Początkowa inwestycja w niezbędny sprzęt jest jednak duża. Citrix zaleca zastosowanie co najmniej dwóch fizycznych serwerów, jednego do obsługi VM oprogramowania serwerowego, a drugiego - obrazów wirtualnych komputerów PC. Podczas testów wymagania te były przestrzegane.

Zainstalowanie i uruchomienie XenDesktop jest względnie łatwe, jeśli tylko użytkownik starannie przeczyta dołączone instrukcje i zastosuje się do nich. Oprogramowanie wymaga Microsoft Active Directory z uruchomionymi usługami DHCP i DNS/DDNS. Usługi serwerowe XenDesktop wykorzystują Microsoft .Net Framework SP1 oraz SQL Server 2005.

Choć liczba opcji związanych z konfiguracją obrazów VM początkowo wydała się szokująco duża, to okazało się, że mają one na celu szczegółowe zdefiniowanie wersji systemu XP, która będzie podstawą do tworzenia kolejnych grup maszyn wirtualnych.

XenDesktop umożliwia tworzenie dwóch typów wirtualnych PC: współdzielonych (pooled desktops), których obrazy po wykorzystaniu wracają do wspólnych zasobów i mogą być udostępnione kolejnej osobie, oraz przypisanych do indywidualnego użytkownika. Pierwsze są tworzone automatycznie przez XenDesktop Setup Wizard, natomiast drugie wymagają ręcznego zdefiniowania.

Niestety konsola XenDesktop Delivery Services nie jest wyposażona w szablony ułatwiające tworzenie nowych maszyn wirtualnych dla zewnętrznych klientów. To stwarza problem, bo jeśli udostępniane mają być nie współdzielone, a przypisane do użytkownika maszyny wirtualne, to każda musi zostać oddzielnie zdefiniowana. Jeżeli liczba użytkowników jest duża, to administratora czeka prawdziwa harówka.

Również rekonfiguracja systemu jest pracochłonna i trudna, bo XenDesktop Setup Wizard nie udostępnia funkcji umożliwiających wprowadzenie modyfikacji do wcześniej utworzonych obrazów wirtualnych PC. VM mogą być zmieniane również przy wykorzystaniu konsoli Delivery Services, ale tylko jeśli zostały wcześniej zdefiniowane. Wirtualne PC przypisane do użytkowników mają dostęp do zasobów pamięci, które zostały określone podczas tworzenia odpowiedniej maszyny wirtualnej.

Logowanie do systemu wymaga identyfikacji użytkownika przez Active Directory, a funkcje zabezpieczania tego procesu są realizowane przez wtyczkę Citrix Online.

Z testów szybkości tej operacji wynika, że XenDesktop, wykorzystując protokół Citrix ICA, ma podobną, wysoką wydajność dla klientów pracujących pod kontrolą Windows lub Mac OS. Natomiast VMware View 4 i protokół PCoIP okazał się w testach nie do pobicia, jeśli chodzi o klientów Windows.

Pano Logic: system szybki, łatwy w użyciu, oparty na platformie Vmware

Pano Cube to bardzo małe pudełko, wyposażone w trzy porty USB, jeden VGA i złącze audio/mic. Jest to opracowany przez Pano Logic terminal typu zerowego klienta, bez procesora i pamięci. W praktyce pełni on rolę zaawansowanego urządzenia typu KVM.

Pano Logic opracowała również klucze USB - Pano Remote, które po zainstalowaniu w komputerze PC pracującym pod kontrolą Windows, umożliwiają dostęp do wirtualnych PC na serwerze. Ale wydaje się, że trudno znaleźć sensowne uzasadnienie dla praktycznej przydatności takiego rozwiązania.