Różne metodyki, te same zasady

Nowoczesne metodyki prowadzenia projektów programistycznych opierają się na bliskiej współpracy z klientem oraz ograniczaniu nakładów potrzebnych na realizację poszczególnych etapów. Praktyka pokazuje jednak, że procedur realizacji projektów programistycznych nie należy traktować jak rygorystycznego schematu postępowania. Dużo problemów wynika właśnie z przyjęcia dogmatycznie jakiegoś modelu realizacji projektu, a następnie prób dopasowywania rzeczywistości do jego założeń. Powinno być odwrotnie. Przy projektach o niedokładnie określonych wymaganiach najlepiej sprawdzają się metodyki zwinne. Kompletne i jasno zdeklarowane wymagania powinny zaś warunkować dokładne planowanie oraz większą dyscyplinę realizacji projektu.

Specyfika zarządzania projektami programistycznymi tylko w niewielkim stopniu zmienia się w miarę dojrzewania aplikacji. Największe różnice dotyczą stopnia niepewności i szacunków związanych z realizacją poszczególnych etapów cyklu produkcji. Dobrze zarządzany i budowany w sposób czytelny dla całego zespołu projekt łatwiej jest rozbudowywać. Wiadomo również czego można spodziewać się po przyszłych użytkownikach aplikacji. Szczególną ostrożność trzeba zachować na wstępnych etapach planowania projektu, m.in. szacowania kosztów, harmonogramowania i zarządzania ryzykiem. Źródło większości opóźnień leży jednak po stronie czynników ludzkich - zarówno po stronie wykonawcy, jak i klienta. Jednym z ważniejszych jest zjawisko podejmowania pracy najpóźniej jak to możliwe. Z kolei wcześniejsze zakończenie zadania - nawet jeśli jest wykonalne - stanowi dla pracowników psychologiczną barierę wynikającą z próby ochrony własnych interesów w przyszłości. Takich opóźnień można uniknąć m.in. dzięki odpowiedniej metodyce harmonogramowania. "W metodzie łańcucha krytycznego osoby odpowiedzialne za wykonanie zadania nie znają jego faktycznych planowanych dat rozpoczęcia ani zakończenia. Wiedzą tylko o zależnościach między zadaniami" - zauważa Marek Kucharski.

Złoty środek

Zasada działania musi być każdorazowo dopasowana do specyfiki tworzonego systemu i postawy klienta. Oprócz planowania funkcji aplikacji i prac programistycznych, ważne jest też planowanie budżetu i alokacji zasobów. Warto przy tym brać pod uwagę co najmniej trzy czynniki - postęp prac, wykonanie budżetu i użycie zasobów. Brak jakiegokolwiek planowania może, choć nie musi, powodować utratę kontroli nad projektem. W miarę możliwości warto też stosować typowe praktyki zarządzania projektami. Jak w każdej działalności wskazane jest używanie głowy i zdrowego rozsądku na równi z metodykami i narzędziami. Stronić należy od wszelkich postaw doktrynerskich i fanatycznych. A wtedy ma się szansę na stały rozwój i osiąganie coraz lepszych wyników.