Wirtualne serwery sposób na konsolidowanie aplikacji

VMware opracował dwa modele wirtualizacji: GSX i ESX. Model GSX jest oparty na systemie Windows lub Linux i pozwala na poszczególnych partycjach konfigurować systemy operacyjne Windows, Linux, Solaris x86 lub NetWare.

Oprogramowanie GXS można instalować na serwerach intelowskich pracujących pod wieloma systemami Windows, dysponujących pakietem IIS 4.0, 5.0 lub 6.0. Wymagania sprzętowe to: 256 MB pamięci RAM, serwer x86, procesor 400 MHz. Pakiet można instalować na serwerach wieloprocesorowych. Więcej informacji o tym produkcie można znaleźć na stronie:http://www.vmware.com/support/gsx25/doc/intro_sysreqs_host_gsx.html .

Model ESX jest przeznaczony dla większych przedsiębiorstw i oparty na firmowym oprogramowaniu, które jest instalowane na dedykowanym urządzeniu Hypervisor (stosowanym przez IBM w uniksowych serwerach linii pSeries i serwerach mainframe linii zSeries).

Produkt firmy SW-Soft (przeznaczony dla czteroprocesorowych serwerów) kosztuje 4800 USD, a VMware określił cenę pakietu ESX Server na 3750 USD (w wersji dla serwerów dwuprocesorowych).

Wirtualne serwery pod Windows Server 2003

Wirtualne serwery sposób na konsolidowanie aplikacji

Jeśli zamierzamy uruchomić Windows Server 2003 i używać nadal aplikacji wymagających serwera NT 4, to najlepszym wyjściem jest wykorzystanie techniki serwera wirtualnego, oferowanej przez Windows Server 2003

W przypadku systemu Windows Server 2003 aplikacje można konsolidować na trzy sposoby: stosując oprogramowanie (wirtualne maszyny), dzieląc serwer na partycje sprzętowe (w ramach jednego fizycznego serwera powstaje wiele fizycznych serwerów, każdy dysponujący własnym procesorem, pamięcią RAM, dyskami i innymi sprzętowymi zasobami; rozwiązanie tego rodzaju reprezentują np. serwery blade) i stosując technologię workload management (stosowana w oprogramowaniu SQL Server 2000, pozwalająca konfigurować wiele instancji motoru bazy danych, uruchamianych na pojedynczej platformie sprzętowej z jedną instancją systemu operacyjnego).

Pierwsza metoda jest realizowana przez Microsoft przy użyciu rozwiązania o nazwie Virtual Server wspierającego serwery architektury IA32. Tę technologię wirtualizowania serwerów Microsoft przejął od firmy Connectix. Jest ona wykorzystywana do konfigurowania wirtualnych serwerów (takich jak Windows Server 2003, Windows 2000 Server, Linux, Unix i OS/2) na serwerach platformy Windows Server 2003.

Swoją pierwszą wirtualną maszynę Connectix zaprezentował w 1997 r. Był to program przeznaczony dla użytkowników komputerów Macintosh, dzięki któremu mogli oni uruchamiać na komputerach programy Windows. Program ten (Virtual PC for the Mac) ciągle funkcjonuje na rynku, tak jak programy Virtual PC for Windows czy Virtual Server. Teraz produkty te będą wspierane przez Microsoft. Więcej informacji na temat tego rozwiązania można znaleźć na stronie:http://www.microsoft.com/windowsserver2003 .

Opisanie sposobów wirtualizacji serwerów w systemie Linux wymaga oddzielnego artykułu. Kopalnią wiadomości na ten temat jest strona internetowa:http://www.linuxvirtualserver.org .


TOP 200