Kino 3D w domu

Tegoroczne mistrzostwa świata w piłce nożnej, które odbędą się w RPA, będą pierwszym w historii mundialem, rejestrowanym w technologii 3D. W sklepach pojawiły się już specjalne okulary, telewizory i odtwarzacze obsługujące obraz trójwymiarowy. To znak, że w kinie domowym, z coraz doskonalszym, bogatszym w szczegóły obrazem Full HD i przestrzennym, wielokanałowym dźwiękiem, nadszedł czas na seanse z trójwymiarowymi efektami wizualnymi.

Testy Telewizorów

W dziale Testy Telewizorów PC World znajdziesz testy telewizorów plazmowych, LCD, LED i 3D.

Szukasz telewizora 3D? Przeczytaj artykuł "Jak kupić telewizor plazmowy, LCD lub LED? Poradnik dla każdego"!

Znane od dawna kina 3D, w których wyświetlane są filmy z trójwymiarowym obrazem, za sprawą filmu Jamesa Camerona "Avatar", biją obecnie rekordy popularności. Jednocześnie postęp technologiczny sprawił, że efekty dotychczas dostępne tylko w salach kinowych będziemy mogli podziwiać nie wychodząc z domu.

W sklepach pojawiały się już pierwsze modele sprzętu audio-wideo przeznaczone do oglądania filmów 3D. Zastosowano w nich udoskonaloną, opracowaną przed ponad 170 laty metodę zwaną stereoskopią, oferującą iluzję widzenia przestrzennego.

Złudzenie widzenia przestrzennego

Stereoskopia to metoda pozwalająca tworzyć złudzenie oglądania obrazu trójwymiarowego, wykorzystująca właściwości ludzkiego zmysłu wzroku.

Rejestrowany na siatkówce oka obraz jest płaski, a ponieważ nasze oczy są od siebie odsunięte, każde z nich postrzega świat pod innym kątem. Zakrywając raz jedno, raz drugie oko, za każdym razem widzimy troszkę inaczej. Połączenie oglądanych obrazów, lekko względem siebie przesuniętych, pozwala mózgowi stworzyć wrażenie głębi i przestrzeni. Te różnice w obrazach niosą bowiem informację o trzecim wymiarze. Dlatego wystarczy przedstawić dwa obrazy pokazane z perspektywy lewego i prawego oka, aby "oszukać" ludzki mózg, który zinterpretuje ten widok jako obraz przestrzenny.

Metoda anaglifowa

Najstarszą i wykorzystywaną do dziś metodą prezentacji filmów trójwymiarowych jest odmiana metody stereoskopowej - anaglifowa (np. w latach 90. XX w. w Polsacie nadawano w tej metodzie "Szczęki 3D", a obecnie takie filmy zapowiada platforma "n").

Anaglif to rysunek, fotografia lub film dający złudzenie trójwymiarowości przy oglądaniu go przez specjalne okulary, w których jedno szkło jest czerwone, a drugie niebieskozielone. Tworzenie anaglifów polega na nałożeniu na siebie dwóch obrazów, wykonanych z lekkim poziomym przesunięciem, które zabarwione są na czerwono i niebieskozielono (jeden dla prawego, a drugi dla lewego oka). Przy oglądaniu przez okulary o tak samo zabarwionych szkłach następuje separacja obrazów i pojawia się efekt przestrzenny o nieco zubożonej kolorystyce.

Metoda polaryzacyjna

Obecnie w kinach 3D stosuje się inną odmianę metody stereoskopowej - polaryzacyjną, wykorzystującą specjalne filtry polaryzujące światło.

Tę metodę zastosowano w niektórych modelach telewizorów (np. LG). Efekty trójwymiarowe na ekranie telewizora tworzone są w następujący sposób: obraz przeznaczony dla lewego oka przechodzi przez jeden filtr, a lekko przesunięty, przeznaczony dla prawego oka - przez drugi. Oba trafiają na ekran wyposażony w specjalną powłokę. Kierunki polaryzacji obu filtrów są względem siebie prostopadłe, a widzowie patrzą na ekran przez specjalne pasywne okulary z analogicznie ustawionymi filtrami polaryzacyjnymi. W ten sposób jedno oko widzi tylko obrazy o polaryzacji pionowej, drugie zaś o poziomej, co sprawia, że prezentowany ruchomy obraz wydaje się trójwymiarowy. Ma on lepszą jakość niż tworzony w technice anaglifowej - przede wszystkim zawiera naturalne, niestłumione kolory.

