Prowadzenie przewodów

Przy modernizacji infrastruktury należy zwracać uwagę na sposób prowadzenia i oznaczania kabli. Splątane i nieopisane kable ze względu na trudności z identyfikacją znacząco zwiększają ryzyko przypadkowego wyłączenia lub niewłaściwego podłączenia podczas prowadzenia prac rekonfiguracyjnych. Kable powinny być rozprowadzane w miarę możliwości z tyłu szafy tak, aby zminimalizować ryzyko potencjalnych uszkodzeń w trakcie prac obsługowych. Innym czynnikiem ważnym szczególnie z punktu widzenia administratora jest skrócenie czasu migracji serwerów, na który niebagatelny wpływ ma również sposób prowadzenia przewodów.

Weryfikacja drogi przepływu powietrza po przeprowadzonych modyfikacjach.

Podczas rozbudowy systemu IT instaluje się zwykle dodatkowe kable zasilające i logiczne. Równie często po wymontowaniu lub przeniesieniu serwerów i szaf pod podłogą pozostają niewykorzystywane przewody. W ten sposób na drodze przepływu powietrza chłodzącego tworzą się przeszkody, które utrudniają jego przepływ co wpływa bardzo niekorzystnie na chłodzenie urządzeń teleinformatycznych. W związku z powyższym w sytuacji gdy powietrze jest rozprowadzane pod podłogą, należy po czynnościach rekonfiguracyjnych przeprowadzić wzrokową kontrolę przestrzeni pod podłogą i usunąć zauważone przeszkody. Niekorzystne są również nieszczelności w tzw. podłodze technicznej gdyż sprawiają, że bardzo trudne jest utrzymanie odpowiednich natężeń przepływu powietrza przez nawiewniki w płytkach podłogowych. Luki i braki płyt podłogowych wpływają również na radykalne obniżanie ciśnienia statycznego w przestrzeni podpodłogowej.

Zobacz również:

• Strategiczna współpraca NTT DATA Business Solutions i Beyond.pl
• Akcje Intel spadają - winna rosnąca konkurencja w AI

W celu zagwarantowania bezpiecznych warunków pracy urządzeń IT, równie ważne jest uniemożliwienie mieszania się powietrza chłodnego z ciepłym w samej szafie ze sprzętem teleinformatycznym. Recyrkulacja gorącego powietrza występująca wewnątrz samej szafy jest najczęściej spowodowana przepływem powietrza wylotowego nad, lub pod urządzeniami i jego powrotnym wlotem, co skutkuje znacznym pogorszeniem się warunków chłodzenia. Aby zapobiec temu niekorzystnemu zjawisku powstałe niewykorzystane miejsca w pionie szafy należy zabudowywać panelami zaślepiającymi, gdyż zapewnia to prawidłowy przepływu powietrza chłodzącego. Należy jednak pamiętać, iż zastosowanie paneli zaślepiających w obudowach, w których wlot powietrza jest usytuowany w dole lub górze szafy, nie jest w stanie całkowicie przeciwdziałać zjawisku recyrkulacji. Innym czynnikiem wpływającym na recyrkulację powietrza we wnętrzu szafy są nieszczelne wprowadzenia kabli. Powrót gorącego powietrza wylotowego na przód szafy może być spowodowany także przez niektóre typy urządzeń jak np. monitory lub serwery w obudowach tower montowane na półkach. Aby uniknąć tego typu sytuacji należy unikać stosowania urządzeń, które nie są dedykowane do montażu w szafach przemysłowych.

Procedury odbiorowe i ogólne zasady sporządzania dokumentacji powykonawczej

Aby uniknąć potencjalnych problemów w zakresie gwarancji i obsługi po modernizacji infrastruktury fizycznej ważne jest dokładne przeprowadzenie procedur odbiorczych. W przypadku modyfikacji infrastruktury fizycznej po wykonaniu określonego w ramach realizowanego projektu zakresu prac, wykonawca powinien sporządzić dokumentację powykonawczą. Należy pamiętać, aby przed uruchamianiem zmodernizowanej infrastruktury fizycznej wykonać wszystkie pomiary kontrolne wymagane normami bądź zapisane w dokumentacji projektowej. Raporty z pomiarów powinny zostać dołączone do dokumentacji powykonawczej.

Niezmiernie ważne, szczególnie w aspekcie utrzymania ciągłości ruchu, jest posiadanie aktualnej ewidencji połączeń, w której jest określone, ile linii okablowania jest wykorzystane i jak wielu nowych użytkowników mogą obsłużyć dostępne w firmie huby i przełączniki. W małych i średnich sieciach do prowadzenia takiej ewidencji powinien wystarczyć odpowiednio przygotowany arkusz np. w formacie Excela, w którym można w prosty sposób odnotowywać zmiany. Trzeba jednak pamiętać, że im większa instalacja, tym więcej danych trzeba wprowadzić. W dużych instalacjach powyżej 1000 punktów opracowanie oraz bieżąca aktualizacja takiej ewidencji zmian jest stosunkowo trudna i wymaga sporego wysiłku. W związku z powyższym warto stosować specjalistyczne oprogramowanie, które jest w stanie automatycznie analizować mapę połączeń sieci, a w przypadku nieautoryzowanych zmian jest w stanie wysyłać stosowną informację do administratora IT np. poprzez e-mail lub SMS.

