Standardy

Z praktycznego punktu widzenia standardy okablowania strukturalnego są niezbędne, aby uzyskać kompatybilność przyłączanych do sieci urządzeń pochodzących od różnych producentów. Wśród obecnie obowiązujących wyróżnia się trzy podstawowe grupy norm okablowania:

• amerykańskie EIA/TIA 568(568A, 568B), definiujące wymagania wobec systemów do kategorii 5 (100 MHz). W ramach tej normy istnieje też szereg specyfikacji pomocniczych, takich jak: TSB 36 (kable 100 ohm), TSB 40 (złącza RJ-45), TSB 53 (kabel ekranowany 150 ohm) i inne (rys. 3);
• międzynarodowe ISO 11801, określające wymagania systemu z podziałem okablowania według klas aplikacji: A, B, C i D (do 100 MHz - klasa D), z najnowszą propozycją rozszerzenia o klasy E i F. Normy te definiują szczegółowo kable symetryczne (100 ohm, 120 ohm, 150 ohm) z ekranem i bez, także światłowodowe z grup 62,5/125 µm i 50/125 µm;
• europejskie EN 50173 (EN 50174) wzorowane na normach ISO dla klas aplikacji od A do D (oraz E i F).

<b class=subtit>Potrzeba zmian

Przyspieszone wdrażanie nowych technologii przekazu o podwyższonych szybkościach transmisji (ATM - 155 Mb/s, ATM - 622 Mb/s, Gigabit Ethernet, ATM - 1,2 Gb/s) wymusiło wprowadzenie szeregu modyfikacji do istniejących norm dotyczących okablowania strukturalnego w pasmie 100 MHz, modyfikacji znajdujących się nadal w trakcie uzgodnień, ponieważ proces normalizacyjny standardów okablowania przebiega raczej powoli (obowiązujące normy okablowania strukturalnego powstały jeszcze w 1995 r.).

Dzisiaj istnieje wiele zastosowań praktycznych, potrzebujących dużych szybkości przesyłania informacji, przekraczających znormalizowane przepływności 100 Mb/s deklarowane w kategorii 5. Należą do nich:

• sieci pamięci masowych SAN o wysokiej wydajności przekazu (Fiber Channel, Firewire P1394 - sięgające 1 Gb/s);
• korzystanie z multimediów (tekst, głos, dźwięk, obraz) dostarczanych w jednym kanale telekomunikacyjnym (przez ATM od 155 Mb/s do 2,5 Gb/s lub przez Gigabit Ethernet);
• dystrybucja obrazów wysokiej rozdzielczości (wideo i CATV), także rozpoznawanie i opracowywanie tych obrazów (medycyna, nauka, CAD/CAM, badania naukowe);
• zdecentralizowane opracowywanie danych, multitasking, aplikacje CD czy publikacje elektroniczne).

<b class=subtit>Kategorie a klasy

Podział na kategorie okablowania umożliwia rozróżnienie wymagań na pasmo przenoszenia - potrzebnych przez poszczególne elementy transmisji tworzące system okablowania - bez odnoszenia się do aplikacji. Obecnie używane systemy okablowania strukturalnego, wzorowane na amerykańskich standardach (EIA/TIA 568A, 568B), są realizowane najczęściej na elementach standardu podstawowego kategorii 5 (kable, komponenty), działające na częstotliwości do 100 MHz. W związku z pojawianiem się w ostatnich latach coraz szybszego sprzętu transmisji w 1997 r. podjęto próby podwyższenia standardu kategorii 5, w rezultacie czego powstały kolejne, nowe kategorie kabli: rozszerzona kategoria 5e (enhanced) o lepszych parametrach, lecz o tym samym pasmie 100 MHz, kategoria 6 (250 MHz) oraz kategoria 7 (600 MHz). Klasyfikacje według kategorii stopniowo ustępują miejsca międzynarodowej klasyfikacji według klas okablowania, o podobnych parametrach, ale lepiej charakteryzujących przydatność łączy do aplikacji (rys. 4).