Wykorzystywanie globalnych standardów dla zachowania bezpieczeństwa konsumenta czy też elektronicznych katalogów zawierających standardowo identyfikowane produkty, to wymierne rezultaty funkcjonowania zintegrowanych łańcuchów dostaw już 'jutro'.

Bezpieczeństwo produktów spożywczych oraz śledzenie przesyłek w łańcuchach dostaw są obecnie najczęściej poruszanymi tematami zarówno przez rządy, jak i przemysłowców na całym świecie. Przygotowywane są liczne inicjatywy zmierzające do przedstawiania różnych form kontroli bezpiecznego funkcjonowania łańcucha dostaw artykułów spożywczych.

Sieci dostaw

Nowe Prawo żywnościowe UE - przepis (EC) nr 178/2002 - ustanawia ogólne zasady i wymagania w zakresie prawa żywnościowego, powołuje Europejską Radę Bezpieczeństwa Żywności oraz określa procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności. Przepis będzie obowiązywał od 1 stycznia 2005 r. i nakłada znaczne obowiązki na wszystkie firmy branży żywnościowej i żywieniowej (paszowej). W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że w sklepie nie może znajdować się żywność, która jest niebezpieczna dla konsumenta. To proste stwierdzenie implikuje konieczność integracji łańcuchów dostaw i stawia systemom logistycznym wymagania, aby wszystkie przemieszczane w łańcuchu partie towarów były powiązane z fizycznym ich przepływem, a półprodukty i wyroby gotowe przemieszczane w jednostkach logistycznych były łączone z aktualnymi informacjami na ich temat.

Umowne pojęcie traceability wprowadzono po to, aby efektywnie i w łatwy sposób wycofać z rynku określone partie towaru, co do którego występuje podejrzenie, że jest niebezpieczny dla konsumenta. Efektywne wycofanie wadliwego towaru z rynku jest mocno uzależnione od stopnia zintegrowania łańcucha dostaw, co w dużej mierze sprowadza się do jednoznacznego oznakowania jednostek handlowych i logistycznych z uwzględnieniem symbolu partii (serii) produkcyjnej. Dla traceability symbol partii produkcyjnej nabierać zaczyna nowego znaczenia, ponieważ w przypadku stwierdzenia wadliwości towaru domniemywa się, że w danej partii może znaleźć się więcej wadliwych towarów i całą partię należy natychmiast wycofać z rynku. Trzeba również informować dostawców komponentów danego towaru o podejrzeniu wadliwości użytych partii surowców (dotyczy to również dostawców opakowań spożywczych).

Efektywne śledzenie wymaga zintegrowania łańcucha dostaw i kojarzenia fizycznego przepływu produktów z przepływem informacji z nimi związanych. W celu zapewnienia ciągłości przepływu informacji, każde ogniwo łańcucha dostaw musi rejestrować dane o przekazanej jednostce logistycznej do ogniwa następnego, umożliwiając tym samym późniejsze respektowanie zasad śledzenia.

Globalny system

Podobnie jak w przypadku etykiety logistycznej, tak i dla traceability wyjątkową zdolność do zapewnienia unikalnej w skali świata identyfikacji jednostek logistycznych, partii towarów i ich fizycznej lokalizacji ma globalny system EAN.UCC.

Proste zasady EAN.UCC stanowią dla traceability fundament dla zintegrowanych łańcuchów dostaw. Wystarczy bowiem wykorzystywać tylko trzy standardowe numery: GTIN (Global Trade Item Number), GLN (Global Location Number) i SSCC (Serial Shipping Container Code), wystarczy stosować tylko trzy symboliki kodów kreskowych: EAN-13, ITF-14 i UCC/EAN-128 - aby porozumiewać się "wspólnym językiem logistycznym" i efektywnie realizować wymianę danych pomiędzy różnymi rozwiązaniami informatycznymi wspomagającymi zarządzanie łańcuchem dostaw.

W dobie globalizacji gospodarki, procedura wycofania wadliwego produktu z rynku jest efektywna wtedy, gdy w łańcuchu dostaw posłużono się globalnymi standardami identyfikacyjnymi zarówno w komunikacji pomiędzy jego ogniwami, jak i wewnątrz ogniw. Tylko w zintegrowanych łańcuchach dostaw istnieją realne podstawy do szybkiego i bezbłędnego zlokalizowania wadliwej partii produkcyjnej, właśnie tej, którą należy natychmiast wycofać z rynku.

Przedstawione powyżej zasady bazują na powszechnie dostępnych technologiach oraz sprawdzonych narzędziach systemu EAN.UCC. Ogólnie mówiąc, zasady te sprowadzają się do prawidłowego oznakowania opakowań występujących w procesie logistycznym z uwzględnieniem numeru partii produkcyjnej. Znakowanie opakowań numerem partii pozwoli w sytuacji kryzysowej na wycofanie z rynku tylko tych opakowań, co do których istnieje podejrzenie, że wytworzone zostały z wadliwej partii surowca lub że dana partia produkcyjna wytworzona została w szarży produkcyjnej, dla której zastosowano nieprawidłowe parametry technologiczne, które mogły wpłynąć na wadliwość produktu finalnego.