Obie wersje View oferują chyba najbardziej zaawansowane funkcje tworzenia i zarządzania obrazami VM. Dostępne są trzy rodzaje udostępniania wirtualnych PC: jako obrazów indywidualnych, automatycznych (Automated Desktop) lub konfigurowanych (Manual Desktop). Te dwa ostatnie mogą być obrazami trwałymi lub nie. Automatyczne udostępnianie jest uruchamiane przez administratora za pomocą webowego interfejsu zabezpieczonego przez Active Directory.

Opcjonalne narzędzie View Composer (wymaga zainstalowanego pakietu VMware vCenter) oferuje zaawansowane funkcje tworzenia klonów maszyn VM, które wykorzystują jeden podstawowy, wcześniej zdefiniowany obraz wirtualnego PC do tworzenia różnych wersji VM. View 3/4 udostępnia wiele możliwości konfiguracji wirtualnych PC.

Zastosowanie protokołu PCoIP w wersji View 4 spowodowało, że nawet treści multimedialne udostępniane przez YouTube można wyświetlać z zadowalającą jakością.

Oprogramowanie nie jest jednak bezbłędne. Podczas testów okazało się, że po wprowadzeniu modyfikacji maszyn wirtualnych lub przy pierwszym ich udostępnianiu, pojawiają się problemy z inicjalizacją aplikacji VMware View Agent, a w efekcie - brak dostępu do niektórych obrazów VM. Ich usunięcie wymagało ręcznego restartu przez administratora niedziałających maszyn wirtualnych.

Podobnie jak XenDesktop, VMware View umożliwia dostęp do wirtualnych PC przy wykorzystaniu terminali, takich jak testowane urządzenia Wyse i PanoLogic.

W sumie, mimo pojawiających się błędów i stosunkowo niewielkich problemów, funkcje zarządzania jakie oferuje VMware View są silną zaletą tego oprogramowania, nawet jeśli uwzględnić, że wymagają zastosowania względnie kosztownej platformy wirtualizacyjnej tej firmy. Dla już korzystających z oprogramowania VMware i zastanawiających się nad wdrożeniem VDI i aktualizacją systemu do vSphere 4, argumentem przemawiającym za taką decyzją jest na pewno wysoka wydajność View 4 po stronie urządzeń klienckich.

Quest vWorkspace 6: silne mechanizmy bezpieczeństwa

Podobnie jak XenDesktop, vWorkspace współpracuje z wieloma platformami wirtualizacyjnymi, takimi jak: Virtual Iron, VMware ESX/vCenter, Microsoft Hyper-V, Parallels Virtuozzo, a także usługami Microsoft Terminal Services.

Zdalny dostęp wykorzystuje bramę proxy - vWorkspace SSL, która jest instalowana na fizycznym lub wirtualnym serwerze Windows 2000/2003. Oprogramowanie to może wykorzystywać różnego typu certyfikaty, np. X.509 do autentykacji użytkowników, co jest jego dużą zaletą. Większość testowanych produktów wykorzystuje tylko Active Directory lub własne, firmowe mechanizmy autentykacji.