Ulepszenia technologii LCD dotyczą przede wszystkim zwiększenia rozdzielczości i wymiarów paneli.

Toshiba wprowadziła na rynek monitor o przekątnej 20,8" z 7,7 mln punktów. IBM odpowiedział modelem o przekątnej 22,2" wyświetlający 9,2 mln pikseli. Rywali "pogodził" Samsung, który oferuje panel LCD 40" o standardowej rozdzielczości 1024 x 768 pikseli.

IBM T220 ma rozdzielczość 200 punktów/cal (wymiar pikseli: ok. 0,12 mm) i umożliwia wyświetlanie obrazów o jakości zbliżonej do jakości wydruku na kartce papieru. Dla porównania: typowa rozdzielczość monitorów LCD wynosi obecnie 80-120 punktów/cal. Nie powinna więc dziwić wysoka cena tego monitora, wynosząca aż 22 tys. USD. Jeszcze więcej kosztuje monitor Toshiby, tj. ok. 30 tys. USD. Według przedstawicieli IBM, modeli oferujących taką jakość obrazu, przeznaczonych na rynek konsumencki, należy oczekiwać dopiero za kilka lat.

Lepszy telewizor

Osiągnięcie sukcesu w promocji komputerowych monitorów LCD spowodowało, że ich producenci kierują uwagę na kolejny masowy segment rynku - odbiorników telewizyjnych. Wymagania użytkowników monitorów komputerowych i sprzętu TV znacznie się jednak różnią. Telewizory nie muszą obsługiwać wysokiej rozdzielczości (i tak determinowana jest ona przez standard przekazu), ale bardzo ważne są w ich przypadku krótki czas reakcji, umożliwiający wyświetlanie filmów wideo o wysokiej jakości obrazu, oraz duże wymiary porównywalne z obecnie dostępnymi telewizyjnymi lampami CRT. Pod tymi względami masowo wytwarzane wyświetlacze LCD wciąż znacznie ustępują klasycznym odbiornikom kineskopowym.

Przykładem urządzenia, które - zdaniem producenta - ma znaleźć zastosowanie przede wszystkim w płaskich odbiornikach dla telewizji wysokiej rozdzielczości (HDTV) jest wyświetlacz Samsunga. Ma on być konkurencją dla drogich monitorów plazmowych. Czy tak się stanie, zależy przede wszystkim od ceny, jaką trzeba będzie zapłacić za ten monitor.

Wyświetlacz organiczny

Najbardziej obiecującą nową technologią są organiczne wyświetlacze elektroluminescencyjne EL, które za kilka lat mogą zagrozić technologiom ciekłokrystalicznym.

W porównaniu z typowymi wyświetlaczami LCD ekrany elektroluminescencyjne mają szerszy kąt widzenia obrazu, wyższą jasność, rozdzielczość, a przede wszystkim krótszy czas reakcji na sygnały sterujące, co oznacza lepszą jakość odwzorowania obrazów ruchomych. Oprócz tego panele EL mają dwukrotnie mniejszy pobór mocy niż LCD i mogą być wytwarzane na elastycznym podłożu, umożliwiającym dowolne kształtowanie ich powierzchni - pozwalają np. na tworzenie zwijanych ekranów.

Małe, kilkucalowe wyświetlacze elektroluminescencyjne są już wytwarzane przez Sanyo, Sony, Tohoku Pioneer i Ritek. Są one stosowane m.in. w niektórych telefonach komórkowych Motoroli sprzedawanych w USA. Na popularyzację tej technologii trzeba będzie jednak poczekać prawdopodobnie 3-5 lat.