Przy projektowaniu niezawodnej infrastruktury sieciowej nie wystarczy skoncentrować się na poziomie dostępności oferowanym przez poszczególne urządzenia, ale należy oceniać dostępność całej trasy pakietów - od punktu ich nadawania do punktu, w którym będą one odbierane.

Wysoko dostępna infrastruktura sieciowa to nie taka, która nie ulega awarii, lecz taka, w której pojedyncza awaria nie powoduje całkowitego zerwania komunikacji. Chociaż wydaje się, że przy dzisiejszym zaawansowaniu technologii sieciowych relatywnie łatwo jest taką infrastrukturę zaprojektować i wdrożyć, to w praktyce często podczas tego procesu popełniane są elementarne błędy. W dynamicznie rozwijających się firmach pojawiają się również przeszkody obiektywne: zapotrzebowanie pod względem pasma oraz wymagania stawiane sieci często rosną szybciej niż może ewoluować jej struktura, architektura i niż pozwala na to budżet działów IT.

Od pomysłu do przemysłu

Sposób podejścia do problemu budowy wydajnej i niezawodnej infrastruktury sieci lokalnych powinien być ściśle uzależniony od przeznaczenia tej sieci i specyfiki realizowanych w niej transmisji. Należy jednocześnie kierować się zdrowym rozsądkiem i wybrać rozsądny kompromis między maksymalnym zdublowaniem infrastruktury sieciowej (a więc wysokością wymagań) a kosztem takiej sieci. Stanowczo odradzane są zarówno pośrednie, jak i skrajne rozwiązania. Przykładowo, niektórzy użytkownicy sądzą, że wystarczy zakupić jeden zdublowany, centralny przełącznik routujący, a pozostałe urządzenia mogą być już do niego dołączone bez dublowania łączy. Inni z kolei wychodzą z założenia, że skoro szczątkowe rozwiązania nie gwarantują pełnej dostępności komunikacji, to w ogóle nie ma sensu inwestować w jakiekolwiek rozwiązania redundancyjne.

Zanim jednak podejmie się decyzję, jakie rozwiązania techniczne zastosować, w których miejscach sieć powinna być zdublowana, a gdzie można pozostawić nie zabezpieczoną przed awarią infrastrukturę, konieczne jest zidentyfikowanie własnych potrzeb. Poza jasnym określeniem "chcę mieć niezawodną sieć" trzeba również odpowiedzieć sobie na dokładniejsze pytania: jaka przepustowość sieci jest wymagana do pracy firmowych aplikacji, jaki jest lub będzie przewidywany wzrost zapotrzebowania na pasmo sieciowe (co pozwoli określić, jakie możliwości skalowania wydajności i pasma powinna oferować sieć), jakie opóźnienia transmisji są akceptowalne przez stosowane w sieci aplikacje (dotyczy to w szczególności aplikacji multimedialnych, np. VoIP) oraz jak długie przerwy w transmisji są w stanie "przeczekać" komunikujące się za pośrednictwem sieci aplikacje. Szczególnie istotna jest odpowiedź na ostatnie z tych pytań, gdyż samo zbudowanie wysoko dostępnej infrastruktury ze zdublowanymi obejściami nie gwarantuje jeszcze, że czas wymagany do przełączenia transmisji z uszkodzonego łącza na inne nie będzie dłuższy niż pozwala na to ważna aplikacja. Standardowo zbudowana sieć lokalna, wykorzystująca algorytm Spanning Tree, może przełączać transmisję nawet kilkadziesiąt sekund. Jeśli się ją właś-ciwie zaprojektuje i wykorzysta rozszerzenia algorytmu Spanning Tree oferowane przez poszczególnych producentów, można ten czas skrócić nawet do 0-3 s.

Sieć LAN

Oczywiście możliwe do zastosowania rozwiązania podnoszące niezawodność sieci różnią się znacząco w przypadku sieci lokalnych i rozleg-łych. Jedną z najistotniejszych zmian w przypadku sieci lokalnych jest możliwość całkowitego zrezygnowania z przełączania pakietów w drugiej warstwie sieciowej i przejście na przełączanie w trzeciej warstwie. Pozwala to wdrożyć dobrze sprawdzone i odporne na awarie protokoły WAN-owskie w sieciach lokalnych. Nie byłoby to możliwe bez znaczącego wzrostu w ostatnich latach wydajności przełączników routujących przy jednoczesnym spadku ich cen.

Coraz mniej istotnym czynnikiem decydującym o sprawności sieci lokalnych są awarie poszczególnych łączy. W sieciach budowanych zgodnie z klasycznym modelem wielowarstwowym (rdzeń, warstwa dystrybucyjna i warstwa dostępowa) większość połączeń między urządzeniami sieciowymi jest realizowana na podstawie bardzo trwałych łączy światłowodowych, a jedynie warstwa dostępowa korzysta z okablowania miedzianego (również o lepszych parametrach niż kilka lat temu).