Oracle promuje własną metodologię prowadzenia projektów informatycznych.

Powstało już wiele metod prowadzenia projektów informatycznych. Są wśród nich metodologie uniwersalne, takie jak Rational RUP, Personal Process Software, a w pewnym sensie również Extreme Programming. Na przeciwnym biegunie znajdują się metodologie ściśle powiązane z dokładnie określoną technologią, których nieodłącznym elementem są narzędzia programistyczne konkretnej firmy. Własną propozycję w tej dziedzinie ma Oracle. Metodologia propagowana przez tę firmę odnosi się do oferty jej oprogramowania.

Klasycznie lub na skróty

Oracle Custom Development Method (CDM) składa się z sześciu głównych etapów prowadzenia projektu:

• fazy definiowania potrzeb biznesowych, polegającej na określeniu dokładnego zakresu projektu;

• fazy analizy, podczas której są formułowane szczegółowe wymagania wynikające ze zdefiniowanych wcześniej potrzeb biznesowych;

• fazy projektowania zwieńczonej powstaniem szczegółowego projektu technicznego systemu;

• fazy tworzenia oprogramowania - może to być tzw. rozwój przyrostowy (w kolejnych iteracjach aplikacja otrzymuje dodatkową funkcjonalność) albo tradycyjne "kodowanieÓ; w tej fazie ma powstawać dokumentacja;

• fazy wdrożenia, podczas której nowy system jest przedstawiany przyszłym użytkownikom i są prowadzone szkolenia (CDM zakłada, że na tym etapie nie są wprowadzane żadne poprawki ani nie powstają dodatkowe dokumenty - to po prostu faza wprowadzenia produktu do użytku);

• w metodologii CDM jest też wyróżniony etap nazwany produkcją, obejmujący wsparcie techniczne i dyskusje nad dalszymi rozszerzeniami funkcjonalnymi.

Z tego wynika, że jest to metodologia dość sztywna. CDM jest przeznaczona w zasadzie dla olbrzymich, złożonych i długotrwałych projektów. Nie pozwala na łatwe dostosowanie do zmieniających się warunków, a zleceniodawca musi długo czekać, by zobaczyć efekty projektu. Znacznie ciekawsza jest CDM Fast Track, będąca modyfikacją CDM. Ma ona na celu maksymalne przyspieszenie procesu wdrażania aplikacji, tak by użytkownik jak najszybciej mógł dostrzec efekty.

Kod na czas

Obie metodologie składają się z podobnych etapów. Zasadnicza różnica tkwi w tym, że projektowanie i wytwarzanie aplikacji zostało w Fast Track zamienione w jedną fazę - proces produkcji, w którym duży nacisk jest położony na prototypowanie z dokładnym określeniem czasu. Metodologia Fast Track także zakłada ścisłą współpracę z użytkownikiem końcowym. Zamiast pracy "dla użytkownika", mówi się o pracy "z użytkownikiem", który jest członkiem zespołu.

CDM Fast Track to jednocześnie wiele technik, które - zdaniem Oracle'a - służą podniesieniu efektywności procesu tworzenia oprogramowania. Jednym z podstawowych założeń metodologii jest dokładne określenie ram czasowych niemal każdego modułu funkcjonalnego aplikacji. Bezwzględnym ograniczeniem jest czas trwania całego projektu. Należy podkreślić, że w Fast Track czas nie jest związany z realizacją konkretnego zadania, ale z osiągnięciem założonego celu. Innymi słowy nie jest ważne, czy wykonano daną czynność, ale czy osiągnięto cel, np. czy użytkownik może wykonać raport określonego typu. Gdy brakuje czasu, ustalane są nowe wymagania dotyczące tego etapu projektu, np. jest wybierany inny, prostszy do "zakodowania" sposób realizacji zadania.

Technika ustanawiania priorytetów i określania ram czasowych ściśle wiąże się z tzw. listą MoSCoW (Must have, Should have, Could have, Won't have). Każdemu elementowi systemu jest przypisywany w porozumieniu z użytkownikiem odpowiedni priorytet - czy musi on być zrealizowany, czy być może powinien być wykonany, czy mógłby być zrobiony, ale tylko wówczas gdy wystarczy czasu, albo też czy może warto zrezygnować z danego elementu i przejść od razu do kolejnego zadania. W ten sposób można w trakcie projektu w miarę pojawiania się trudności poruszać się w ramach określonych listą MoSCoW.

Kolejnym ważnym elementem Fast Track - na pierwszy rzut oka w polskich warunkach trudnym do zrealizowania zgodnie z wytycznymi CDM - są zebrania członków zespołu projektowego. Zasadą jest gromadzenie wszystkich członków, tak by każdy rozumiał problemy naświetlane z punktu widzenia innych uczestników projektu, a jednocześnie by wszyscy rozumieli nadrzędne całościowe wymagania projektu. W dokumentach definiujących metodologię Fast Track CDM są określane tak szczegółowe wymagania, jak układ mebli w sali konferencyjnej.