Niedoskonałość IP szansą MPLS (cz.1)
- Przemysław Pawełczak,
-
- Tomasz Rogowski,
- 01.11.2003
LDP jako protokół przeznaczony do dystrybucji informacji o powiązaniach klas FEC z etykietami funkcjonuje między równorzędnymi LDP w węzłach sieci MPLS, wymieniając następujące informacje:
- o bieżącym stanie LSR w sieci - informacje rozgłoszeniowe i utrzymaniowe;
- o połączeniu - informacje o nawiązaniu, zarządzaniu i zakończeniu połączenia pomiędzy pracującymi LDP;
- rozgłaszane - tworzenie, zmiany i usuwanie przypisań etykiet klasom FEC;
- powiadamiające - informacje pomocnicze i sygnały informacji o błędach.
- LDP - odwzorowuje unicastowe adresy docelowe IP w etykiety;
- RSVP, CR-LDP (Constraint-based Routing Label Distribution Protocol) - są używane do zarządzania ruchem i rezerwacji zasobów;
- niezależny protokół multicastowy (PIM) - używany do stanu wielopołączeniowego odwzorowywania etykiet;
- BGP - cechują go rozszerzone etykiety; jest wykorzystywany głównie na potrzeby VPN.
Agregacja ruchu, łączenie i stos etykiet
Rys. 5. Przykład połączenia typu wielopunkt-punkt w domenie MPLS
Mechanizm stosu etykiet pozwala na hierarchiczną pracę w domenie MPLS. Dopuszcza się możliwość nadawania pakietowi kolejnych etykiet, uporządkowanych w formie stosu. Gdy pakiet ma wyłącznie jedną etykietę, staje się ona etykietą pierwszego poziomu. Dodawane kolejno etykiety tworzą dalsze poziomy (drugi, trzeci itd.), przy czym rutery dokonują analizy i operacji (np. zamiana bądź usunięcie) zawsze na etykiecie najwyższego poziomu. Mechanizm ten pozwala protokołowi MPLS na pracę symultaniczną i kierowanie ruchem na poziomach o dużym stopniu rozdrobnienia, np. między indywidualnymi wewnętrznymi ruterami dostawców usług internetowych (ISP), jak również na poziomie pomiędzy domenami. Każdy poziom w stosie etykiet odnosi się do pewnych określonych poziomów w hierarchii sieci, a wykorzystanie techniki stosu etykiet znajduje szczególne zastosowanie w tunelowaniu pakietów, które odbywa się w domenie MPLS.
Rys. 6. Przykład domeny MPLS z lokalizacją ruterów LER i LSR
W domenie MPLS można wyróżnić dwa obszary funkcjonalne: szkielet sieci, określany mianem rdzenia (core), i obrzeża sieci (edge), wyznaczane przez rutery brzegowe LER. Są to urządzenia, które obsługują styk sieci dostępowej i sieci z protokołem MPLS. Obsługują też wieloportowe połączenia do innego typu sieci, takich jak FR, ATM i Ethernet. Etykietowy ruter brzegowy LER odgrywa bardzo ważną rolę w przypisywaniu i usuwaniu etykiet pakietom odpowiednio: wchodzącym i wychodzącym z otoczenia sieci MPLS.
Z kolei przełączający ruter etykietowy LSR jest szybkim ruterem działającym wewnątrz szkieletu sieci MPLS, który z założenia uczestniczy w wymianie właściwych informacji sygnalizacyjnych (zestawianie LSP, wymiana lub nadawanie pakietom etykiet) oraz przełączaniu strumieni ruchu z dużą szybkością, opartych na ustalonych ścieżkach pakietów określonego rodzaju.