Poza tym, bibliotekarzom brakuje dostatecznej ilości ekspertów. W ramach Web 3.0 jest możliwość korzystania z wiedzy i doświadczenia dowolnej liczby ekspertów, którzy mogą uzgadniać między sobą swoje propozycje czy wersje klasyfikacji, kontaktować się ze sobą w celu wymiany opinii i poszukiwania najlepszego rozwiązania. Jeżeli mamy do siebie nawzajem zaufanie, to zwiększa się pewność co do wiarygodności wiedzy powstającej w ramach sieciowej współpracy. Rekomendacja działa tak, że bardziej doceniamy ludzi, którzy są bliżej nas, chociaż inni użyli też identycznych terminów. Jeżeli ktoś myśli podobnie i używa podobnych tagów, to ja lepiej to rozumiem.

Ani Semantic Web, ani Web 3.0 nie oznaczają pełnej automatyzacji - to coś pomiędzy Web 2.0 a maszynowym wspomaganiem przetwarzania informacji. Oczekujemy od maszyn, aby znajdowały nam poszukiwane treści, ale one nie będą mogły funkcjonować same, bez ludzi, którzy będą filtrowali wiedzę. Jeżeli ktoś stworzy wyszukiwarkę semantyczną bez wiedzy o profilu jej użytkownika, to nie otrzyma sensownych informacji zwrotnych.

Czym się charakteryzuje wyszukiwarka semantyczna?

Wyszukiwarka semantyczna daje możliwość filtrowania, dochodzenia krok po kroku do właściwych treści. Nie chodzi o to, byśmy ostatecznie znaleźli 10 mln stron na interesujący nas ogólnie temat, ale żebyśmy dostali 5 stron zawierających dokładnie takie informacje, których szukaliśmy, które nas właśnie interesują. To jest możliwe na podstawie analizy nastawienia, preferencji, to wydaje się najodpowiedniejsze. Ale też można powiedzieć dokładnie, co chcę szukać. Na przykład, jak jestem informatykiem, to leopard będzie dla mnie znaczył system operacyjny, a moja żona zootechnik będzie szukała zwierzęcia.

Jednym z pomijanych do niedawna aspektów rozwoju Semantic Web jest sama interakcja z użytkownikiem. Doświadczenia z budowy systemów Web 2.0 oraz wyniki badań w dziedzinie interakcji człowiek-maszyna (Human-Computer Interaction) są obecnie wdrażane również w powiązaniu z rozwiązaniami semantycznymi. Web 3.0, to takie miejsce, gdzie użytkownik ma dużą interakcję z systemem, ale system nie zastępuje w pełni aktywności użytkownika. Automatyzacja w skali globalnej jest niemożliwa - za dużo jest w sieci wiedzy, żeby można było nad nią w całości i kompletnie zapanować. Konieczne jest połączenie możliwości technologii z wiedzą człowieka. I w tym właśnie kierunku zmierza Web 3.0.