Dyrektywa w obronie klientów
-
- Andrzej Maciejewski,
- 02.06.2009
Jego wdrożenie trwało trzy miesiące. Scenariusz zastosowania systemu jest następujący - zainteresowany inwestycjami klient pojawia się w bankowej placówce. Podaje dane osobowe i adres poczty elektronicznej. Po powrocie do domu w swojej skrzynce znajdzie wiadomość z linkiem do strony oraz login i hasło. Wprowadzone przez pracownika banku dane są w tej samej chwili dostępne dla klienta.
"Heimdall umożliwia jednoczesne stworzenie dużej liczby unikatowych profili klientów, zawierających wprowadzone dane. Są one dostępne dla klienta za pomocą standardowej przeglądarki WWW " - mówi Nils Johan Brede, odpowiedzialny za wdrożenie w Santander Consumer Finance. Po zalogowaniu się do serwisu klient będzie mógł wypełnić krótki formularz, uwzględniający m.in. wykształcenie, zawód oraz interesujące go typy usług finansowych i inwestycji. Po wypełnieniu formularza zostanie on skierowany na stronę zawierającą regulamin świadczenia usług finansowych, a także informację o ryzyku inwestycyjnym. Zapoznanie się z dokumentami jest obligatoryjne i dopiero po ich akceptacji - co odbywa się poprzez zaznaczenie odpowiedniego pola na stronie - system prześle formularz wraz z preferencjami klienta do centralnej bazy banku.
Profil inwestycyjny klienta
Drugi etap przebiega bez udziału klienta. Doradca bankowy tworzy - na podstawie danych zawartych w formularzu - odpowiedni profil, który zostanie dopasowany do najlepszych opcji inwestycyjnych. Po ponownym zalogowaniu klient może zapoznać się z możliwościami inwestycyjnymi, które przygotował dla niego bank. Przykładowo opcje mogą przewidywać inwestycje w wybranych branżach (np. nieruchomości), ponadto regulują czas inwestycji (np. przez 24 miesiące) i prognozowane cele (np. 5% wzrostu w skali roku). Na koniec system przesyła do użytkownika pełną i zrozumiałą informację o tym, w co dokładnie i na jakich warunkach będą inwestowane jego oszczędności. "Tak skonstruowany mechanizm zabezpiecza klienta nie tylko przed dwuznacznościami, które mogą wprowadzić w błąd, ale także umożliwia śledzenie, jak pracują na siebie zainwestowane pieniądze" - konkluduje Nils Johan Brede.
Lista państw UE, które przyjęły już MIFID obejmuje Rumunię, Bułgarię, Francję, Szwecję, Cypr i Maltę. Kraje członkowskie mają dwa lata na przyjęcie unijnych przepisów. Rozwiązania zawarte w MiFID jako jedne z pierwszych zaczęły stosować instytucje finansowe w Norwegii, która nie należy do Unii Europejskiej. MiFID przyjęto 1 listopada 2007 r. MiFID to trzy unijne dyrektywy:
- Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 kwietnia 2004 roku w sprawie rynków instrumentów finansowych.
- Dyrektywa Komisji 2006/73/WE z 10 sierpnia 2006 roku wprowadzająca środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów organizacyjnych i warunków prowadzenia działalności przez przedsiębiorstwa inwestycyjne oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy (akt wykonawczy).
- Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1287/2006 z 10 sierpnia 2006 roku wprowadzające środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zobowiązań przedsiębiorstw inwestycyjnych w zakresie prowadzenia rejestrów, sprawozdań z transakcji, przejrzystości rynkowej, dopuszczenia instrumentów finansowych do obrotu oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy (akt wykonawczy).
