Jak wybrać radiolinię?
- Kamil Folga,
- 12.07.2010
Prawne aspekty wykorzystania urządzeń wysokiej częstotliwości
Wykorzystywanie urządzeń radiowych w działalności telekomunikacyjnej w wielu przypadkach będzie związane z koniecznością uzyskania pozwolenia. Wyjątkiem będą urządzenia opisane w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 3 lipca 2007 r. w sprawie urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia radiowego (Dz.U. Nr 138, poz. 972).
Stosowanie radiolinii pracującej w paśmie licencjonowanym zawsze będzie wymagało uzyskania pozwolenia radiowego. Pozwolenie radiowe jest dokumentem wydawanym przez Urząd Komunikacji Elektronicznej.
Mechanizm modulacji adaptacyjnej
W przypadku urządzeń szczególnie uciążliwych, wymagane będzie dołączenie raportu oddziaływania na środowisko. Do takich urządzeń radiowych będą należały wszystkie instalacje radiokomunikacyjne, radiolokacyjne oraz radionawigacyjne, których równoważna moc promieniowania izotropowo wynosi nie mniej niż 15 W. Konieczność sporządzania raportu oddziaływania na środowisko jest jednakże dodatkowo uzależniona od odległości występowania instalacji od miejsc dostępnych dla ludności. Oznacza to w praktyce, że obecnie dla większości instalacji radiolinii nie jest wymagane przeprowadzenie procesu oceny oddziaływania na środowisko.
Przegląd technologii i rynku
Radiolinie wysokiej częstotliwości dla pasm licencjonowanych to rozwiązania klasy operatorskiej z czasem dostępności większym niż 99,99%. Radiolinie to urządzenie przeznaczone do pracy na zewnątrz. Istnieją dwa modele funkcjonalne systemów mikrofalowych. Pierwszy z nich to w pełni zintegrowany system w kompletnym zewnętrznym urządzeniu. Urządzenie jest montowane na konstrukcji antenowej, natomiast połączenie z pozostałą częścią infrastruktury realizowane jest przez okablowanie Ethernet. Taka forma wymaga skutecznych zabezpieczeń przepięciowych, chroniących przed wyładowaniami atmosferycznymi. Drugi model funkcjonalny - zdecydowanie bardziej popularny - to oddzielona jednostka wewnętrzna (IDU) oraz jednostka zewnętrzna (ODU). Jednostka wewnętrzna jest montowana w szafie dystrybucyjnej i przeważnie zapewnia dostęp do szerokiego zakresu interfejsów, np. PDH (E1, E3), SDH (STM-1), Fast Ethernet, Gigabit Ethernet. Jednostka zewnętrzna ODU przeważnie (ale nie zawsze) jest konstrukcyjnie zintegrowana z anteną i jest montowana na wsporczej konstrukcji masztu. Połączenie pomiędzy IDU i ODU jest realizowane za pomocą niskostratnego kabla antenowego, np. RG-8.