Ruch abonencki rośnie za sprawą interaktywnej telewizji IPTV, która w 2011 r. - jak przewiduje się - będzie zajmować więcej pasma niż cały ruch internetowy i telefoniczny łącznie. Według prognoz, łączna obsługa tych trzech aplikacji (internet, IPTV, głos) będzie wymagać 300 terabajtów każdego roku, pięciokrotnie więcej niż w 2007 r.!

Aplikacje multimedialne wymagają transmisji z szybkością nie mniejszą niż 25 Mb/s, udostępnianą na odległość do kilkunastu kilometrów od centrum emisyjnego lub od metropolitalnych pierścieni transportowych. Mimo że technicznie zaczynają być one dostępne za pomocą okablowania miedzianego ADSL2+ (25 Mb/s) czy VDSL (do 50 Mb/s), zadowalające efekty uzyskuje się dopiero w technologiach optycznych, z wyższą o rząd przepływnością, sięgającą nie mniej niż 1 Gb/s w węzłach sieciowych. Oznacza to, że projektanci stoją teraz przed wyborem koncepcji technologicznej: czy będą to aktywne sieci optyczne AON (Active Optical Network), czy też pasywne trakty typu PON (Passive Optical Network).

Firma Ovum przewiduje, że obroty na rynku sieciowych rozwiązań 40 Gb/s będą rosnąć, głównie za sprawą użytkowników uruchamiających aplikacje multimedialne. Wdrażanie na masową skalę optycznych rozwiązań 40 Gb/s może nastąpić jednak dopiero, gdy ich cena spadnie. Według Ovum, globalne obroty na rynku liniowych kart sieciowych 40 Gb/s zamknęły się w 2007 r. kwotą 178 mln USD, a w 2008 r. wzrosły o dalsze 48%.

Potrzeby rosną...

Do realizacji aplikacji interaktywnej telewizji IPTV na okablowaniu strukturalnym firmy czy w budynku użyteczności publicznej, potrzebną przepustowość kanału użytkownika szacuje się na 8 - 10 Mb/s, ale może ona sięgać ponad 20 Mb/s podczas korzystania z telewizji HDTV (np. aplikacje medyczne). Ponieważ każdy standardowy kanał telewizyjny SDTV z kompresją MPEG-2 potrzebuje przepływności około 3 - 4 Mb/s, budynkowa sieć szkieletowa IPTV ze 100 użytkownikami wymaga już nie mniej niż 400 Mb/s. Oczywiście, potrzeby te rosną w miarę zwiększania się liczby klientów sieci.

Aplikacje związane z HDTV stawiają odpowiednio wyższe wymagania sieciom szkieletowym, przy czym zagregowana przepustowość szkieletu bywa zwykle mniejsza - nawet po wdrożeniu bardziej efektywnych metod kompresji sygnału wizyjnego (MPEG-4). Przewiduje się, że po 2009 r. przepływności potrzebne do transportu obrazu "na żywo" będą jednak stawały się coraz niższe i wyniosą: 1 Mb/s dla standardowej SDTV oraz 5 Mb/s dla HDTV. Upowszechnienie takich aplikacji wymagać będzie w nadchodzących latach okablowania strukturalnego o przepływności nie mniejszej niż 10 Gb/s.

Jednoczesny przekaz kilku programów telewizyjnych praktycznie nie wykracza poza 50 Mb/s, nawet biorąc pod uwagę szybki rozwój interaktywnych przekazów klasy IPTV czy VoD oraz innych aplikacji obrazowych. Taka przepustowość może być wystarczająca do użytku domowego w najbliższych latach, a resztę pasma (do 100 Mb/s) można przeznaczać do pobierania filmów, przesyłania muzyki w postaci cyfrowej, uczestnictwa w interaktywnych grach czy korzystania z internetu bądź jeszcze innych, niezdefiniowanych aplikacji. Obecnie nie przewiduje się rozszerzania przepustowości traktów mieszkaniowych powyżej 100 Mb/s.

Prawo Nielsena

O ile prawo Moore'a odnosi się do wzrostu mocy procesorów (ich wydajność rośnie w tempie ok. 60% rocznie), o tyle sformułowane przed ponad 10 laty prawo Nielsena analogicznie odnosi się do określania przepustowości internetu w Europie. Jakob Nielsen uważa, że przepustowość europejskich połączeń szerokopasmowych rośnie w tempie 50% rocznie.