Metoda sekwencyjna, czyli migawkowa

Kino 3D w domu

Filmy 3D można oglądać także z odpowiedniego projektora, np. modelu Sharp PG-D2500X.

Metoda umożliwiająca oglądanie stereoskopowych obrazów trójwymiarowych, którą wybrała większość producentów telewizorów i projektorów, nazywana jest migawkową. Na ekranie prezentowane są sekwencyjnie, naprzemiennie dwa obrazy (jeden przeznaczony jest dla prawego, drugi dla lewego oka), a zsynchronizowane ze sprzętem aktywne okulary wyposażone w ciekłokrystaliczne "szkła", z dużą częstotliwością, kolejno zasłaniają lewe lub prawe oko widza. Zaletą tej technologii jest to, że nie ma zaburzenia kolorów ani jakości obrazu. Jednocześnie przy dużej częstotliwości odświeżania, ruch przesłon jest niezauważalny. Warunkiem jej skuteczności jest jednak bardzo krótki czas reakcji matrycy telewizora.

Kino 3D w domu

Do grona firm oferujących sprzęt 3D dołączył Panasonic z plazmą, Blu-rayem oraz okularami o futurystycznym wyglądzie.

Co trzeba kupić, by oglądać obraz 3D?

Do zorganizowania domowego seansu 3D niezbędne jest posiadanie odpowiedniego telewizora, specjalnych okularów oraz źródła sygnału np. odtwarzacza Blu-ray 3D. W Polsce można nabyć sprzęt audio-wideo, pozwalający w domu oglądać filmy trójwymiarowe, takich firm jak LG, Samsung czy Panasonic. Czy oznacza to konieczność całkowitej wymiany dotychczas użytkowanych w zestawie kina domowego elementów? Na pewno nie. Po pierwsze, rewolucja 3D nie wymusza zmiany sprzętu audio - zestaw kolumn i amplituner sprawdzą się także w seansach 3D. A jeżeli mamy już odtwarzacz Blu-ray lub konsolę PlayStation 3, to jest szansa, że nie będziemy musieli ich zastępować nowymi modelami. Pewność mają użytkownicy odtwarzający filmy z Play- Station 3, bo wiadomo, że zainstalowany w niej procesor ma odpowiednią wydajność, aby przetwarzać dwa strumienie sygnału wideo 1080p. Podobne możliwości mają niektóre stacjonarne odtwarzacze Blu-ray, problem w tym, że producenci nie ujawniają, czy udostępnią do nich nowe wersje oprogramowania firmowego (tzw. firmware’u), której wgranie umożliwi obsługę standardu Blu-ray 3D.

Jeśli nie, trzeba będzie jednak kupić nowy odtwarzacz 3D. Podobnie ma się sprawa z telewizorami. W przypadku technologii LCD wiele zależy od konkretnego modelu odbiornika, szybkości reakcji zamontowanej w nim matrycy i procesora wideo, który odpowiada za szybkość odświeżania ekranu. Na pewno 3D nie obsłużą telewizory 50 i 100 Hz. Dużo większe jest prawdopodobieństwo kompatybilności telewizorów plazmowych i modeli LCD z systemami 200 Hz. Jeśli producent umożliwi aktualizację oprogramowania sterującego do telewizora, konieczne będzie także dokupienie odpowiednich okularów, najczęściej migawkowych. Te ostatnie wymagają zastosowania specjalnego nadajnika podłączanego do złącza USB telewizora, który pozwoli na synchronizację ich pracy z ekranem.

Ponieważ w tym roku nie czeka nas jeszcze wielki wysyp filmów Blu-ray 3D - zapowiedziano ok. 30 pozycji - niektóre modele telewizorów 3D (np. Samsunga czy LG) wyposażono w funkcje przekształcania zwykłego obrazu 2D do postaci trójwymiarowej. Mimo że działa ona całkiem nieźle, to lepsze efekty przestrzenne widoczne są przy oglądaniu specjalnie przygotowanych na Blu-ray filmów 3D.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200