiej oznacza w rzeczywistości kontrolę dostępu do zasobów fizycznych (budynki, pomieszczenia) oraz zasobów informacyjnych, np. mieszkaniec uzyskuje dostęp do spraw, które go dotyczą, pracownik urzędu do spraw, które prowadzi.

Rafał M. Gęślicki jest konsultantem samorządowym, obecnie pełni obowiązki Project Managera w firmie Siemens, gdzie odpowiada za projekty z obszaru administracji samorządowej.