Urządzenie o nazwie IRIS (Internet Routers In Space) zostało zaprojektowane na zamówienie Amerykańskiego Departamentu Obrony. Satelity wynoszone do tej pory w przestrzeń kosmiczną mają co prawda sprzęt zapewniający użytkownikom dostęp do internetu, ale sprzęt taki komunikuje się z naziemnymi stacjami bazowymi i całość takiej infrastruktury tworzy oddzielną sieć.

Stacje bazowe wymieniają dane z satelitą, wykorzystując do tego celu fale radiowe o określonej częstotliwości. Użytkownicy (np. dostawcy internetu czy agencje rządowe) dzierżawią wtedy na stałe takie częstotliwości łącza. Korzystając z usług takiego routera jak IRIS, nie będzie to konieczne.

Zobacz również:

• Wyjaśniamy czym jest SD-WAN i jakie są zalety tego rozwiązania
• Sztuczna inteligencja pomaga rozwiązywać problemy z sieciami
• Cisco wzmacnia bezpieczeństwo dwóch platform sieciowych

Łącza satelitarne pozwalają transmitować dane w trybie punkt-punkt, ponieważ na pokładzie satelity nie ma urządzeń oferujących funkcjonalności, które realizują routery. Dopiero umieszczenie w przestrzeni kosmicznej routera umożliwi transmitowanie pakietów IP do różnych miejsc na Ziemi, a satelita będzie wtedy stanowić jeden z elementów wchodzących w skład szkieletu sieci internet, tak jak każdy inny router obsługujący tę sieć komputerową.

Taki kosmiczny routing pozwoli też znacznie zmniejszyć opóźnienia występujące przez przesyłaniu pakietów za pośrednictwem satelitów. Pakiety będę wtedy bowiem transmitowane do routera satelitarnego w podobny sposób, jak do każdego innego routera pracującego na ziemi. Opóźnienia występujące przy przesyłaniu pakietów za pośrednictwem satelity są obecnie bardzo duże (są większe o co najmniej 250 milisekund), gdyż łącza satelitarne są traktowane jako oddzielne sieci komputerowe, które wymieniają jedynie dane z internetem.

Postęp w dwóch obszarach spowodował, że Cisco zdecydował się podjąć prace nad kosmicznymi routerami. Po pierwsze, łącza satelitarne są obecnie w stanie transmitować dane z szybkością do 150 Gb/s (jeszcze do niedawna była to przepustowość rzędu kilku Gb/s). Stało się to możliwe głównie dzięki instalowaniu w satelitach telekomunikacyjnych wielu anten (metoda "spot beams", podobna pod pewnymi względami do MIMO) oraz technologii KA band (pasmo KA; częstotliwości z zakresu 26 do 40 GHz).

Cisco wystrzeliło już jeden router IP w kosmos. Firma umieściła pięć lat temu rozwiązanie o nazwie Mobile Access Router na pokładzie naukowego satelity i prowadziła różne badania dotyczące kosmicznego routingu.

Badania te doprowadziły do tego, że pod koniec tego roku Intelsat wystrzeli w przestrzeń kosmiczną telekomunikacyjnego satelitę IS-14, na pokładzie którego znajdzie się router IRIS. Urządzenie będzie przez pierwsze trzy miesiące testowane przez rząd USA, a przez kolejny rok przez prywatne firmy.

Biorąc pod uwagę fakt, że urządzenie będzie pracować w specyficznych warunkach, router został zbudowany przy użyciu specjalnych elementów, odpornych na wstrząsy, przeciążenia czy promieniowanie kosmiczne. Jednym z większych problemów, który musiał zostać rozwiązany przez inżynierów z Cisco, było opracowanie systemu chłodzącego router. Firma określiła żywotność routera na 15 lat.

Routerem IRIS będzie oczywiście można zarządzać zdalnie. Ponieważ router nie będzie mógł być z oczywistych względów naprawiany, firma położyła duży nacisk na redundancję. Dlatego prawie wszystkie elementy routera są zdublowane. Urządzenie ma wymiary: 61x45x45 cm.

Cisco przewiduje, że przepustowość routera będzie wynosić 100 Mb/s. To niewiele jak na naziemne routery, ale sporo jak na kosmiczny router. Urządzenie pracuje pod kontrolą systemu operacyjnego IOS i obsługuje protokół IPSec (IP Security).

Trudno obecnie powiedzieć, jak duży będzie za kilka lat rynek kosmicznych routerów i czy projektanci takich routerów skopiują rozwiązania zastosowane w IRIS. Produktem interesuje się obecnie przede wszystkim przemysł zbrojeniowy. Nie ma się czemu dziwić - routery pracujące na Ziemi można łatwo zniszczyć. Te pracujące w kosmosie nie jest już tak łatwo unieszkodliwić.