Współczesne elementy sieci
- Adam Urbanek,
- 01.06.2001
Rywalizacja w uzyskiwaniu coraz większych szybkości transmisji światłowodowych, między firmami zajmującymi się telekomunikacją, powoduje gwałtowny rozwój wielu pokrewnych dziedzin optoelektronicznych, a także osiąganie kolejnych rekordów szybkości światłowodu (nawet kilka razy w roku).
Rywalizacja w uzyskiwaniu coraz większych szybkości transmisji światłowodowych, między firmami zajmującymi się telekomunikacją, powoduje gwałtowny rozwój wielu pokrewnych dziedzin optoelektronicznych, a także osiąganie kolejnych rekordów szybkości światłowodu (nawet kilka razy w roku). Ostatnie rekordowe osiągnięcie w tej dziedzinie odnotowała pod koniec ub.r. japońska firma NEC (Nippon Electric Company), uzyskując w jednym włóknie światłowodowym szybkość 10,2 Tb/s z wykorzystaniem technologii zwielokrotnienia DWDM. Praktyczne wykorzystanie takich przepływności wymaga jednoczesnego użycia wielu innych elementów optycznych systemu lub całych platform optycznych, umożliwiających efektywne wykorzystanie tych osiągnięć. Wśród urządzeń stosowanych w systemach wielofalowych WDM można wyodrębnić szereg elementów i towarzyszących im grup tematycznych. Należą do nich:
Źródła światła
Spektrum emisji współczesnych diod LED
Spektrum światła spójnego laserów F-P i DFB
Wykorzystanie laserów o bardzo wąskiej charakterystyce widmowej (lasery DFB mogą generować widmo sygnałów o szerokości 0,001 nm) nie zostało jeszcze poparte rozwiązaniami komercyjnymi, ze względu na zbyt wiele innych problemów występujących przy tak wysokich częstotliwościach pracy.
Wzmacniacze optyczne
Przykład aplikacji wzmacniacza optycznego EDFA
Istnieje wiele innych, rzadziej spotykanych konstrukcji wzmacniaczy optycznych o mniejszych możliwościach wzmocnienia i opartych na odmiennych technologiach, takich jak: wzmacnianie za pomocą diod laserowych (Fabry-Perota, z falą bieżącą TWA), wzmacniacze na włóknach domieszkowanych innymi pierwiastkami niż erb (Nd, Sm) oraz z zastosowaniem efektów nieliniowych (wzmacniacze Ramana i Brillouina). W zastosowaniach telekomunikacyjnych są one jednak używane sporadycznie.