Centralny Port Komunikacyjny jako wielki infrastrukturalny projekt, realizowany zupełnie od podstaw, jest przedsięwzięciem niemającym w Polsce precedensu. Tak postrzega go też Paweł Buczak, pełnomocnik Zarządu ds. Bezpieczeństwa i IT w CPK, który wystąpił jako prelegent na naszym spotkaniu. Jego zdaniem

Centralny Port Komunikacyjny nie wymaga tzw. rocket science, tylko wiedzy, jak zgrać wiele znanych i powtarzalnych elementów i projektów w tej inwestycji.

CPK to nie tylko port lotniczy, lecz być może przede wszystkim – ambitny system połączeń kolejowych.

Pierwszym wyzwaniem będzie stworzenie systemu obsługi komunikacji pociągu i infrastruktury w oparciu o standard ETCS (Europejski System Sterowania Pociągiem) na poziomie 2., umożliwiającym obsługę ruchu pociągów powyżej 160 km/h. CPK nie jest też polem do eksperymentów – szansa biznesowa jest zbyt duża aby ryzykować niesprawdzone technologie; hub transportowy musi być jednak oparty na nowoczesnych i perspektywicznych rozwiązaniach i standardach, jak np. BIM (Building Information Modelling).

Swoje zastosowanie znajdzie także 5G - zdaniem Pawła Buczaka potencjał tej technologii telekomunikacyjnej zostanie wykorzystany w najszerzej rozumianej obsłudze pasażerów, w zwiększaniu użyteczności dla klienta, zapewnieniu informacji mapowej, głosowej, biletowej itd. Zwrócił uwagę, że

strategiczne przedsięwzięcie, jakim jest CPK, da mocny impuls do pracy nad doprecyzowaniem standardów w tak kluczowych obszarach, jak cyberbezpieczeństwo czy Internet Rzeczy.

Wyzwaniem pozostaje dostęp do kompetencji – CPK będzie potrzebował wielu najwyższej klasy specjalistów – inżynierów rozumiejących model Przemysłu 4.0.

Zobacz również:

• 9 cech wielkich liderów IT
• Komputery z Windows i ARM mogą mieć dużą przewagę nad Mac

O budowie tych kompetencji mówił drugi prelegent, Jarosław Gracel, członek zarządu operacyjnego ASTOR. Z wykształcenia sam jest inżynierem automatykiem, od kilku lat obserwuje, jak zmienia się podejście do wiedzy, roli i zadań inżynierów. Nawiązując do wystąpienia pierwszego prelegenta zapytał: “Jakie kompetencje powinien mieć inżynier, by zaprojektować infrastrukturę IT w CPK?”, przedstawił wnioski z raportu “Inżynierowie Przemysłu 4.0”, którego jest współautorem. Takie przedsięwzięcia wymagają połączenia kompetencji IT i automatyki - typowego dla Przemysłu 4.0, które będą posiadali inżynierowie nowej generacji, z szerokimi horyzontami i „uzbrojeni” także w miękkie umiejętności psychologiczno - społeczne.

O ile rozwój stanowi dla inżynierów najważniejszą motywację, a na dalszych miejscach są ambitne wyzwania, pasja zawodowa i wynagrodzenie – to wcale niełatwo go zapewnić.

Porównując budżet CIO z budżetem na szkolenia inżynierów, można dojść do wniosku, że menedżer niechętnie szkoli inżynierów. “Szkolenie pracownika spowoduje, że go stracę. Odejdzie do konkurencji, bo więcej mu zapłacą” - tłumaczy typowy menedżer.

Raport “Inżynierowie Przemysłu 4.0” skupia się na trzech głównych kwestiach: czy firmy mają programy rozwoju zawodowego, czy szukają szkoleń, czy płacą za szkolenia? W zakresie przygotowania swoich inżynierów do wykonywania zadań Przemysłu 4.0 firmy stosują zazwyczaj jedno z trzech podejść. W pierwszym decydują się na eksperyment technologiczny. Przeznaczają jakiś budżet na realizację projektu 4.0, który ma służyć rozwinięciu poszukiwanych kompetencji. Po wykonaniu projektu dokonują weryfikacji jego wyników.

W drugim przygotowują firmę do zmiany technologicznej, wychodząc od wizji rozwoju i nowych modeli biznesowych przyjmowanych przez swoje zarządy. W trzecim stawiają na organiczny rozwój kompetencji poprzez kształcenie najlepiej rokujących inżynierów.

Inżynier 4.0 ma wiele wspólnego z inżynierem 3.0. Łączą ich umiejętności tworzące kręgosłup inżyniera takie jak analityczne myślenie. Wspólne są wiedza specjalistyczna, logika, zasady, przywiązanie do jakości. Różnica zaznacza się w umiejętnościach miękkich.

To dzięki nim inżynier 4.0 może efektywniej wykonywać złożone zadania wymagające współpracy z menedżerem w zakresie dostarczania danych potrzebnych do podejmowania decyzji i zarządzania projektem, z inżynierem w zakresie dzielenia się doświadczeniami i generowania pomysłów w czasie burz mózgów, z humanistą w zakresie automatyzacji procesów z uwzględnieniem potrzeb człowieka. Otwartą kwestią pozostaje, do jakiego stopnia można wykształcić kompetencje miękkie u inżyniera. Przecież w pewnej mierze zależą one od indywidualnych predyspozycji. Jarosław Gracel uważa, że dużo zależy jednak w tym względzie od kultury organizacji.

Podsumowaniem spotkania był panel dyskusyjny z udziałem obu prelegentów do których dołączyli Konrad Kobylecki, CIO w firmie Netia oraz Michał Głowiński, dyrektor zarządzający HL Tech i CIO Roku 2018, nasz gospodarz.

Dyskusja dotyczyła możliwych scenariuszy przełożenia rewolucji technologicznej na rewolucję biznesową. Sceptycznie – prowokacyjnie Michał Głowiński pytał,

czy 5G nie jest wymuszane marketingowo, skoro technologia 4G w zupełności zaspokaja większość obecnych i przyszłych potrzeb użytkownika indywidualnego i biznesowego?

Konrad Kobylecki przedstawił się jako zdecydowany zwolennik 5G. Przypomniał, że nowy standard transferu danych sprawdzi się wszędzie tam, gdzie występują zjawiska szybkozmienne. Niekoniecznie zatem znajdzie zastosowanie w rolnictwie, gdzie wystarczy transfer LoRa, ale już zdecydowanie w transporcie, ruchu kołowym czy kolejowym. W tej kwestii doszło do polemiki z Pawłem Buczakiem, który dowodził, że wprowadzany regulacjami europejskimi standard ECTS do potrzeb obsługi transportu kolejowego postuluje i wymaga stosowania wcześniejszych generacji telekomunikacyjnych; w jego przekonaniu warstwa 5G będzie przede wszystkim dotyczyła w przypadku CPK szeroko pojętej obsługi klienta – pasażera.

Wszyscy uczestnicy dyskusji, a także publiczność, zgodzili się natomiast co do faktu, że wdrożenie standardu 5G w telekomunikacji i warto aktywnie pracować nad scenariuszami i pomysłami adaptacji a nie „dryfować” w oczekiwaniu na pomysły przychodzące np. z Azji.