Pięć kroków do chmury w firmie
-
- 06.12.2011
Krok 3
Przejście do modelu usługowego
Wdrożenie automatyzacji umożliwia przechodzenie do modelu usługowego, który jest celem tego etapu rozwoju IT w firmie. Osiągnięte zautomatyzowane środowisko data center musi zostać przystosowane do jeszcze szybszych zmian oraz łatwiejszego dostosowywania się do potrzeb biznesu. Podstawową pracą jest zatem ustandaryzowanie świadczonych kategorii usług, przy wprowadzeniu gradacji poziomu dostępności i możliwych do użycia opcji. Zatem przykładowy poziom usługi oznaczony jako gold może zawierać obsługę wysokiej dostępności, zaawansowane opcje kopii bezpieczeństwa, przy czym maszyny są hostowane w certyfikowanym centrum danych. Najniższy przykładowy poziom odpowiada jakości chmury publicznej i nadaje się do testowania lub innych prac o niskim priorytecie.
Razem z wprowadzeniem standaryzacji należy zastosować automatyzację, by odciążyć dział IT. Część operacji przerzuca się także na użytkowników przez wprowadzenie portali samoobsługowych oraz automatyzację dostępu do zasobów i aplikacji. Od strony IT niezbędne są nowoczesne narzędzia, które monitorują dostępność usług w każdej z domen (zasoby obliczeniowe, pamięć, aplikacje, warstwy wyższe) i automatyzują wnioskowanie przyczyn problemów. Dzięki takim narzędziom personel IT może skuteczniej zająć się projektami strategicznymi.
Krok 4
Rozliczanie usług
Ponieważ istotą modelu cloud computing jest rozliczanie za bieżące zużycie zasobów, niezbędne będzie wprowadzenie mechanizmów pomiaru. Wyniki pomiarów są przekształcane do postaci rachunku przedstawianego użytkownikowi (chargeback), przy czym dział IT musi mieć możliwość rozliczania różnych klientów. Powstanie katalogu usług i rozliczanie klientów IT według rzeczywistego użycia kończy ten etap.
Krok 5
Optymalizacja procesów biznesowych
Użytkownicy muszą zaakceptować nowy model i zacząć z nim pracować. Według EMC, transformacja do modelu chmury nie odbywa się jedynie w obszarze samej infrastruktury, czy tylko procesów biznesowych, ale dotyczy warstw wyższych w IT. We wczesnej wizji występowała tylko wirtualizacja desktopów, ale dalszy rozwój będzie się wiązał z optymalizacją dostarczania aplikacji firmowych. Nowe aplikacje nie będą pisane w tradycyjnym modelu (klient-serwer, baza danych-front end), ale z wykorzystaniem nowoczesnych narzędzi, które umożliwią aplikacji wykorzystanie elastyczności chmury, na przykład automatycznej skalowalności.
Od strony użytkownika wystąpi zjawisko end user computing, w którym procesy i programy zostaną tak zmodyfikowane, by udostępnić aplikację do różnych urządzeń w sposób dla nich zoptymalizowany - nie zawsze musi być to pulpit Windows.
Podstawowy podział technologii cloud computing dotyczy tego, gdzie się ona znajduje i kto z jej usług korzysta. Chmura prywatna jest zestawem usług uruchomionych w firmowym data center, a przedsiębiorstwo jest jedynym właścicielem chmury. Z kolei chmura publiczna jest szeroko udostępniona przez dostawców usług, świadczą ją np. Amazon, Google czy Microsoft. Istnieje także model hybrydowy, w którym klienci z danej korporacji mogą decydować, gdzie przechowywać dane związane z wybraną aplikacją - część aplikacji może pracować w chmurze publicznej, inne - w prywatnej. Nowym pojęciem jest także community cloud - jest to oferta chmury publicznej, z której korzysta wiele organizacji, ale cechą wspólną tych przedsiębiorstw jest sektor rynku lub obszar zainteresowań. Przykładem mogą być usługi cloud kierowane do sektora finansowego, rządowego lub publicznego.
Występują tu także różne modele dostarczania usług, takie jak: infrastruktura jako usługa, polegająca na dostarczaniu zasobów IT, gdzie można uruchamiać serwery i uzyskać wirtualne data center; platforma jako usługa, dostarczająca gotowe serwery z systemami i narzędziami do uruchomienia aplikacji; model oprogramowania jako usługi, dostarczający gotowych aplikacji, m.in. Office365 firmy Microsoft, Google Docs czy Salesforce.
