Novell opracował również moduł YaST Security, który konsoliduje uprzednio oddzielne ustawienia (uprawnienia do plików, parametry ograniczające logowania) w pojedynczym interfejsie użytkownika. Podczas testów można było m.in. dokonywać zmian ustawień polityki i ustalać uprawnienia użytkownika do folderu, bez konieczności przełączania się między różnorodnymi interfejsami użytkownika (co trzeba było robić we wcześniejszym wydaniu).

Firma dodała także możliwości Trusted Computing Platform, zapewniające pewien zakres zarządzania szyfrowaniem, ale tego mechanizmu nie testowano.

Usprawnienia dla projektantów

W SLES 11 zawarto sporą liczbę nowych mechanizmów dla programistów, obejmującą: uaktualnioną wersję debuggera aplikacji - gdb i kompilatora aplikacji - gcc. Ważną cechą jest włączenie struktury projektowej.Net o nazwie Mono, która jest częściowo kompatybilna z Microsoft.Net. Włączono też aplikację o nazwie Mono Analyzer, służącą do sprawdzania, czy aplikacja.Net jest zgodna ze strukturą emulacyjną Mono.Net. Novell zapewnia, że prawie połowa testowanych aplikacji.Net pracowała w tym środowisku bez zmian.

W zestawie narzędzi projektowych SLES 11 znajduje się także ltrace - użyteczna komenda do "odpluskwiania" aplikacji, podobna do narzędzia dtrace Suna. Pomysł leżący u podstaw tych dwóch narzędzi polega na wynajdywaniu problemów aplikacji pojawiających się w czasie ich pracy, poprzez monitorowanie realizowanych przez nie zadań, jak się rozgałęziają, i co ważniejsze: ile czasu zajmuje im wykonywanie poszczególnych funkcji - co w sumie pozwala na optymalizowanie wydajności.

Jednak odmiennie od narzędzia Suna, które wymaga dostępności do kodu źródłowego do odpluskwienia aplikacji, ltrace pracuje na zasadzie przechwytywania i wyszukiwania wywołań współdzielonej biblioteki, wykonywanych przez proces aplikacji lub sygnalizacje odbierane podczas jej pracy. W rezultacie, zarówno projektant, jak i inna osoba z odpowiednimi uprawnieniami dostępu mogą śledzić zachowanie aplikacji, aby ustalić charakter problemu lub optymalizacji.

Jądro bardziej "zielone"

SLES 11 używa jądra 2.6.28 (w SLES 10 początkowo stosowano 2.2.16). Ta nowa wersja różni się tym, że pracuje domyślnie w trybie "tickless", co eliminuje takty systemowe (przerwania czasowe wysyłane do CPU w regularnych interwałach czasowych), i dlatego stwarza potencjalną możliwość "odpoczynku" CPU przez dłuższy czas podczas jałowych przebiegów - pod warunkiem, że aplikacje obsługują taki tryb oszczędzania energii. To uaktualnienie upoważnia do określenia SLES 11 jako jeszcze bardziej “zielonego" w stosunku do rozwiązań z jądrem opartym na przerwaniach zegara (zazwyczaj tysiąc razy na sekundę).

Control groups (cgroups) to nowy mechanizm jądra, który implementuje: minimalny interfejs systemu plików do tworzenia grup zadaniowych, obsługi uprawnień i przydział zadań.