Kioski multimedialne

W założeniach WCNS był dostępny jedynie na stacjach roboczych zainstalowanych w centrach prasowych dla akredytowanych dziennikarzy. W celu upowszechnienia dostępu do tego rodzaju informacji w czterech z dziewięciu miast rozgrywek (Los Angeles, San Francisco, Nowy Jork i Dallas) na stadionach zainstalowano wyposażone w ekrany dotykowe tzw. "kioski multimedialne", tak popularne na Olimpiadzie Letniej w Barcelonie w 1992 r. i Olimpiadzie Zimowej w Lillehammer w 1994 r. W przeciwieństwie do tych ostatnich, w których dane aktualizowano raz dziennie z dyskietek, były one podłączone do w pełni cyfrowej interakcyjnej sieci wideo. Dzięki dotykowemu systemowi menu kioski umożliwiały korzystanie z aplikacji zarówno graficznych, jak i wideo normalnie działających na stacjach roboczych.

Niestety, kioski multimedialne nie były dostępne dla widzów. Poza akredytowanymi dziennikarzami udostępniono je jedynie VIP-om i zaproszonym gościom. Tylko nieliczni z widzów mieli okazję obejrzeć je w trakcie festynu piłkarskiego w Los Angeles, który odbywał się w końcowej fazie Mistrzostw (8- 17 lipca br.).

Internet na usługach World Cup '94

Użytkownicy Internetu w czasie World Cup '94 uzyskali jeszcze inny, tani dostęp do danych i informacji o wydarzeniach Mistrzostw Świata. Używając Mosaic, graficznej aplikacji opracowanej przez National Center for Supercomputing Applications, można było uzyskać wszystkie niezbędne informacje (wyniki, tabele, a także informacje o drużynach i krajach biorących udział w World Cup '94) poprzez prezentacje wzbogacone w grafikę, obrazy, audio i tekst.

Nowe informacje były dostarczane do World Cup Web Server krótko po zakończeniu meczu, ale stawały się dostępne dla użytkowników dopiero następnego dnia. Zastosowana technika hipertekstu pozwalała sięgać do różnorodnych informacji zawartych w bazie danych poprzez proste naciśnięcie podświetlonego hasła.

W celu zapewnienia szybkiego dostępu do danych główny serwer, SPARCserver 1000, został ulokowany w centrum organizacyjnym World Cup '94 w Los Angeles. Dodatkowe serwery Suna zainstalowano w Norwegii i Japonii, w celu usprawnienia dostępu do bazy użytkownikom spoza USA.

Mosaic działał w środowisku klient/serwer. Oznaczało to, że każdy z użytkowników miał na swoim komputerze zainstalowany program obsługi, bezpłatnie dostępny w Internecie pod adresem ''ftp.ncsa.uiuc.edu.'', a korzystał jedynie z danych dostępnych na jednym z powyższych trzech serwerów (np. Europejczyk z danych pod adresemhttp://wc94.oslonett.no .'').

Identyfikatory i bezpieczeństwo

W World Cup USA '94 łącznie brało udział ponad 50 tys. osób z obsługi, zaproszonych gości, dziennikarzy i zawodników. Tak duża liczba uprawnionych do poruszania się po obiektach MŚ wymagała efektywnego systemu do gromadzenia informacji na ich temat w bazie danych oraz drukowania identyfikatorów, a także dokonywania rezerwacji, planowania transportów, ochrony i bezpieczeństwa.

Wszystkie te zadania wspomagał zestaw aplikacji o nazwie Event Management Applications (EMA). Podstawą do ich tworzenia był Sybase Gain Momentum - multimedialny interfejs GUI. Za jego pomocą EDS stworzył system akredytacyjny umożliwiający szybkie wprowadzanie do bazy danych zdjęć wideo i identyfikujących uczestnika informacji (nazwisko, kraj, numer paszportu itp.). Uzyskane zdjęcia były wykorzystane do drukowania identyfikatorów, a dane personalne po wprowadzeniu do systemu bezpieczeństwa służyły do kontroli uprawnień osób poruszających się po obiektach i ''śledzenia'' akredytowanych osób.

Każdy z rekordów bazy danych zawierał do 10 kB informacji uwzględniając wszelkie wskaźniki bazy danych. Jednak przetwarzanie danych zawsze odbywało się w środowisku klient/serwer, tteż czas dostępu był bardzo szybki, mimo że dane mogły znajdować się tysiące kilometrów od danego stanowiska komputerowego.

Specjalnym podsystemem EMA było oprogramowanie użytkowe nadzoru i kontroli nad wydarzeniami wyjątkowymi oraz wypadkami, o nazwie SunCallTracker - części sieciowego pakietu SunService HelpDesk. Jednocześnie pomagał on w odnalezieniu właściwej osoby do wykonania danego zadania.

Oddzielnym zestawem oprogramowania był Office Management Applications oferujący licznym biurom zawodów edytory tekstów, programy do planowania, arkusze kalkulacyjne i agendy-terminarze. Wspierały je także takie akcesoria oprogramowania Sun DeskSet jak: Calendar Manager, Mail Tool i Phone Book.