Jednym z podstawowych wyzwań dla międzynarodowych korporacji jest znalezienie sposobu na efektywne użycie wspólnej wiedzy. Wiedza w tym kontekście odnosi się do firmowych praktyk, procesów, innowacyjnych pomysłów i analiz i wykorzystywanej technologii. Wiedzę posiadają oddziały lokalne firmy i centrala. Częsta jest opinia, że zdolność dotarcia do zasobów wiedzy i umiejętność pogłębiania jej w wymiarze globalnym stanowią jedną z podstawowych zalet międzynarodowych korporacji i mogą decydować o ich przewadze konkurencyjnej nad mniej zróżnicowanymi przedsiębiorstwami.

Jednak dzielenie się wiedzą nie należy do zadań łatwych. W latach 90. amerykański oddział Volkswagena przeprowadził badania, dzięki którym zidentyfikował istotne cechy i trendy na rynku północnoamerykańskim. Raporty wysłane do centrali firmy w Niemczech przeszły bez echa. Zajęło aż 5 lat przekonanie zarządu do dokonania drobnej zmiany w wyposażeniu dwóch modeli auta w wersji północnoamerykańskiej. Większość firm, mimo najlepszych intencji, nie dzieli się swoją zbiorową wiedzą, a jeśli to w mało skuteczny sposób. Większość zachowuje się jak jednostki niezdolne do nauki.

Autorzy artykułu przytaczają badanie dotyczące zarządzania wiedzą w międzynarodowych korporacjach. Koncentrują się na możliwościach skupionych wokół działań związanych ze sprzedażą i marketingiem na całym świecie. Kilka spośród korporacji uczestniczących w badaniu pracowało ciężko nad poprawieniem przepływu wiedzy do i z oddziałów, inne prezentowały niewielkie zrozumienie i zainteresowanie możliwościami zagranicznych operacji. Dzielenie się wiedzą nie należało do strategicznych priorytetów dla tych korporacji, ponieważ uznawały, że inne kwestie są bardziej palące.

Jak oceniają autorzy badania, ogólny poziom dzielenia się wiedzą był niski. NIeskuteczna była także wymiana informacji między centralą a oddziałami korporacji.

Aby polepszyć wymianę wiedzy w ramach korporacji należy zacząć od wyklarowania priorytetów strategicznych. Należy sobie odpowiedzieć na pytanie, jak ważne dla firmy jest dzielenie się wiedzą? W większości korporacji objętych badaniem zupełnie inne kwestie strategiczne są priorytetami. Istotnym czynnikiem jest więc zainteresowanie samych menedżerów firmy zagadnieniem zarządzania wiedzą.

Ważne jest zbudowanie sprawnie działających sieci pracowników i menedżerów z poszczególnych oddziałów korporacji, którzy będą dzielili się wiedzą. Oznacza to regularne spotkania kadry zarządzającej wszystkich oddziałów, na których omawiane są pomysły i działania; transferowanie kadry menedżerskiej pomiędzy krajami i stworzenie efektywnej infrastruktury zarządzania wiedzą w oparciu o korporacyjny intranet.

Aby usprawnić zarządzanie wiedzą warto poprawić dokładność i przejrzystość miar wydajności. Z badania wynika, że koncerny często nie umieją stwierdzić, który z oddziałów radzi sobie najlepiej, ponieważ każdy ma własne miary wyników. Oznacza to, że nie wiadomo, którzy menedżerowie powinni przedstawić innym swoje najlepsze praktyki. Aby poradzić sobie z tym problemem część korporacji stara się wprowadzić jednolity system mierzenia wyników we wszystkich swoich oddziałach na świecie. Dzięki temu wiadomo od kogo można się uczyć.

Badanie pokazało, że mniejsze firmy są bardziej efektywne w dzieleniu się wiedzą niż większe. Menedżerom w mniejszych przedsiębiorstwach łatwiej jest na bieżąco śledzić co dzieje się w innych oddziałach firmy, a szefom oddziałów organizować spotkania.

Wiele międzynarodowych korporacji eksperymentuje z tworzeniem wąsko wyspecjalizowanych globalnych firm, ponieważ pozwala to m.in. na sprawniejszą wymianę pracowników i wiedzy między oddziałami. Niektóre stworzyły specjalne międzynarodowe sieci służące do wymiany wiedzy.

Podsumowanie badania nie nastraja optymistycznie. Wciąż istnieje znacząca przepaść między tym co korporacje robią aby usprawnić wymianę wiedzy, a tym co mogłyby zrobić.

Na podstawie: European Business Forum "Learning to share what everyone knows", Julian Birkinshaw, Niklas Arvidsson