Od mikrodruku do żółtych punktów

Ochrona wydruków stanowi ważny element systemu bezpieczeństwa informacji. Jej metody są jednak słabiej znane specjalistom od bezpieczeństwa IT niż metody ochrony dokumentów elektronicznych.

Jednym z częściej stosowanych sposobów zabezpieczenia wydruków przed skopiowaniem jest mikrodruk. Rozdzielczość dzisiejszych drukarek laserowych jest na tyle duża, że wystarczy do umieszczenia znaków, które są ledwo dostrzegalne gołym okiem i podczas kopiowania na typowej kopiarce ulegają zatarciu. Tekst ten można stosunkowo prosto umieścić, typowa drukarka laserowa o rozdzielczości 600 lub 1200 dpi zapewnia wystarczającą precyzję, by mikrodruk był trudny do skopiowania. Wysokość znaków może nie przekraczać 0,3 mm (0,8 pt), przez co stają się trudno dostrzegalne gołym okiem, jeśli zostaną umieszczone wśród elementów graficznych.

Oprócz umieszczania mikrodruku, informacji w teksturach oraz wzorach ditheringu, bardzo często stosuje się znaki, które stają się bardzo widoczne po skopiowaniu za pomocą typowej kopiarki. Znaki takie powstają z odpowiednio ukształtowanych linii i kropek, które po skopiowaniu utworzą napis VOID lub KOPIA.

Treść ukryta wewnątrz tekstu

Do niektórych dokumentów stosuje się technikę oznaczania egzemplarzy z użyciem rastra. Dokument jest drukowany w taki sposób, że po nałożeniu na niego przezroczystego, drukowanego rastra, ujawnia się ukryta wiadomość. Może nią być seria, numer dokumentu, a także dowolna treść. Metoda ta jest powszechnie stosowana przy śledzeniu opakowań produktów medycznych i tytoniowych, gdyż jest niewidoczna dla użytkownika, stosunkowo tania i bardzo odporna na fałszerstwa. Ze względu na wymaganą precyzję, skopiowanie na typowej kopiarce powoduje zatarcie znaku, ponadto podrobienie ukrytej wiadomości jest niemal niemożliwe bez znajomości stosowanego rastra. Technologię takiego znakowania dokumentów posiada firma Xerox. Istnieje także wiele technik umieszczania ukrytych informacji wewnątrz samej treści dokumentu albo przez niewielkie zmiany kerningu czcionek lub ich kroju. Prace na ten temat prowadzone są na uniwersytecie Purdue.

C+M+Y nie równa się K

Ciekawym sposobem odróżniania oryginału od kopii jest składanie wzorów z różnych kombinacji tonera. Kolor czarny można uzyskać zarówno z trzech składowych (C,M,Y), jak i za pomocą wydruku w czerni (toner czarny, K). Opracowując obraz w procesorze, część obiektów w czerni drukuje się z barw składowych, a pozostałe elementy są drukowane z czarnego tonera.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200