Strony dostępu do danych

Nowym elementem w Access 2000 są tzw. strony dostępu do danych. Są to specjalne strony HTML (a właściwie DHTML i XML), które pełnią rolę analogiczną do formatek. Pozwalają wprowadzać, edytować czy wyszukiwać informacje.

Strony te są obiektami niezależnymi od bazy danych. Mogą być zapisane na serwerze WWW i traktowane jako front end do bazy danych. Warto podkreślić, że projektowanie tych stron przebiega tak samo, jak projektowanie formatek. Zasadnicza różnica polega na tym, że powstaje strona DHTML. W efekcie zamiast oprogramować zdarzenia formatki, tworzy się skrypty np. w VBScript, które później osadzane są na stronie HTML.

Aby osiągnąć pełną funkcjonalność takich stron, należy korzystać z Internet Explorera 5.0. Przy użyciu innych przeglądarek można jedynie przeglądać dane.

Zmiany w MDB

Access 2000 zawiera nowy sterownik Jet 4.0. Wśród nowych elementów tego motoru należy wymienić możliwość zakładania blokad na poziomie rekordów. Dotychczas Access pozwalał na blokadę całej strony, obejmującej 4 KB danych. Oznaczało to, że w zależności od wielkości, blokowano kilka sąsiadujących rekordów. Było to niewygodne w sytuacji, gdy wielu użytkowników zapisywało coś do bazy danych. Mimo że fizycznie nikt danego rekordu nie zmieniał, pojawiał się komunikat o tym, że inny użytkownik edytuje rekord.

Programiści obchodzili ten problem w prosty sposób. Do rekordu dodawane były "puste" pola, które powodowały, że rekord zajmował więcej niż 4 KB i w związku z tym na jednej stronie nie mieścił się więcej niż jeden. Zwiększało to niepotrzebnie objętość pliku MDB. W Access 2000 nie jest to konieczne. Ale należy uważać - plik LDB, zawierający informacje o blokadach, może być większy niż w poprzednich wersjach Accessa. Baza stała się bardziej podatna na uszkodzenia, zaś naprawianie pliku MDB w Access 2000 trwa dłużej! Można natomiast wymusić, by defragmentacja (i automatyczne naprawianie) odbywała się przy każdym zamknięciu pliku MDB.

Jet 4.0 obsługuje Unicode, co pozwala zapisywać w bazie teksty w wielu różnych językach. Dotychczas trudno było utworzyć bazę przechowującą np. teksty w językach polskim i niemieckim. Warto dodać, że można wykorzystywać tzw. czcionkę zastępczą, która jest stosowana w sytuacjach, gdy czcionka domyślna formularza czy raportu nie może wyświetlić wszystkich znaków z tekstu. Pakiet Office 2000 zawiera czcionkę ze wszystkimi znakami zdefiniowanymi w standardzie Unicode 2.1. Pola bazy danych mogą zawierać kod HTML.

Microsoft nie zmienił w znaczący sposób ochrony plików MDB. Nadal hasła i definicje grupy roboczej są zapamiętywane w specjalnym pliku, a bazę można zabezpieczyć tylko przy użyciu hasła. Jedyna zmiana jest związana z pełną obsługą Visual Basic for Applications - przy użyciu hasła można chronić kod źródłowy aplikacji.

W Access 2000 istnieje możliwość zapisania bazy w starszym formacie Access 97. Przenoszone są tabele, relacje, kwerendy i ten kod, który może działać w poprzedniej wersji Accessa. Co ciekawe, na jednym komputerze niemal bez większych kłopotów mogą działać dwie wersje Accessa: 97 i 2000.

Aplikacje klient/serwer

Poprzednie wersje Accessa pozwalały na korzystanie z tzw. tabel połączonych. Polegało to na tym, że w projekcie MDB tworzyło się łącze do zdalnego źródła danych za pośrednictwem ODBC lub do bazy w formacie plikowym. Pojawiał się od razu problem - należało konotrolować, aby rozliczne "udogodnienia" i kreatory Accessa nie utworzyły kodu, który np. do wykonania kwerendy ściągał po sieci olbrzymią tabelę bazową.

W Access 2000 wprowadzono tzw. projekt Access (ADP), który pozwala na łatwe tworzenie aplikacji korzystających z serwera bazodanowego. Tworząc ADP, użytkownik ma do dyspozycji następujące dodatkowe składowe projektu: widoki, procedury przechowywane, a także diagram bazy danych.

Diagram bazy danych pełni taką samą rolę, jak narzędzie do tworzenia relacji, jednak pozwala rozbić złożony projekt na kilka czytelnych diagramów. Okno relacji jest jedno dla pliku MDB. Po wybraniu tej opcji, użytkownik może za pomocą narzędzi Accessa utworzyć bazę danych, zarządzać kopiami bezpieczeństwa itp. Access pełni więc rolę prostego narzędzia administratora. Po utworzeniu projektu ADP, programista zamiast modelu DAO ma do dyspozycji ADO, oparty na nowej technologii dostępu do danych OLEDB.