1. Strona główna
  2. Wiadomości

Przełączany Ethernet dla operatorów

  • Adam Urbanek,

Ethernet tradycyjny

Protokół ethernetowy, będący podstawą tworzenia sieci LAN, szybko stał się wsparciem dla miejskich rozwiązań MAN oraz rozległych sieci między metropoliami. Tradycyjny Ethernet (zwany również "ethernetem dzielonym") - zaprojektowano do komunikacji między komputerami z użyciem pojedynczego kabla (4 pary skrętek), tak, aby możliwa była prosta jego instalacja i wymiana. Jego największą zaletą jest łatwe uzyskanie skalowanej przepustowości, z zachowaniem różnorodnej komunikacji między jego uczestnikami. Użytkowany przez ponad 35 lat, nadal intensywnie się rozwija poprzez: zwiększanie przepustowości sieci i niezawodności transmisji oraz poprawę mechanizmów bezpieczeństwa.

Etykietowanie MPLS

Podstawowe funkcje łączenia poprzez strukturę pakietową spełnia etykietowanie MPLS, które umożliwia trasowanie i skalowanie szybkości z gwarancją jakości usług QoS oraz przesyłanie głosu i obrazu w czasie rzeczywistym. Istniejące rozwiązania udostępniają aplikacje obejmujące: zdalne nauczanie, telefonię IP, wideo na żądanie VoD oraz transmisje telewizyjne i multimedialne. Mechanizm MPLS wykorzystuje istniejące protokoły routingu w warstwie 3. oraz powszechnie stosowane mechanizmy i protokoły transportowe (w szczególności Frame Relay, ATM, Ethernet i PPP). Większość bezpiecznych połączeń między oddalonymi użytkownikami realizowana jest jednak w formule wirtualnych połączeń VPN (Virtual Private Network) - tworzonych w strukturze sieci prywatnej lub publicznej przez tunelowanie. Operacja ta zezwala na transport pakietów różnych protokołów (także nieobsługiwanych przez internet) wewnątrz pakietów IP. Mechanizm etykietowania daje też wsparcie w tworzeniu wydzielonych fragmentów w sieci, co zwiększa bezpieczeństwo transportu informacji i usprawnia administrowanie. Z czasem protokół z przełączaniem MPLS stał się dominującą technologią do bezpiecznego transportu pakietów IP nie tylko w sieciach szkieletowych (MPLS/IP).

W komunikacji ethernetowej za kontakt z medium komunikacyjnym LAN odpowiadają dwie najniższe warstwy modelu OSI: fizyczna (pierwsza) oraz łącza danych (dokładniej dolna połówka MAC warstwy drugiej). Niestety tak uproszczone podejście ma dwie istotne wady. Pierwszą jest tendencja do monopolizowania ruchu w sieci przez każdą aplikację, aż do całkowitego zablokowania łącza w segmencie, o ile tylko współpracujące urządzenia dysponują odpowiednią szybkością i zasobami do transmisji. Drugą stanowią problemy z zapewnieniem bezpieczeństwa przesyłanych danych, gdyż każdy klient może stosunkowo łatwo monitorować ruch w niechronionym segmencie LAN.

Podczas tworzenia dedykowanych połączeń szerokopasmowych między dwoma lokalizacjami wewnątrz metropolii bądź poprzez sieć WAN, tradycyjny Ethernet w zasadzie może korzystać jedynie z pierwszej warstwy modelu OSI. Z racji narastających konfliktów, w trakcie rywalizacji o dostęp wielu jednocześnie komunikujących się użytkowników o różnych wymaganiach, protokół ethernetowy wymaga zaangażowania wyższych warstw modelu, a przede wszystkim warstwy drugiej (łącza danych) bądź także trzeciej (sieciowej).