W korporacjach, gdzie funkcjonuje wiele aplikacji obsługujących usługi biznesowe, niektóre z tych strumieni stawiają bardzo wysokie wymagania dotyczące medium komunikacyjnego. Wirtualna wersja MPLS VPN pozwala wtedy świadczyć operatorom zróżnicowane pod względem wymagań usługi telekomunikacyjne, do których należą usługa potrójna (triple play), szybki dostęp do internetu (ok. 20 Mb/s), odbiór kanałów telewizyjnych (IPTV) oraz aplikacji wideo na żądanie (VoD) czy obsługa telefonii IP (także VoIP). Ich rozszerzanie obejmuje sesje wideokonferencyjne oraz interaktywne przekazy obrazowe, łącznie z sieciowymi grami online. Usługa MPLS VPN umożliwia więc wykorzystanie jednorodnej platformy IP do sprawnego przenoszenie ruchu, zarówno wrażliwego na opóźnienia (telefonia internetowa, strumieniowane wideo, multimedia), jak i tradycyjnego transportu danych.

VPLS dla Ethernetu

Wraz z pojawieniem się technologii MPLS popularne stało się tworzenie wirtualnej sieci LAN, opartej na warstwie drugiej w szkielecie oraz na warstwie 3 na brzegu sieci dostawcy. Zastosowana tu technika VPLS praktycznie jest emulacją sieci ethernetowej (warstwa 2) przez szkielet IP lub MPLS dostawcy usług internetowych. Powszechnie już używany synonim VPLS (Virtual Private LAN Service) dotyczy specyficznej formuły, która pozwala łączyć przez internet rozproszone geograficznie sieci ethernetowe LAN. Korzystając z tej technologii, użytkownik ma wrażenie, że odległe od niego aplikacje są świadczone przez lokalną sieć Ethernet, jako że korzystają z procedur realizowanych w drugiej warstwie modelu OSI (SLA i QoS).

W praktyce oznacza to, że końcowe urządzenie użytkownika VPLS (z przełączaniem MPLS/Ethernet) może być bezpośrednio włączone do przełącznika ethernetowego i efektywnie operować jako port wirtualny drugiej warstwy modelu. Istotna różnica polega na tym, że pakiety VPLS mogą przechodzić przez sieć usługodawcy w trybie punkt-wielopunkt, co oznacza, że pakiet zawierający dane można jednocześnie rozsyłać do wielu węzłów uczestniczących w instalacji VPLS (warstwa 2 VPN może przesyłać jedynie w trybie punkt-punkt). Port wirtualny może więc emulować wiele portów fizycznych, gdyż tabela routingu uczy się adresów MAC z interfejsami zarówno do portów fizycznych, jak i wirtualnych.

O ile w przypadku zwykłych sieci VPN opartych na technologii MPLS użytkownik musi we własnym zakresie rozwiązać problem trasowania, stosując u siebie zaawansowane protokoły routingu, takie jak np. Border Gateway Protocol, o tyle po wdrożeniu technologii VPLS, nie musi on zaprzątać sobie głowy problemami styku z siecią operatora świadczącego tę usługę. Procedura VPLS jest też sposobem na skalowanie dostępu ethernetowego w szkieletach operatorskich, jako że ma wiele możliwości trasowania kanałów przez wirtualne ścieżki. W sytuacjach krytycznych zapewnia ona szybką zmianę ścieżki (w czasie poniżej 50 ms), co z punktu widzenia usług głosowych i obrazowych stanowi niezwykle atrakcyjną cechę.

Należy zauważyć, że technologia VPLS w pewnym sensie łączy tradycję z nowoczesnością, przez wspieranie popularnego i niezawodnego Ethernetu z nowoczesnym przełączaniem MPLS, a mariaż ten rzeczywiście obniża koszty operacyjne przedsiębiorstw i usługodawców. Rozwiązanie dopuszcza ruch różnych typów pakietów, a jego jedyną wadą jest jeszcze niewielka liczba urządzeń, które uwzględniają procedurę VPLS. Zainteresowanie rozwojem wirtualnych usług sieci lokalnych, zarówno ze strony producentów sprzętu, jak i dostawców oraz organizacji standaryzacyjnych, pozwala jednak sądzić, że stan ten szybko się zmieni. Produkty VPLS w zasadzie oferują już wszyscy wielcy producenci sprzętu telekomunikacyjnego: Alcatel-Lucent, Cisco Systems, Juniper Networks, a także wiele nowych firm, widzących w VPLS szansę na wejście na rynek operatorski.