W roku 2009 Vivo i Ericsson rozpoczęły we współpracy z brazylijską organizacją pozarządową Saúde & Alegria projekt, którego celem było zwiększenie możliwości komunikacyjnych, poprawa dostępu do usług zdrowotnych i edukacyjnych oraz poprawa warunków ekonomicznych w odciętych obecnie od cywilizacji regionach świata. Zapewnienie lokalnym społecznościom dostępu do zaawansowanych technologii i specjalistycznej wiedzy zaowocowało nowymi zastosowaniami rozwiązań, wpływając pozytywnie na ducha przedsiębiorczości oraz możliwości zarobkowania mieszkańców.

Pierwsza radiowa stacja bazowa została zainstalowana w roku 2009 w miejscowości Belterra w brazylijskiej prowincji Pará. Zgodnie z planem stacja ta zapewniła na początku dostęp do usług głosowych i przesyłania danych 3G 20 tysiącom osób, które wcześniej nie miały żadnej możliwości korzystania z telefonii komórkowej. Samo w sobie stanowiło to niebagatelne osiągnięcie. Technicy dostrzegli jednak coś, czego się zupełnie nie spodziewali. Płynąca w pobliżu rzeka Tapajós działała jak swoiste lustro odbijające fale radiowe, zwiększając zasięg sieci 3G. To umożliwiło zapewnienie w 2010 r. mobilnego połączenia szerokopasmowego na kursującym po rzece statku-szpitalu Abaré.

Zobacz również:

• Ericsson dostarczy komponenty radiowe dla sieci LTE450 w polskiej energetyce
• Avi Wigderson zdobywa Nagrodę Turinga za prace nad losowością obliczeniową

Następnie zdecydowano się rozszerzyć zasięg sieci na położoną na drugim brzegu rzeki miejscowość Suruacá, chociaż było to niezmiernie trudne z uwagi na bardzo gęstą roślinność, brak odpowiedniej infrastruktury oraz zupełnie nieprzewidywalną pogodę. W wiosce brakowało też jakiegokolwiek źródła zasilania, co skłoniło firmę Ericsson do zbudowania nowatorskiego generatora hybrydowego wykorzystującego energię słońca i wiatru. Było to strzałem w dziesiątkę i umożliwiło stworzenie w pełni funkcjonalnej sieci komórkowej w sercu Amazonii.

Przez cztery lata realizacji projektu to partnerstwo publiczno-prywatne wspierało szereg inicjatyw, których celem była poprawa warunków bytu lokalnych społeczności.

Przykładowo organizacja Saúde & Alegria realizuje projekt Abaré — jest to duża łódź, która świadczy usługi zdrowotne mieszkańcom ponad 70 społeczności zamieszkujących tereny położone nad rzeką Tapajós. Fundacja Telefonica Vivo zainstalowała na tej łodzi antenę, która dodatkowo wzmacnia sygnał sieci 3G odbity od wód rzeki. W rezultacie cała załoga i wszyscy pasażerowie łodzi mają stały dostęp do niezawodnej sieci komórkowej. Lekarze na Abaré mogą prowadzić konsultacje ze swoimi kolegami i koleżankami z całego świata, a także przesyłać zdjęcia rentgenowskie i inne wyniki badań w celu uzyskania specjalistycznych diagnoz. W efekcie tysiące mieszkańców Amazonii zyskało dostęp do wysokiej jakości opieki zdrowotnej.

W roku 2011 zasięg sieci objął miejscowość Suruacá, a następnie uruchomiono realizowany przez firmę Ericsson program Connect To Learn, który umożliwia szkołom średnim realizowanie nauczania w oparciu o infrastrukturę chmury. "Zanim Vivo zapewniło dostęp do sieci w tym regionie, mieszkańcy byli odizolowani od świata z powodu ukształtowania terenu i niedostępności tego rejonu Amazonii. Teraz ludzie mogą tu korzystać z usług bezprzewodowych. Pierwotnym zamiarem tego projektu było zapewnienie dostępu do usług edukacyjnych i zdrowotnych. Chcieliśmy, aby dzięki nowoczesnym technologiom telekomunikacyjnym mieszkańcy tych terenów mogli zdobyć wykształcenie, a także pragnęliśmy usprawnić funkcjonowanie statku-szpitala Abaré, który świadczy w tej okolicy usługi opieki zdrowotnej" — powiedział Françoise Trapenard, prezes fundacji Telefonica Vivo.