Wirtualizacja, a modernizacja infrastruktury fizycznej zasilania i chłodzenia

Wirtualizacja jest obecnie coraz powszechniej stosowanym zabiegiem, gdyż pozwala na szybsze wprowadzanie nowych systemów oraz pozwala na efektywniejszą reakcję na potrzeby użytkowników, oczekujących szybkiego wdrożenia systemów i optymalizacji kosztów zakupu i obsługi. Jednym z wyników wirtualizacji jest zmniejszenie fizycznej liczby serwerów w centrum danych przy jednoczesnym zwiększeniu poziomu wykorzystania poszczególnych jednostek co przekłada się na zwiększenie gęstości mocy. Stawia to przed infrastrukturą fizyczną nowe wyzwania dotyczące adaptacji do dynamicznych zmian obciążenia i powstawania obszarów o podwyższonej temperaturze. Różnorodne aplikacje współdzielą bowiem zwirtualizowaną pulę zasobów, co oznacza dla infrastruktury zasilania dodatkowe wymagania w zakresie zapewnienia możliwości szybkiej rekonfiguracji.

Zasilacze (moduły), których praca nie jest w danej chwili konieczna powinny być utrzymywane w stanie gotowości (tzw. standby) tak, aby system zarządzania mógł je w krótkim czasie pobudzić do normalnej pracy, w momencie gdy zapotrzebowanie ulegnie zwiększeniu. Tego rodzaju funkcjonalność zapewnia wysoką efektywność energetyczną poprzez elastyczne dopasowanie mocy systemu zasilania do aktualnego zapotrzebowania mocy. Jak już wcześniej wspomniano wirtualizacja redukuje zwykle ilość użytkowanych serwerów w centrum danych lub serwerowni, jednocześnie zwiększając poziom złożoności zarządzania zarówno nimi jak i pozostałą infrastrukturą.

W związku z faktem, iż wykorzystanie pojedynczych fizycznych serwerów znacząco rośnie to kwestia niezawodnego zasilania i chłodzenia nabiera jeszcze większej wagi. Awaria zwirtualizowanego serwera może bowiem skutkować utratą dostępu do znacznie większej ilości usług lub danych co w efekcie oznacza, iż jest o wiele bardziej kosztowna niż niezwirtualizowanego. Wymagane i dostępne zasoby powinny być, więc monitorowane, koordynowane i zarządzane przez system centralny poczynając już od poziomu pojedynczej szafy.

Konkluzje

Praktycznie niezależnie od wielkości infrastruktury fizycznej Centrum Przetwarzania Danych i zakresu zamian, każda modernizacja jest przedsięwzięciem o wysokim poziomie skomplikowania i trudności, chociażby ze względu na występujące znaczne ograniczenia wynikające z poziomu mocy przyłączeniowej obiektu (czyli maksymalnej mocy jaka może być dostarczana przez przedsiębiorstwo energetyczne), limitowanej powierzchni pomieszczeń czy zabudowanych najistotniejszych urządzeń systemów chłodzenia i zasilania.

Przeprowadzenie prac modernizacyjnych na czynnym obiekcie nastręcza również dodatkowych trudności związanych z koniecznością zapewnienia ciągłości pracy i uniknięcia ryzyka przypadkowego przestoju w związku z prowadzonymi pracami. Strategie wymiany i modernizacji infrastruktury fizycznej należy przewidywać już w początkowym etapie projektowania serwerowni, gdyż pozwala to uniknąć w przyszłości problemów technicznych i związanych z tym wysokich kosztów. Obecnie większość urządzeń jest przystosowana do montażu w znormalizowanych szafach, co zwiększa możliwości integracji i zarządzania, oraz pozwala na łatwiejsze dostosowanie ich do aktualnych potrzeb.

Po dokonaniu modernizacji niezmiernie ważne jest przeprowadzenie szczegółowych procedur odbiorczych i kontrolnych, tak aby uniknąć potencjalnych konfliktów pomiędzy integratorem a użytkownikiem. Znormalizowana i zintegrowana infrastruktura zasilania z możliwością adaptacji pozwala na zwiększenie dostępności systemu teleinformatycznego w sytuacji gdy podlega on częstym zmianom. Systemy zbudowane w oparciu o standardowe elementy można bowiem bardziej elastycznie dostosowywać do zmieniających się wymagań eliminując koszty związane z przebudową. Konwergentna infrastruktura zasilania i chłodzenia oraz powiązanie tej warstwy sprzętowej z system zarządzania jest najlepszym rozwiązaniem w przypadku środowisk zwirtualizowanych, gdyż dopiero połączenie tych dwóch środowisk pozwala osiągnąć maksimum korzyści w tym oszczędność kosztów, a także wysoką niezawodność.