Wirtualne serwery sposób na konsolidowanie aplikacji

Wirtualizacją serwerów zaczyna się interesować coraz więcej administratorów. Dzięki niej nie trzeba kupować wielu serwerów. Przykładowo, firma może eksploatować dwie maszyny, mając do dyspozycji np. siedem serwerów wirtualnych.

Wirtualizacją serwerów zaczyna się interesować coraz więcej administratorów. Dzięki niej nie trzeba kupować wielu serwerów. Przykładowo, firma może eksploatować dwie maszyny, mając do dyspozycji np. siedem serwerów wirtualnych.

Wirtualizowanie serwerów przynosi wiele oszczędności i zwiększa wydajność systemu informatycznego. Wymaga jednak stosowania najnowszych technologii, zarówno pod względem oprogramowania, jak i sprzętu. Sprzętowo-programowe rozwiązania dla dużych serwerów są oferowane m.in. przez firmy IBM, Sun i HP. Użytkownicy tańszych serwerów z procesorami Intela mogą rozważyć wykorzystanie jednego z kilku dostępnych na rynku rozwiązań programowych.

HiperSockets

Duże doświadczenie w dziedzinie wirtualizacji serwerów ma IBM. Jego technologia HiperSockets znajduje zastosowanie w serwerach mainframe z900. W obszarze serwera tworzy wirtualne sieci LAN (VLAN). Główną rolę odgrywa tu firmowe oprogramowanie, które do przesyłania danych między poszczególnymi systemami operacyjnymi używa protokołu TCP/IP. Ze względu na to, że technologia HiperSockets wykorzystuje główną magistralę komputera obsługującą pamięć, oferuje większe przepływności oraz mniejsze opóźnienia niż np. Ethernet.

Wirtualne serwery sposób na konsolidowanie aplikacji

Technologia HiperSockets znajduje zastosowanie w serwerach mainframe IBM z900

Zwykle ruch w obszarze serwera (komunikacja między poszczególnymi partycjami) jest obsługiwany przez zewnętrzne ścieżki lub kartę OSA Express. Po zastosowaniu technologii HiperSockets karta OSA (adapter sieci LAN stosowany w serwerach mainframe) nie jest już wykorzystywana, ponieważ dane wymieniane między aplikacjami są przesyłane w trybie pamięć-pamięć.

W jednym z ostatnich modeli serwera zSeries 990 istnieje możliwość zdefiniowania do 16 ścieżek LAN typu HiperSockets, które mogą obsłużyć do 4096 wirtualnych serwerów oraz do 12 288 adresów IP.

Technologię HiperSockets można określić krótko - to sieć funkcjonująca wewnątrz serwera, a właściwie wiele takich sieci. Stosując to rozwiązanie, firma może np. konsolidować aplikacje uruchamiane zwykle na 10 oddzielnych serwerach NT, przenosząc je na wirtualne serwery Linux skonfigurowane w jednym fizycznym serwerze IBM z900.

Ponieważ cała komunikacja między wirtualnymi serwerami odbywa się wewnątrz fizycznego serwera mainframe, adaptery sieci LAN komunikujące się ze światem zewnętrznym dysponują większą przepustowością. Bezpieczeństwo danych też wzrasta, gdyż nie opuszczają one chassis serwera.

Na razie technologia HiperSockets znajduje zastosowanie w serwerach mainframe. IBM nie wyklucza jednak, że pojawi się ona w przyszłości w serwerach innych platform.

Inne rozwiązania firmowe

Wirtualne serwery sposób na konsolidowanie aplikacji

HiperSockets

Niektórzy producenci serwerów mają w swoim dorobku podobne rozwiązania. Sun jest twórcą technologii o nazwie InterDomain Networks (IDN), która znalazła swego czasu zastosowanie w serwerach StarFire Enterprise 10000. Technologia IDN zapewniała komunikację między domenami i partycjami, używając do tego celu standardowych interfejsów, takich jak TCP/IP. Tak jak w przypadku technologii HiperSockets, tak i tu mamy do czynienia z przesyłaniem danych w trybie pamięć-pamięć.

Sun nie stosuje obecnie technologii IDN w żadnym ze swoich rozwiązań, stawiając na rozwiązanie kryjące się pod nazwą multiple images. System operacyjny Solaris używa tu tzw. pojemników reprezentujących odizolowane od siebie aplikacje, które współużytkują obraz jednego systemu operacyjnego.

HP stawia na technologię RDMA (Remote Direct Memory Access). To zewnętrzne połączenie sieciowe oparte na Ethernecie i protokole TCP/IP, przez które aplikacja przesyła dane między dwoma komputerami w trybie pamięć-pamięć. Krążą plotki, że nad podobnym rozwiązaniem pracuje Unisys.

Intel do wirtualizacji

Jeśli chodzi o techniki wirtualizowania serwerów platformy Intela, są to rozwiązania oparte na oprogramowaniu, realizowane na dwa sposoby: wirtualnych maszyn i wirtualnych serwerów. Technologia wirtualnych maszyn polega na tym, że wiele systemów operacyjnych pracuje obok siebie na indywidualnych procesorach i partycjach zainstalowanych i skonfigurowanych na serwerze. W przypadku wirtualnych serwerów mamy do czynienia z jednym wystąpieniem (instancją) systemu operacyjnego, który jest wirtualizowany na poszczególnych procesorach i partycjach (na których można uruchamiać wiele aplikacji).

Programy wirtualizujące serwery mają w swoich ofertach takie firmy, jak VMware, Connectix (rozwiązanie przejęte niedawno przez Microsoft, który oferuje obecnie oparte na nim oprogramowanie Virtual Server) i SW-Soft. Dzięki nim na jednym fizycznym serwerze administrator może konfigurować wiele systemów operacyjnych i wirtualnych serwerów. Rozwiązania firm VMware i Connectix są oparte na wirtualnych maszynach, a oprogramowanie opracowane przez SW-Soft (Virtuozzo) opiera się na modelu wirtualnego serwera (wiele aplikacji współdzieli jeden system operacyjny).

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200